Κατασκευή γέφυρας Αλαμάνας και Χανιού στο Σπερχειό

Στα πλαίσια της επετείου 200 ετών

Επίσημη ανοιχτή πρόταση

Πρόλογος

Προτομή Αθαν. Διάκου

(Αλαμάνα)

   Απομένουν πέντε περίπου μήνες, από το νέο επετειακό έτος 2021, στο οποίο θα εορταστούν τα 200 χρόνια από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης. Είναι πλέον πολύ περιορισμένος ο χρόνος για να προετοιμαστεί και υλοποιηθεί ένα σοβαρό πρόγραμμα τιμητικών εκδηλώσεων, από φορείς που είναι αρμόδιοι, όπως ο Δήμος Λαμιέων και η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας. Η επίσκεψη της προέδρου της Επιτροπής “Ελλάδα 2021” στη Λαμία, δεν μας έκανε γνωστή την πρόταση του δήμου Λαμίας. Στο τέλος Ιουλίου 2020 λήγει η προθεσμία υποβολής προτάσεων.

   Είναι φανερό ότι η διοργάνωση ημερίδων ή ιστορικών συνεδρίων για το Εικοσιένα, δεν επαρκούν για να αποδώσουν το μεγαλείο και τη θυσία του αγώνα των ηρώων της περιόδου 1821-28. Το ζητούμενο πρέπει να είναι η μνημειακή τιμή, ώστε παράλληλα το μνημείο να παραμείνει και στο μέλλον.

   Σε αυτό ακριβώς το σκεπτικό, δομήθηκε η ιδέα και τελικά η πρόταση, που ακολουθεί. Θα αποδοθεί με όσο γίνεται συνοπτικό αλλά και περιεκτικό τρόπο.

Από τις Καρούτες Φωκίδας, μετανάστες στην Αμερική (1907-1917)

Προλεγόμενα

   Οι Καρούτες είναι ορεινό χωριό του νομού Φωκίδας, σε υψόμετρο 1.040 μέτρων, στις πλαγιές της Γκιώνας.

   Μελετώντας τους Έλληνες μετανάστες που πήγαν στην Αμερική, εδώ και αρκετά χρόνια, κατέγραψα και όσους προήλθαν από τις Καρούτες. Η συγκέντρωση του υλικού άρχισε πριν από χρόνια και βρέθηκαν αναλυτικά στοιχεία για 83 άτομα. Η εργασία ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2020.

Στους δρόμους του χωριού Καρούτες (ελήφθη από το Διαδίκτυο)

   Για το αποτέλεσμα αυτό χρειάστηκαν πολλές μέρες και ώρες εντατικής απασχόλησης. Με βοήθησε πολύ, μέσω του Διαδικτύου, το εξαιρετικό αμερικανικό αρχείο μετανάστευσης του νησιού Έλλις (Ellis Island). Η έρευνα απέδωσε 28 μεταναστευτικά ταξίδια πλοίων (κάποιοι μετανάστες έκαναν διπλά ταξίδια) και τελικά ανευρέθηκαν 83 μετανάστες. 

Η σιδηροδρομική γέφυρα της Αγίας Μαρίνας Στυλίδας

Ένα νεότερο βιομηχανικό μνημείο

 Πρόλογος

   Η σιδηροδρομική γέφυρα (ή προβλήτα) της Αγίας Μαρίνας, αποτελεί το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του παραθαλάσσιου χωριού και ταυτόχρονα είναι ένα πολύ σημαντικό νεότερο βιομηχανικό μνημείο, ηλικίας 130 ετών. Θα αναφερθώ με όσο γίνεται σύντομο τρόπο στην ιστορία της, που είναι δεμένη με την κατασκευή του σιδηροδρόμου στην Ελλάδα.

Κωνσταντίνος Αθαν. Μπαλωμένος

                 φυσικός

Η προβλήτα της Αγίας Μαρίνας (παλιά φωτογραφία)

Από το Παπαρρούσι Ευρυτανίας, μετανάστες στην Αμερική (1906-1921)

Προλεγόμενα

  Το Παπαρρούσι είναι ορεινό χωριό του νομού Ευρυτανίας, σε υψόμετρο 700 μέτρων, στις πλαγιές του Τυμφρηστού και στα δυτικά του Καρπενησίου. Το όνομα προήλθε από τις κόκκινες μουριές (παπα-ρούσος) για εκτροφή μεταξοσκώληκα. Ήταν ένα από τα Πολιτοχώρια κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Πολύ γνωστό είναι το αλκοολούχο ποτό που παράγεται από το μούρο (καρπός από μαύρες μουριές).

