Τα παιδιά

 Ποίηση

 του Δημήτρη Κ. Καραθεοδώρου, φιλολόγου-λογοτέχνη

 

Τα παιδιά με κοίταγαν στα μάτια

και ρώταγαν γιατί είναι έτσι το σχολείο

γιατί είναι τόσο άδεια από πραμάτεια

γιατί φυσάει στην καρδιά τους τόσο κρύο.

 

Γιατί οι Αρχαίοι πια δεν μας ζεσταίνουν

γιατί ο Θεός δεν είναι πια βοήθεια

γιατί τα Νέα ύπνο να μας φέρνουν

γιατί ψευτίζει η Ιστορία την αλήθεια.

 

Τα παιδιά ορκίζονταν στα μάτια

να μη μετριέται η ζωή τους σε βαθμούς

γιατί θερίστηκαν της νιότης τους τα στάχυα

γιατί το κλάμα της Αγάπης όλο ακούς.

 

Γιατί η Γεωμετρία μας έκλεισε σε κύκλο

γιατί η Άλγεβρα εξίσωση μας έκανε το νου

γιατί η Φυσική μας έδεσε σε κάποιον τύπο

γιατί η Χημεία μ’ οξείδωση μας σκέπασε παντού.

 

Τα παιδιά τα κοίταγα στα μάτια

και ρώταγα κι εγώ μαζί τους το γιατί ˑ

την καρδιά μου τους έδινα πραμάτεια

την Αγάπη μου τους έγινα φιλί.

 

Τα παιδιά άλλες χορδές γουστάρανε να κρούσουν

κι εγώ να τρώγομαι τι να ’ναι και γιατί.

Δισκάκι του ’62 τους έβαζα ν’ ακούσουν

με στίχο δυνατό κι εξαίσια μουσική.

 

Αχολογούσε το τραγούδι μες στην τάξη

και μια γλύκα μελιού την άφηνε να στάξει.

Γέλιο χαρά ζωής ξαναγυρνούσε, φως π’ αστράφτει

από τους Beatles για τα παιδιά, ένα χρυσό κομμάτι.

 

Love, love me do

you know I love you

I ’ll always be true

so please love me do

Whoa, love me do.

 

Someone to love,
somebody new
someone to love,
someone like you.

 

---------------------------------------------------------------------------------

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΦΩΤΟ – Φωτογραφίζει και αθανατίζει

STILIDA NEWS – Αφυπνίζεται ο νους