Οι Γιατροί της ανατολικής Λοκρίδας (μέχρι το 1960)

Πρόλογος

     Η παρούσα εργασία αποτελεί τμήμα μιας ανέκδοτης μεγάλης εργασίας-μελέτης με τίτλο “Οι γιατροί της Φθιώτιδας (1860-1960)”, που ολοκληρώθηκε το 2009.

    Πηγή της προσπάθειας αυτής αποτέλεσε το υπάρχον αρχείο των Ιατρικών Συλλόγων Φθιώτιδας και Λοκρίδας (δεν βρέθηκε αντίστοιχο του Δομοκού). Σε διάρκεια ενός αιώνα (1860-1960) καταγράφηκαν 363 γιατροί, που εργάστηκαν στο φθιωτικό χώρο. Τα ελλειμματικά (ή περιορισμένα) στοιχεία εμπλουτίστηκαν ή διορθώθηκαν από άλλα αρχεία ή τρόπους τεκμηρίωσης, ώστε να διασφαλιστεί η ακρίβειά τους.

Ιατρικός Σύλλογος Λοκρίδος

(η ετικέτα του Βιβλίου Μητρώου Μελών)

    Ως καταληκτικός χρόνος της προκείμενης εργασίας τέθηκε το έτος 1960, εφόσον έπρεπε να οριοθετηθεί το υλικό για να είναι δυνατή και η μελέτη του. Είναι προφανές ότι όσοι γιατροί απέκτησαν άδεια άσκησης επαγγέλματος μετά το 1960 δεν περιλήφθηκαν στην παρούσα εργασία. Αποτελούν αντικείμενο μιας επόμενης, που θα συμπληρώσει το “παζλ” αυτής της κοινωνικής τάξης.

   Οφείλω και αποδίδω τις ευχαριστίες μου σε όσους συνέβαλαν στην πραγματοποίησή της. Αναφέρω ιδιαίτερα τον τότε πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου Φθιώτιδος (Ι.Σ.Φ.) κ. Κων. Χαντζή για την εμπιστοσύνη του στο σεβασμό της  χρήσης των στοιχείων του αρχείου.

   Η βοήθεια των αιρετών εκπροσώπων των τοπικών κοινωνιών ήταν πολύ σημαντική και τους ευχαριστώ. Η άμεση ανταπόκρισή τους για εμπλουτισμό των στοιχείων της εργασίας αυτής αποτελεί ελάχιστο δείγμα της ευαισθησίας τους και της αγάπης για τους γιατρούς που υπηρέτησαν τον τόπο τους.

-----------------------------------------------

Σημείωση : Όπου υπάρχει η ένδειξη [ΦΘ] σημαίνει ότι τα στοιχεία ελήφθησαν από το αρχείο του Ιατρικού Συλλόγου Φθιώτιδος, ενώ όπου υπάρχει [ΛΟΚ] τα στοιχεία ελήφθησαν από το αρχείο του Ιατρικού Συλλόγου Λοκρίδας.

Κωνσταντίνος Αθαν. Μπαλωμένος

                 φυσικός

Οι Γιατροί της ανατολικής Λοκρίδας

   Περιλαμβάνει τις επόμενες κωμοπόλεις και χωριά, όπου εγκαταστάθηκαν γιατροί και προσέφεραν ιατρικές υπηρεσίες : Λάρυμνα, Μάνεσι, Παύλο, Μαρτίνο, Μαλεσίνα, Έξαρχος, Ζέλι, Καλαπόδι, Μόδι, Αταλάντη, Λειβανάτες, Άγιος Κωνσταντίνος, Ρεγγίνι, Μώλος, Μενδενίτσα και Ανθήλη.

   Με αριθμητικά στοιχεία στην περιοχή της ανατολικής Λοκρίδας καταγράφηκαν 58 γιατροί συνολικά που κατανεμήθηκαν ως εξής : Στην Αταλάντη 13 γιατροί, στην Ανθήλη 3, στο Μώλο 10, στο Ζέλι 3, στον Έξαρχο 1, στη Μαλεσίνα 4, στον Άγιο Κωνσταντίνο 2, στο Ρεγγίνι 3, στο Μάνεσι 1, στις Λειβανάτες 5, στο Παύλο 3, Μενδενίτσα 3, Μόδι 1, στο Καλαπόδι 1, στο Μαρτίνο 3 και στη Λάρυμνα 2.

Στην Αταλάντη

   Ως ιστορική πρωτεύουσα και γεωγραφικό κέντρο της Ανατολικής Λοκρίδας ήταν αναμενόμενο να είχε αυξημένο αριθμό ιατρικού δυναμικού.

   Με βάση τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, ο παλαιότερος εγκατεστημένος στην Αταλάντη γιατρός ήταν ο Ιωάννης Θωμ. Θωμαΐδης, με προσφορά υπηρεσιών για 45 χρόνια, από το 1891 μέχρι το 1936 που συνταξιοδοτήθηκε.

   Στην αυγή του νέου αιώνα, το 1900 εγκαταστάθηκε ο γιατρός Αλέξανδρος Δημ. Μανωλίδης, με διαρκή παρουσία μισού αιώνα μέχρι το 1951. Το 1911 εγκαταστάθηκε ο Νικόλαος Κων. Χαραλάμπους. Το 1914 ήρθε και άσκησε την ιατρική ο γιατρός Λεων. Βελλόπουλος για 30 χρόνια, μέχρι το 1945 που εκτελέστηκε από αντάρτες.

   Από το 1930 έγινε εγκατάσταση νέου ιατρικού δυναμικού, με τους γιατρούς Σεραφείμ Τσούκα και Σπύρο Ιωάν. Θωμαΐδη. Το 1933 εγκαταστάθηκε στην Αταλάντη ο γιατρός Νικόλαος Θωμ. Θωμαΐδης, με τις ειδικότητες του μικροβιολόγου και του υγειονολόγου, μέχρι το 1947 που έφυγε.

   Το 1934 εγκαταστάθηκε ο γιατρός Χαρίλαος Ερμ. Κόκκινος, αλλά με λιγόχρονη διάρκεια ζωής, εφόσον πέθανε το 1950. Στη δεκαετία του ’30 εγκαταστάθηκε στην Αταλάντη ο μαιευτήρας γιατρός Παν. Γεροθανάσης, με σκληρό τέλος, εφόσον εκτελέστηκε το 1944 από αντάρτες. Το 1946 έγινε η εγκατάσταση του παθολόγου γιατρού Παναγ. Ιωάν. Τρομπούκη.

    Μετά την Κατοχή και τον Εμφύλιο, από το έτος 1950 άνοιξε ιατρείο ο Γεώργιος Αθαν. Γεροθανάσης. Επίσης, η μεγάλη ανάγκη για χειρουργικές επεμβάσεις καλύφθηκε από το έτος 1956, με το Βολιώτη χειρούργο γιατρό Κων/νο Δημοσθ. Κωτούζα. Το 1957 εγκαταστάθηκε ο Αθανάσιος Παπαθανασίου, που υπηρέτησε την Αταλάντη περισσότερο από 40 χρόνια.

   Σχετικά περισσότερα αριθμητικά στοιχεία και λεπτομέρειες δίνονται στη συνέχεια :

1.       Θωμαΐδης Ιωάννης του Θωμά (1864-1936) : Γεννήθηκε στο Ζέλι το έτος 1864. Οι γονείς του ονομάζονταν Θωμάς και Αργυρώ. Έγινε γιατρός και από το 1891 απέκτησε την άδεια άσκησης. Από το ίδιο έτος εγκαταστάθηκε στην Αταλάντη. Το 1893 παντρεύτηκε την Αικατερίνη Ν. Γκολφοπούλου (1874-1948) από την Αταλάντη. Απέκτησαν οκτώ παιδιά (3 αγόρια και 5 κόρες). Ο γιατρός Ιωάν. Θωμαΐδης μετά από 45 ετών προσφορά ιατρικών υπηρεσιών συνταξιοδοτήθηκε στις 23-6-1936. Απεβίωσε στις 17-12-1936, σε ηλικία 72 ετών. [ΛΟΚ]

2.       Μανωλίδης Αλέξανδρος του Δημ. (1875-;) : Γεννήθηκε στο Καρπενήσι το έτος 1875. Οι γονείς του ονομάζονταν Δημήτριος και Αικατερίνη. Έγινε γιατρός γενικής ιατρικής και το 1900 απέκτησε την αναγκαία άδεια άσκησης επαγγέλματος. Εγκαταστάθηκε στην Αταλάντη. Το 1908 παντρεύτηκε την Αικατερίνη Παν. Κανελλοπούλου (1885-1936). Απέκτησαν τρεις κόρες. Ο γιατρός Αλέξ. Μανωλίδης μετά τη διάλυση του Ι. Σ. Λοκρίδας, το έτος 1946 γράφτηκε στον Ι. Σ. Φθ/δας. Το 1951 συνταξιοδοτήθηκε. Δεν είναι γνωστή η χρονολογία θανάτου του.[ΦΘ]

3.       Χαραλάμπους Νικόλαος Κωνστ. (1887- ; ) : Δεν είναι γνωστός ο τόπος γέννησής του. Σπούδασε γιατρός γενικής ιατρικής. Από το 1911 κατείχε την άδεια άσκησης επαγγέλματος. Εγκαταστάθηκε στην Αταλάντη. [ΦΘ]

4.       Βελλόπουλος Λεωνίδας (1891-1944) : Γεννήθηκε στην Αταλάντη το 1891. Οι γονείς του ονομάζονταν Ερμόλαος και Βασιλική. Έγινε γιατρός (παθολόγος) και το 1914 απέκτησε την άδεια άσκησης. Εγκαταστάθηκε το 1916 στην Αταλάντη. Το 1928 παντρεύτηκε τη Μαργαρίτα Παμφ. Φαρμακίδη (1896-1930) που γεννήθηκε στην Αθήνα. Απέκτησαν δύο παιδιά (δίδυμα), αλλά η μητέρα τους πέθανε στον τοκετό. Το 1931 ίδρυσε Ιδιωτική Παθολογική-Μαιευτική Κλινική[1] στην Αταλάντη. Το 1940 η Κλινική έπαυσε τη λειτουργία της. Στις εκλογές 9-6-1935 είχε εκλεγεί βουλευτής με το “Λαϊκό Κόμμα”. Στις 17-5-1945 ο γιατρός Λεων. Βελλόπουλος[2] εκτελέστηκε[3] από αντάρτες. [ΦΘ]

5.       Τσούκας Σεραφείμ (1905[4]-1994) : Γεννήθηκε στο Παλαιόκαστρο Λοκρίδας[5]. Οι γονείς του ονομάζονταν Ηλίας και Μαρία. Σπούδασε κι έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Το 1927 παντρεύτηκε την Σύρμω Αλεξ. Δαλαδήμου (1907-1982) από το Μεγαπλάτανο Λοκρίδας.  Απέκτησαν μία κόρη. Από το 1930, ο γιατρός Σερ. Τσούκας κατείχε την άδεια άσκησης ιατρικού επαγγέλματος και εγκαταστάθηκε στην Αταλάντη. Το 1931 γράφτηκε στον Ι. Σ. Λοκρίδας. Μετά τη διάλυσή του, ο Σερ. Τσούκας γράφτηκε, το έτος 1946, στον Ι. Σ. Φθ/δας. Το 1958 απέκτησε την ειδικότητα του παθολόγου. Άσκησε την ιατρική στην Αταλάντη από το 1946, μέχρι το 1982 που συνταξιοδοτήθηκε. Απεβίωσε στις 2-12-1994, σε ηλικία 89 ετών. [ΦΘ]