   Μελετώντας τους Έλληνες μετανάστες που πήγαν στην Αμερική, εδώ και αρκετά χρόνια, κατέγραψα και όσους προήλθαν απ’ το Παπαρρούσι. Η συγκέντρωση του υλικού άρχισε πριν από χρόνια και βρέθηκαν αναλυτικά στοιχεία για 47 άτομα. Η εργασία ολοκληρώθηκε το Ιούλιο του 2020. 

Το Παπαρρούσι  (πανοραμική φωτογραφία)

(Φωτογραφία Κ. Καλαμίδα από το Διαδίκτυο)

   Για το αποτέλεσμα αυτό χρειάστηκαν πολλές μέρες και ώρες εντατικής απασχόλησης. Με βοήθησε πολύ, μέσω του Διαδικτύου, το εξαιρετικό αμερικανικό αρχείο μετανάστευσης του νησιού Έλλις (Ellis Island). Η έρευνα απέδωσε 22 μεταναστευτικά ταξίδια πλοίων (κάποιοι μετανάστες έκαναν διπλά ταξίδια) και τελικά ανευρέθηκαν 47 μετανάστες. 

Η Λαμία την περίοδο του ελληνο-ιταλικού πολέμου (Μέρος Β’)

Μελέτη

συνέχεια από το Α’ μέρος

1.    Οι Ιταλοί στην Αλβανία – Πολεμικές προειδοποιήσεις

Ο τορπιλισμός της “Έλλης” (15-8-1940)

   Σε σύντομη στρατιωτική εκστρατεία, διάρκειας 5 ημερών, από τις 7 έως τις 12 Απριλίου 1939, ισχυρές ιταλικές δυνάμεις κατέλαβαν τα λιμάνια και σύντομα την πρωτεύουσα Τίρανα, μετά από ελάχιστη αντίσταση. Ο βασιλιάς[1] της Αλβανίας Αχμέτ Ζόγου αυτοεξορίστηκε περνώντας στην Ελλάδα. Από τις 12 Απριλίου 1939 η Αλβανία αποτελούσε ιταλικό έδαφος.

   Από το θέρος του 1940 οι προκλήσεις και απειλές κατά της Ελλάδος διαδέχονταν η μία την άλλη. Οι Ιταλοί δημιούργησαν πολλά συνοριακά επεισόδια. Ο αλβανικός Τύπος, με έμπνευση και ενθάρρυνση των Ιταλών, δημοσίευε ανυπόστατες κατηγορίες κατά της ελληνικής κυβέρνησης και του ελληνικού λαού. Έθεταν ευθέως ζητήματα ανύπαρκτης μειονότητας Τσάμηδων – Τσαμουριάς, ενώ Αλβανοί Λεγεωνάριοι είχαν πλαισιώσει τις φασιστικές δυνάμεις στην Αλβανία.

   Η κορύφωση των προκλήσεων έγινε στις 15 Αυγούστου 1940. Στη γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στο λιμάνι της Τήνου, στις 8.25’ πμ περίπου, πριν  γίνει η λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας, το ιταλικό υποβρύχιο[2] “Delfino” σε κατάδυση, τορπίλισε το καταδρομικό[3] “Έλλη” χτυπώντας το στο μηχανοστάσιο. Η φωτιά στις δεξαμενές καυσίμου και ο κίνδυνος έκρηξης επέβαλαν την εγκατάλειψη του πλοίου[4], που βυθίστηκε. Υπήρξαν 9 νεκροί και 24 τραυματίες. Άλλες 2 τορπίλες (που προορίζονταν για 2 επιβατηγά πλοία) αστόχησαν και χτύπησαν στο κρηπίδωμα του λιμανιού. Η ελληνική κυβέρνηση κράτησε μυστική την εθνικότητα του υποβρυχίου, μέχρι την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου.