"Τη μάνα μου τη Ρούμελη ν' αγνάντευα το λαχταρώ
Ψηλά που με νανούριζες καημένo Καρπενήσι!
Τρανά πλατάνια ξεδιψούν στις βρύσες με το κρύο νερό
Σαρακατσάνα ροβολάει και πάει για να γεμίσει.

Με κρουσταλλένια σφυριχτά, σε λόγγους φεύγουν σκοτεινούς
κοτσύφια και βοσκόπουλα με τα λαμπρά τα μάτια,
νερά βροντούνε στο γκρεμό και πάνε προς τους ουρανούς
ίσια κι ορθά, σαν την ψυχή της Ρούμελης, τα ελάτια..."

Ζαχαρίας Παπαντωνίου

Κυλιόμενο

27/1/24

Από το Λούτσοβο (Κόκκινο) Φωκίδας, μετανάστες στην Αμερική (1905-1917)

 

Προλεγόμενα

Το Λούτσοβο (Κόκκινο) Φωκίδας, 1965 (ελήφθη από το Διαδίκτυο)
    Το Λούτσοβο, που μετονομάστηκε σε Κόκκινο (από τον παραπόταμο του Μόρνου) είναι χωριό στα δυτικά της τεχνητής λίμνης Μόρνου, σε υψόμετρο 680 μ. στην περιοχή Δωρίδας του νομού Φωκίδας.

  Η συγκέντρωση του υλικού άρχισε πριν από χρόνια. Βρέθηκαν αναλυτικά στοιχεία για 53 άτομα. Η εργασία ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 2024.

   Την ολοκλήρωση αυτής της εργασίας επηρέασε η επικοινωνία με τον κ. Κωνστ. Μπερτσιά, που κατάγεται από το Λούτσοβο και είναι εγγονός μετανάστη. Το βιβλίο του, που είχε την καλοσύνη και μου έστειλε με τίτλο “Θαμμένα όνειρα – ζωντανές αναμνήσεις”, με βοήθησε στην επιβεβαίωση ονομάτων.

   Για το τελικό αποτέλεσμα χρειάστηκε αρκετός χρόνος. Με βοήθησε πολύ, μέσω του Διαδικτύου, το εξαιρετικό αμερικανικό αρχείο μετανάστευσης του νησιού Έλλις (EllisIsland). Η έρευνα απέδωσε 26 μεταναστευτικά ταξίδια πλοίων (ομαδικά και μεμονωμένα) και τελικά βρέθηκαν τα 53 ονόματα μεταναστών. Υπόψη ότι δεν ξέρω επώνυμα των κατοίκων της.

19/1/24

Ευαγγελίας (Λιάνας) Στεφανή, Διευθύντριας Αρχαιολ. Μουσείου Θεσσαλονίκης

 εις μνήμην

 

Ευαγγελία Στεφανή
   Ήταν μια άξια γυναίκα, που η πολυετής επιτυχημένη διαδρομή της στο χώρο της αρχαιολογίας, την ανέδειξε στη θέση της Διευθύντριας του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης.

   Γεννήθηκε στη Λαμία. Γονείς της ήταν ο Δημήτριος και η Ιωάννα Στεφανή από τη Νέα Άμπλιανη Λαμίας. Αποφοίτησε από το 14ο Λύκειο Θεσσαλονίκης. Σπούδασε Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στο ίδιο πανεπιστήμιο ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της με ειδίκευση στην Προϊστορική Αρχαιολογία το 1992.

   Από το 1991 εισήλθε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία κατόπιν εξετάσεων και υπηρέτησε κάποια χρόνια στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Βέροιας, όπου πραγματοποίησε ανασκαφές τόσο στην πόλη της Βέροιας όσο και σε ολόκληρο το νομό Ημαθίας αλλά και στο νομό Πέλλας.

   Το έτος 2000 αναγορεύθηκε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Το θέμα της διδακτορικής της διατριβής ήταν : «”Η γυναικεία ενδυμασία στην Ανακτορική Κρήτη. Πρόταση ανάγνωσης ενός κώδικα επικοινωνίας”.

9/1/24

Από το Κεφαλόβρυσο Ευρυτανίας, μετανάστες στην Αμερική (1903-1926)

Προλεγόμενα

Μνημείο Μάρκου Μπότσαρη (από Διαδίκτυο)

   Το Κεφαλόβρυσο είναι ορεινό χωριό στα ευρυτανικά Άγραφα, σε υψόμετρο 890 μ. στις νότιες πλαγιές της κορυφής Φούρκα του νομού Ευρυτανίας.

  Η συγκέντρωση του υλικού άρχισε πριν από χρόνια. Βρέθηκαν αναλυτικά στοιχεία για 107 άτομα. Η εργασία ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 2024.

   Για το αποτέλεσμα αυτό χρειάστηκε αρκετός χρόνος. Με βοήθησε πολύ, μέσω του Διαδικτύου, το εξαιρετικό αμερικανικό αρχείο μετανάστευσης του νησιού Έλλις (EllisIsland). Η έρευνα απέδωσε 55 μεταναστευτικά ταξίδια πλοίων (ομαδικά και μεμονωμένα) και τελικά βρέθηκαν τα 107 ονόματα μεταναστών. Υπόψη ότι δεν ξέρω επώνυμα των κατοίκων της.

   Ίσως να διέφυγαν κάποια ονόματα που δεν εντόπισα ή να έγραψαν άλλο τόπο γέννησης και προηγούμενης διαμονής. Θυμίζω τη (συνήθη) περίπτωση που κάποιοι, τότε στις ΗΠΑ, δήλωναν ότι γεννήθηκαν ή ότι διέμεναν στη μεγαλύτερη πόλη (π.χ. Καρπενήσι, Λαμία) ή άλλο χωριό της περιοχής.

   Η εργασία-μελέτη αυτή θέλει να τιμήσει τους ανθρώπους από το Κεφαλόβρυσο, για την τόλμη και την απόφαση να φύγουν στα ξένα (μερικοί ίσως να μην ξαναδούν τον τόπο τους), θυσιάζοντας τα καλύτερά τους χρόνια για να  ζήσει η γονική οικογένεια και οι ίδιοι καλύτερα.

   Μετά από έναν αιώνα, η προσπάθεια αυτή αποτείνεται στο θυμικό όσων έζησαν ή έχουν εικόνες από τα χρόνια της μετανάστευσης στην Αμερική. Είναι όμως μια αναγκαία κατάθεση μνήμης για τους νεότερους, στους οποίους και αφιερώνεται.

                     Κωνσταντίνος  Αθαν. Μπαλωμένος

                                         φυσικός