6.       Θωμαΐδης Σπύρος Ιωάννη (1904-1982) : Γεννήθηκε στην Αταλάντη το 1904. Έγινε γιατρός παθολόγος και από το 1928 κατείχε την άδεια άσκησης της ιατρικής τέχνης. Από τη δεκαετία του ’30 επέλεξε την Αταλάντη ως τόπο εξάσκησης, όπου και παρέμεινε. Το 1932 ίδρυσε Ιδιωτική Παθολογική Κλινική[6] στην Αταλάντη, που έκλεισε το 1940, με τον επερχόμενο πόλεμο. Το 1935 γράφτηκε στον Ι.Σ.Φ. Το 1939 παντρεύτηκε την Ελένη Ν. Χαραλάμπους (1915-2005), που γεννήθηκε στο Μαρτίνο. Απέκτησαν δύο παιδιά. Ο γιατρός Σπ. Θωμαΐδης απεβίωσε στις 28-5-1982, σε ηλικία 78 ετών. [ΦΘ]

7.       Θωμαΐδης Νικόλαος Θωμά (1911- ; ) : Γεννήθηκε στο Ζέλι της Λοκρίδας. Οι γονείς του ονομάζονταν Θωμάς και Βασιλική. Σπούδασε γιατρός παθολόγος, με επιπλέον ειδικότητες μικροβιολόγου και υγειονολόγου. Το 1933 απέκτησε την άδεια άσκησης επαγγέλματος. Εγκαταστάθηκε στην Αταλάντη. Το 1947, έφυγε για τον Ι. Σ. Αττικοβοιωτίας. Το 1950   παντρεύτηκε την Αγγελική Παν. Σκαλίγκου από το Αγρίνιο. Απέκτησαν ένα γιο. Τα επόμενα χρόνια άσκησε την ιατρική στην Αθήνα. Ελλείπουν άλλα στοιχεία. [ΦΘ]

8.       Κόκκινος Χαρίλαος Ερμόλαου (1900-1950) : Είναι άγνωστος ο τόπος γέννησής του. Έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Το 1930 γράφτηκε στον Ι. Σ. Φθ/δας. Από το 1934 κατείχε την άδεια άσκησης επαγγέλματος. Εγκαταστάθηκε στην Αταλάντη. Δυστυχώς το 1950 πέθανε. [ΦΘ]

9.       Γεροθανάσης Παναγιώτης (1891-1944) : Γεννήθηκε στο Ζέλι της Λοκρίδας το 1891. Οι γονείς του ονομάζονταν Δημήτριος και Κωνσταντία. Έγινε γιατρός με ειδικότητα μαιευτήρα. Σπούδασε σε γερμανικό πανεπιστήμιο. Εγκαταστάθηκε στην Αταλάντη. Το 1930 παντρεύτηκε την Ευανθία Ιωάν. Γιαμουτζή, που γεννήθηκε στην Ελασσόνα. Απέκτησαν δύο παιδιά. Ο γιατρός Παν. Γεροθανάσης εκτελέστηκε με φρικτό τρόπο στις 28-8-1944 από “αντάρτες” του Καραλίβανου. [ΦΘ]

10.   Τρομπούκης Παναγιώτης Ιωάν. (1909-2002) : Γεννήθηκε το 1909 στο Παρόριο Βοιωτίας. Οι γονείς του ονομάζονταν Παναγιώτης και Αθηνά. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι έγινε γιατρός παθολόγος. Από το 1935 απέκτησε την άδεια άσκησης. Από τον Ιούλιο του 1935 ήταν μέλος του Ι. Σ. Λοκρίδας και από το 1946 του Ι. Σ. Φθ/δας. Εγκαταστάθηκε και εργάστηκε στην Αταλάντη. Παντρεύτηκε τη Χαρίκλεια Ιωάννου (1917-2007) από το Μεγαπλάτανο Λοκρίδας. Απέκτησαν τρεις κόρες. Ο γιατρός Παν. Τρομπούκης συνταξιοδοτήθηκε το έτος 1986. Απεβίωσε στις 11-9-2002, σε ηλικία 93 ετών. [ΦΘ]

11.   Γεροθανάσης Γεώργιος Αθαν. (1917 - ; ) : Γεννήθηκε στην Αταλάντη. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο κι έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Εγκαταστάθηκε στην Αταλάντη. Από το 1950 κατείχε την άδεια άσκησης ιατρικού επαγγέλματος. Το 1924 παντρεύτηκε την Αικατερίνη Λεων. Ασημακοπούλου, που γεννήθηκε στο Βόλο. Απέκτησαν δύο παιδιά. Το 1947, σε β΄ γάμο,  παντρεύτηκε τη Μαρία Ιωάν. Παπαδημητρίου που γεννήθηκε στον Πειραιά. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, ο γιατρός μετεγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Ελλείπουν άλλα στοιχεία. [ΦΘ]

12.   Κωτούζας Κων/νος Δημοσθ. (1921-;) : Γεννήθηκε στο Βόλο. Σπούδασε γιατρός (πήρε πτυχίο το 1949-50) και ειδικεύτηκε στη χειρουργική. Το 1951 απέκτησε την άδεια άσκησης και από την Αθήνα ήρθε στη Φθιώτιδα. Το 1956 γράφτηκε στον Ι. Σ. Φθιώτιδας και εγκαταστάθηκε στην Αταλάντη. Το 1957 ίδρυσε Ιδιωτική Χειρουργική Κλινική[7] στην Αταλάντη. Η προσπάθειά του φαίνεται πως δεν ευδοκίμησε, με αποτέλεσμα να την κλείσει τον επόμενο χρόνο (1958). Ελλείπουν άλλα στοιχεία. [ΦΘ]

13.   Παπαθανασίου Αθανάσιος του Λουκά (1926-2008) : Γεννήθηκε στο Ζερίκιο Λιβαδειάς (ή Ελικώνα Βοιωτίας). Οι γονείς του ονομάζονταν Λουκάς και Αγγελική. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο και το 1957 πήρε πτυχίο γενικής ιατρικής και ταυτόχρονα την άδεια άσκησης. Από το Δεκέμβριο του 1957 ήρθε και εγκαταστάθηκε στην Αταλάντη. Τη διετία 1962-64 είχε και την ειδικότητα του παθολόγου. Το 1952 παντρεύτηκε την Σεραφειμούλα Ιωάν. Μουτσανά που γεννήθηκε στον Ορχομενό Βοιωτίας. Απέκτησαν δύο κόρες. Ο γιατρός Αθαν. Παπαθανασίου, μετά από 42 χρόνια επαγγελματικής προσφοράς, συνταξιοδοτήθηκε στις 30-6-1999. Απεβίωσε στις 12-8-2008, σε ηλικία  82 ετών. [ΦΘ]

Στην Ανθήλη

   Η μικρή απόσταση από τη Λαμία, αποτελούσε αντικίνητρο για μόνιμη εγκατάσταση γιατρού. Εν τούτοις, στα  μεταπολεμικά χρόνια, από το 1951 ήρθε από τον Πειραιά και εγκαταστάθηκε  στην Ανθήλη ο γιατρός Κυριάκος Παντ. Παρασκευαΐδης. Το 1956, στη δύση της καριέρας του, ήρθε από τη Λαμία ο Κων/νος Ιωάν.  Γαλατάς  κι έγινε αγροτικός γιατρός στην Ανθήλη.

   Περισσότερα στοιχεία ακολουθούν :

1.       Παρασκευαΐδης Κυριάκος Παντ. (1915-1957) : Πρόσφυγας που γεννήθηκε στη Σπάρτη της Μ. Ασίας. Έγινε γιατρός γενικής ιατρικής και το 1942 απέκτησε την άδεια άσκησης της ιατρικής τέχνης. Από τον Πειραιά, ήρθε το 1951 στη Φθιώτιδα και εγκαταστάθηκε στην Ανθήλη. Στις 14-10-1957 πέθανε[8] από συγκοπή. [ΦΘ]

2.       Γαλατάς Κωνσταντίνος Ιωάν. (1899-1963) : Από τη Μενδενίτσα Λοκρίδας. Έγινε γιατρός παθολόγος και το 1922 απέκτησε την άδεια άσκησης επαγγέλματος. Από το 1935 στην περιοχή Φθιώτιδας (Λαμία). Μεταπολεμικά, από το 1956,  έγινε αγροτικός ιατρός στην Ανθήλη. [ΦΘ]

3.       Τζαμάλας Κωνσταντίνος (1903-1952) Γεννήθηκε στην Ανθήλη[9] Φθιώτιδος το έτος 1903[10]. Σπούδασε ιατρική με άριστα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έγινε παθολόγος. Από το 1925 απέκτησε την άδεια άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος. Αρχικά λειτούργησε ιατρείο στη γενέτειρά του και κατόπιν στη Λαμία.

Στο Μώλο

   Ο χρονικά αρχαιότερος γιατρός, με βάση τα στοιχεία που διατίθενται, είναι ο Κων/νος Δημ. Αναγνώστου, με 60ετή διαρκή προσφορά στο Μώλο (1870-1930). Με μικρή χρονική διαφορά  εγκαταστάθηκε ο γιατρός Κων/νος Ιωάν. Σιαφάς, παραμένοντας όλα τα χρόνια της καριέρας του. Πληρωνόταν με κοντότα. Αμέσως μετά ακολούθησαν οι γιατροί Χρήστος   Αθ. Ζαβακόπουλος και Παναγιώτης Λουκ. Ποδαρόπουλος, που εγκαταστάθηκαν κι έκαναν οικογένειες στο Μώλο, όπου παρέμειναν μέχρι τη σύνταξή τους.

   Στον 20ό αιώνα, από τη δεκαετία του ’20, έχουμε την εγκατάσταση στο Μώλο του γιατρού Δημητρίου Γ. Ματκανά, που μετακινήθηκε στη Λαμία και το 1936 στην Αθήνα. Την ίδια χρονική περίοδο ήρθε ο γιατρός Βασίλειος Δερνιτσιώτης, αλλά το 1927 έφυγε. Το 1929 εγκαταστάθηκε στο Μώλο ο γιατρός  Γεώργιος Αθ. Σκούφιας, μέχρι την Κατοχή (1941), που μετακινήθηκε στο νοσοκομείο Λαμίας.

   Το 1930 ο γιατρός Χρήστος Γ. Σουσώνης εγκαταστάθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του το Μώλο κι έγινε γιατρός περιοχής. Μετά την Κατοχή εγκαταστάθηκε στη Λαμία κι αργότερα εκτός Φθιώτιδας. Το 1934 εγκαταστάθηκε ο γιατρός  Κων/νος Γ. Μελετόπουλος, που παρέμεινε και προσέφερε ιατρικές υπηρεσίες μέχρι τη συνταξιοδότησή του, το 1971.

   Σχετικά περισσότερα στοιχεία ακολουθούν :

1.       Αναγνώστου Κωνσταντίνος του Δημητρίου (1847-1930) : Εγκαταστάθηκε στο Μώλο, όπου και υπηρέτησε όλα τα χρόνια μέχρι τη σύνταξή του. Το 1930 απεβίωσε. [ΛΟΚ]

2.       Σιαφάς Κωνσταντίνος του Ι. (1853 - ; ) : Γεννήθηκε το 1853 στο Μώλο. Ο πατέρας του λεγόταν Ιωάννης. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι έγινε γιατρός παθολόγος. Εγκαταστάθηκε στο Μώλο[11] κι έγινε γιατρός περιοχής. Δύσκολα χρόνια και περιορισμένα τα οικονομικά του. Πληρωνόταν με «κοντότα[12]». Τη δεκαετία του ’30 κατατάχθηκε ως επιτηδευματίας στην ελάχιστη οικονομική κλάση[13]. Δεν είναι γνωστή η οικογενειακή του κατάσταση, ούτε η χρονολογία θανάτου του.

3.       Ζαβακόπουλος Χρήστος του Αθανασίου (1863-1951) : Γεννήθηκε στο Φλαμπουράρι του Ανατολικού Ζαγορίου της Ηπείρου, το 1863. Ο πατέρας του λεγόταν Αθανάσιος Ζαβακόπουλος και η μητέρα του Πολυξένη Φουσέκη. Δεν είναι γνωστή η διαδρομή του από την τουρκοκρατούμενη ακόμα Ήπειρο στην ελεύθερη Ελλάδα. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι έγινε γιατρός γενικής ιατρικής (παθολόγος). Μετά την απελευθέρωση της Ηπείρου και της Μακεδονίας, εγκαταστάθηκε και άσκησε την ιατρική στο Μώλο σχεδόν όλα τα χρόνια της καριέρας του. Η κατοικία του ήταν επίσης στο Μώλο. Το 1915 νυμφεύτηκε την Αικατερίνη Δημ. Μόρφη (1892-1982) που γεννήθηκε στο Αραποχώρι Λιβαδειάς και απέκτησαν 3 αγόρια[14] (ο ένας έγινε μαιευτήρας-γυναικολόγος εγκατεστημένος στη Λιβαδειά). Πέθανε στο Μώλο, στις 11-4-1951, σε ηλικία 88 ετών.

4.       Ποδαρόπουλος Παναγιώτης του Λουκά (1877-1957) : Καταγόταν από την Αμφίκλεια, όπου και γεννήθηκε το 1877. Ο πατέρας του ονομαζόταν Λουκάς και η μητέρα του Αικατερίνη. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Από το 1903 απέκτησε την άδεια άσκησης της ιατρικής τέχνης. Το 1905 εγγράφεται ως μέλος στον Ιατρικό Σύλλογο Λαμίας. Το 1915 νυμφεύτηκε την Παναγιώτα Αναστ. Αναστασίου (1889-1982), που γεννήθηκε στο Μώλο. Απέκτησαν 2 γιους (που έγιναν αξιωματικοί του στρατού) και δύο κόρες. Εγκαταστάθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα της γυναίκας του κι έγινε γιατρός περιοχής, με την ειδικότητα του παθολόγου. Συνταξιοδοτήθηκε το 1950. Πέθανε στις 4-6-1957, στο Μώλο, σε ηλικία 80 ετών.

5.       Ματκανάς Δημήτριος του Γεωργίου (1892- ; ) : Γεννήθηκε το 1892, στο Μώλο. Είναι γραμμένος[15] στο Μητρώο Αρρένων του Δήμου Μώλου. Ο πατέρας του λεγόταν Γεώργιος. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Από τη δεκαετία του ’20 άρχισε να ασκεί την ιατρική τέχνη. Εγκαταστάθηκε αρχικά στο Μώλο. Δεν είναι γνωστή η επαγγελματική διαδρομή του. Μετέφερε το ιατρείο του στη Λαμία. Στην κατάταξη των επιτηδευματιών του 1934 τοποθετήθηκε στη χαμηλότερη κλάση την 1η, με τον ελάχιστο φόρο 480 δραχ. Στη Λαμία είχε ιατρείο στην οδό Πατρόκλου. Δεν άσκησε πολύ καιρό την ιατρική στη Λαμία. Το 1936 έφυγε και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Ήταν παντρεμένος. Είναι άγνωστη η οικογένειά του και η χρονολογία θανάτου του.

Γεώργ. Σκούφιας

6.       Δερνιτσιώτης Βασίλειος ( ; - ; ) : Εγκαταστάθηκε στο Μώλο. Το Νοέμβριο του 1927 έφυγε για τη Δράμα. Άλλα στοιχεία λείπουν. [ΛΟΚ]

7.       Σκούφιας Γεώργιος του Α. (1903- ; ) :  Γεννήθηκε το 1903 στο Ρεγγίνι Λοκρίδας. Ο πατέρας ονομαζόταν Αθανάσιος. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι έγινε γιατρός παθολόγος. Από τις 20-4-1929 απέκτησε την άδεια άσκησης και το ίδιο έτος εγκαταστάθηκε[16] στο Μώλο. Στον Ι. Σ. Φθ/δας γράφτηκε το 1930. Άλλα στοιχεία λείπουν.

8.       Αναγνώστου Αθανάσιος (1901-1973) : Γεννήθηκε στο Μώλο το 1901[17]. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος Αναγνώστου ήταν γιατρός στο Μώλο. Η μητέρα του λεγόταν Βασιλική. Ο Αθανάσιος σπούδασε γιατρός παθολόγος και πήρε τη ειδικότητα του παιδιάτρου. Ο εξάδελφός[18] του Ιωάννης Δ. Αναγνώστου ήταν υφηγητής στο Πανεπιστήμιο. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και των άλλων υποχρεώσεων, παντρεύτηκε την Ευγενία Μιλτ. Σταυροπούλου από τη Λαμία. Το 1929 απέκτησε την άδεια και άρχισε να  ασκεί το ιατρικό επάγγελμα. Το 1931 γράφτηκε στον Ιατρικό Σύλλογο Λαμίας. Το 1932 ανακοίνωσε τη μόνιμη εγκατάστασή του στο Μώλο. Όμως άλλαξε γνώμη και προτίμησε[19] τελικά να εγκατασταθεί στη Λαμία.

9.       Σουσώνης Χρήστος του Γεωργ. (1903-;) : Γεννήθηκε το 1905[20] στο Μώλο. Ο πατέρας του λεγόταν Γεώργιος και καταγόταν από την Κόμνινα, η δε μητέρα του Άννα Μουστακαλή καταγόταν από το Ρεγγίνι. Ο Χρήστος σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Την 1-5-1934 απέκτησε την άδεια άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος. Εγκαταστάθηκε στο Μώλο όπου έγινε γιατρός περιοχής

10.   Μελετόπουλος Κων/νος του Γεωργ. (1906-1975) :  Γεννήθηκε το 1905 στον Άγιο Σεραφείμ του Δήμου Μώλου. Ο πατέρας του λεγόταν Γεώργιος Μελετόπουλος και η μητέρα του Ελένη Ξυνός. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι έγινε γιατρός παθολόγος. Από το 1933 αρχίζει να ασκεί το ιατρικό επάγγελμα. Εγκαταστάθηκε στο Μώλο Φθιώτιδας. Το 1930 νυμφεύτηκε τη Γιαννούλα Κων. Γκρέκα (1903-1983), που γεννήθηκε στο Καινούργιο Καμένων Βούρλων. Απέκτησαν 2 κόρες (η μία είναι δικηγόρος). Η κατοικία της οικογένειάς του ήταν στο Καινούργιο Καμένων Βούρλων. Στην κατάταξη επιτηδευματιών[21] του 1934 βρέθηκε στη χαμηλότερη κλάση (την 1η). Μετά την Κατοχή, το 1946, γράφτηκε στον Ιατρικό Σύλλογο Φθιώτιδας. Προσέφερε ιατρικές υπηρεσίες μέχρι το 1971 που συνταξιοδοτήθηκε. Πέθανε στις 26-3-1975, σε ηλικία 70 ετών.

               

  Στο Ζέλι

        

   Πρώτη εγκατάσταση γιατρού, με βάση τα στοιχεία των Ιατρικών Συλλόγων Φθιώτιδας και Λοκρίδας,  καταγράφεται το 1932 με τον παθολόγο Νικόλαο Αντ. Οικονομίδη.

   Μεταπολεμικά, το 1952 εγκαταστάθηκε στο Ζέλι ο γιατρός Κωνσταντίνος Α. Κουρούνης από την Κω. Το 1955 ήρθε από την Κρήτη και εγκαταστάθηκε στο Ζέλι ο γιατρός Εμμανουήλ Χ. Φουρναράκης. Την ίδια χρονιά ήρθε και ο γιατρός Κωνσταντίνος Χρας, και εγκαταστάθηκε οριστικά στο Ζέλι.

   Δίνονται αμέσως όσα επιπλέον στοιχεία βρέθηκαν :

Οικονομίδης Νικόλαος του Αντωνίου ( ; - ; ) :  Έγινε γιατρός παθολόγος. Από τις 15-1-1932 εγκαταστάθηκε στο Ζέλι. Πιθανά προήλθε από τη Σπερχειάδα. Γράφτηκε στον Ι.Σ. Λοκρίδας το 1933. [ΛΟΚ]

Κουρούνης Κων/νος Α. (1914- ; ) : Γεννήθηκε στην Κω, στο νησί του Ιπποκράτη. Σπούδασε κι έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Απέκτησε πτυχίο το 1940. Το ίδιο έτος πήρε και την άδεια άσκησης επαγγέλματος. Το 1952 ήρθε στη Φθιώτιδα, γράφτηκε στον Ι.Σ.Φ. και εγκαταστάθηκε στο Ζέλι Λοκρίδας για επαγγελματική άσκηση της ιατρικής τέχνης. [ΦΘ]

Φουρναράκης Εμμαν. Χ. (1925- ; ) : Γεννήθηκε στην Κρήτη. Έγινε γιατρός. Εργάστηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Το 1955 γράφηκε στον Ι. Σ. Φ. και εγκαταστάθηκε στο Ζέλι Λοκρίδας. [ΦΘ]

Χρας Κωνσταντίνος Σπυρ. (1921- ; ) : Γεννήθηκε στο Κηφισοχώρι (Κάτω Τιθορέα). Έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Από το 1952 απέκτησε την άδεια άσκησης της ιατρικής τέχνης και από το 1955 εγκαταστάθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του το Κηφισοχώρι. Μετακινήθηκε και εγκαταστάθηκε στο Ζέλι. Τον Ιανουάριο του 1991 συνταξιοδοτήθηκε.[ΦΘ]

               

Στον  Έξαρχο

   Για τα χρόνια που αναφέρεται αυτή η εργασία, ο μοναδικός γιατρός  που άνοιξε ιατρείο στον Έξαρχο Λοκρίδας, μετά το 1957 ήταν ο Ανδρέας Κ. Βελέντζας. Τα ελλιπή στοιχεία που διαθέτουμε δεν επιτρέπουν περισσότερα.

1.       Βελέντζας Ανδρέας του Κων/νου (1915- ; )  : Δεν είναι γνωστός ο τόπος γέννησής του. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του παίρνοντας πτυχίο γενικής ιατρικής και το 1942 απέκτησε την άδεια άσκησης επαγγέλματος. Από το 1957 γράφτηκε στον Ιατρικό Σύλλογο Φθιώτιδας (Ι.Σ.Φ.) και άσκησε την ιατρική τέχνη του στον Έξαρχο Λοκρίδας. [ΦΘ]

Στη Μαλεσίνα

   Σε σχετικά μεγάλη ηλικία 54 ετών ήρθε το 1923 και εγκαταστάθηκε στη Μαλεσίνα ο παθολόγος Γεώργιος Λ. Σπύρου. Προσέφερε τις υπηρεσίες του για 16 χρόνια, μέχρι το 1939 που πέθανε. Ο ντόπιος στην καταγωγή γιατρός Κων/νος Απ. Καραπιπέρης ήρθε για εγκατάσταση το 1927, αλλά έφυγε τον επόμενο χρόνο.

   Το 1931-32 εγκαταστάθηκε ο γιατρός Δημήτριος Ψαρομύτας, αλλά έφυγε στη Γερμανία μέχρι τον πόλεμο.  Μεταπολεμικά, επέστρεψε. Από το 1954 ήρθε και εγκαταστάθηκε ο Μεσολογγίτης γιατρός Νικόλαος Π. Μακρίδης

   Ακολουθούν αριθμητικά και κάποια επιπλέον στοιχεία γι’ αυτούς:

Σπύρου Γεώργιος του Λεωνίδα (1869-1939) : Έγινε γιατρός παθολόγος. Το 1923 απέκτησε την άδεια άσκησης και το ίδιο έτος εγκαταστάθηκε στη Μαλεσίνα. Απεβίωσε στις 21-1-1939. Ελλείπουν άλλα στοιχεία. [ΛΟΚ]

Καραπιπέρης Κωνσταντίνος του Αποστόλου  (1901-1976) :  Γεννήθηκε στη Μαλεσίνα το 1901. Ο πατέρας του λεγόταν Κωνσταντίνος. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι έγινε γιατρός. Το 1927 εγκαταστάθηκε στη Μαλεσίνα. Τον επόμενο χρόνο (1928) μετοίκησε. Άλλα στοιχεία για την επαγγελματική διαδρομή και την οικογενειακή του κατάσταση λείπουν. Πέθανε το 1976, σε ηλικία 75 ετών.[ΛΟΚ]

Ψωρομίτας Δημήτριος του Κων/νου (1904-1970) : Γεννήθηκε στη Μαλεσίνα. Οι γονείς του ονομάζονταν Κωνσταντίνος και Καλλιόπη. Σπούδασε κι έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Το 1931-32 κατείχε την άδεια άσκησης και άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία από τη Μαλεσίνα. Το 1933 πήγε στο Μόναχο της Γερμανίας κι έμεινε μέχρι τον πόλεμο. Παντρεύτηκε (το 1933) τη γερμανίδα Γερτρούδη Ποτάσκιν και απέκτησαν μια κόρη. Το 1942 πήρε διαζύγιο. Είχε από το 1940 επιστρέψει στην Ελλάδα. Το 1943 παντρεύτηκε σε β’ γάμο την Ευγενία Παπασταύρου (1920-1986) από το Γραμματικό Αττικής. Απέκτησαν τρία παιδιά. Ο γιατρός Δημήτριος Ψωρομίτας μεταγράφηκε το έτος 1940[22] από τον Ι. Σ. Λοκρίδας στον Ι. Σ. Φθιώτιδας. Υπηρέτησε και στη Μενδενίτσα. Επέστρεψε πάλι στην πατρίδα του τη Μαλεσίνα απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε το 1969. Πέθανε στις 13-6-1970 σε ηλικία 66 ετών.[ΦΘ]

Μακρίδης Νικόλαος Παύλου (1920- ; ) : Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι. Έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Από το 1954 απέκτησε την άδεια άσκησης και εγκαταστάθηκε στη Μαλεσίνα. Ελλείπουν άλλα στοιχεία. [ΦΘ]

 Στον Άγιο Κωνσταντίνο

   Στο Μεσοπόλεμο, από το 1925, ήρθε και εγκαταστάθηκε ο γιατρός Απόστολος Γαρούφαλος, παραμένοντας για τρία χρόνια μέχρι το 1928 που έφυγε. Τον αντικατέστησε από το ίδιο έτος (1928) ο γιατρός Αντώνιος Δημ. Μακρής, που παρέμεινε μέχρι τη σύνταξή του (1969).

   Επιπλέον αριθμητικά στοιχεία δίνονται παρακάτω :

Γαρούφαλος Απόστολος (; - ; ) :  Από το 1922 απέκτησε την άδεια άσκησης. Τον Αύγουστο του 1925 εγκαταστάθηκε στον Άγιο Κωνσταντίνο. Το 1928 μετοίκησε στην Αθήνα, όπου άσκησε την ιατρική μέχρι το θάνατό του. [ΛΟΚ]

Μακρής Αντώνιος του Δημητρίου ( 1898-1975) : Γεννήθηκε στην Αρκίτσα. Σπούδασε κι έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Από το 1928 κατείχε την άδεια άσκησης και εγκαταστάθηκε στον Άγιο Κωνσταντίνο Λοκρίδας. Το 1946 γράφτηκε στον Ι. Σ. Φθ/δας. Συνταξιοδοτήθηκε το 1969. Απεβίωσε την 1-3-1975. [ΦΘ]

Στο Ρεγγίνι        

    Από το Ρεγγίνι το έτος 1929, έκανε ένα πολύ σύντομο πέρασμα ο γιατρός Γεώργιος Σκούφιας προτιμώντας τελικά να εγκατασταθεί στο Μώλο. Το 1931 ανέλαβε ο γιατρός Γεώργιος Καστανάς, προσφέροντας τις υπηρεσίες του στην περιοχή μέχρι το 1943, που εκτελέστηκε από αντάρτες.

   Μεταπολεμικά, από το 1954, ένας άνθρωπος από το Ρεγγίνι, ο γιατρός Χρόνης Κ. Ταξιάρχου ήρθε και εγκαταστάθηκε στον τόπο του και άσκησε την ιατρική τα επόμενα χρόνια.

   Δίνονται μερικά επιπλέον στοιχεία για τους γιατρούς αυτούς αμέσως :

Σκούφιας Γεώργιος του Α. ( ; - ; ) :  Από τις 20-4-1929 απέκτησε την άδεια άσκησης και το ίδιο έτος εγκαταστάθηκε[23] στο Μώλο. Στον Ι. Σ. Φθ/δας γράφτηκε το 1930. Άλλα στοιχεία λείπουν. [ΛΟΚ]

Καστανάς Γεώργιος ( ; -1943) : Είναι άγνωστος ο τόπος και ο χρόνος γέννησής του. Έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Από το 1931 απέκτησε την άδεια άσκησης επαγγέλματος. Εγκαταστάθηκε στο Ρεγγίνι Λοκρίδας. Στις 5-3-1943 ο γιατρός και η γυναίκα του εκτελέστηκαν με φρικτό τρόπο από τον “αντάρτη” Καραλίβανο. [ΦΘ]

Ταξιάρχου Χρόνης Κων. (1921- ; ) : Γεννήθηκε στο Ρεγγίνι Λοκρίδας. Το 1952 πήρε πτυχίο γενικής ιατρικής και την άδεια άσκησης επαγγέλματος γιατρού. Από το 1954 εγκαταστάθηκε στο Ρεγγίνι ασκώντας την τέχνη του. [ΦΘ]

Στο Μάνεσι[24] (Λευκοχώρια)

   Σ’ ένα αριθμητικά μικρό τόπο, μόνο η αγάπη από έναν άνθρωπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε σ’ αυτόν, θα τον οδηγούσε στην απόφαση να εγκατασταθεί σ’ αυτόν. Έτσι έγινε και τα μεταπολεμικά χρόνια, από το 1952, ήρθε στο Μάνεσι ο Ευάγγελος Π. Κινιάκος και προσέφερε ιατρικές υπηρεσίες σ’ όλη την περιοχή.

1.       Κινιάκος Ευάγγελος Π. ( ; - ; ) :  Γεννήθηκε στο Μάνεσι Λοκρίδας. Δεν είναι γνωστή η χρονολογία γέννησής του. Έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Το 1942 απέκτησε την άδεια άσκησης επαγγέλματος. Το 1952 γράφτηκε στον Ι. Σ. Φθ/δας και εγκαθίσταται στην ιδιαίτερη πατρίδα του τα Λευκοχώρια (Μάνεσι) Λοκρίδας, όπου έγινε γιατρός περιοχής. [ΦΘ]

Στις Λειβανάτες

   Από το 1898 ο γιατρός Ευστάθιος Σακελλαρίου, γιος ιερέα, ήρθε και εγκαταστάθηκε προσφέροντας για 39 χρόνια τις υπηρεσίες του, βοηθώντας την υγεία των ανθρώπων της περιοχής. Στον 20ό αιώνα, μετά τις στρατιωτικές υποχρεώσεις στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες της χώρας μας, το έτος 1924, ο γιατρός Κυριάκος Ι. Κατσαρός επέλεξε τις Λειβανάτες  για εγκατάσταση. Μετά διετία, το 1926, έγινε μόνιμος στρατιωτικός γιατρός. Το 1928 ήρθε και παρέμεινε ο γιατρός Ιωάννης Μπακάρας. Μετά από 15 χρόνια ιατρικής προσφοράς, το 1943 εκτελέστηκε από αντάρτες.

    Μετά την Κατοχή (1946) ήρθε και εγκαταστάθηκε στις Λειβανάτες μια γυναίκα γιατρός, η Μαρία Εμμ. Παραδείση. Στα μεταπολεμικά χρόνια, από το 1953, ήρθε κι έμεινε κάποια χρόνια ο γιατρός Δημήτριος Γ. Μπεκιάρης.

    Επιπλέον αριθμητικά στοιχεία και άλλα δίνονται κατωτέρω :

Σακελλαρίου Ευστάθιος του παπα-ϊωάννου (1872-1943) : Γεννήθηκε στους Δελφούς. Σπούδασε κι έγινε γιατρός. Το 1894 παντρεύτηκε στις Λειβανάτες την Αθανασία Ιωάν. Αγγελή (18979-1962). Απέκτησαν πέντε παιδιά (4 αγόρια[25] και 1 κόρη). Ο γιατρός Ευστάθιος Σακελλαρίου έλαβε το 1898 την άδεια άσκησης επαγγέλματος και το ίδιο έτος εγκαταστάθηκε στις Λειβανάτες. Το 1937 έγινε συνταξιούχος. Απεβίωσε στις 18-4-1943, σε ηλικία 71 ετών. [ΛΟΚ]

Κατσαρός Κυριάκος του Ιωάννη (1887-1950) : Πήρε την ιατρική άδεια το 1913. Το 1924 εγκαταστάθηκε στις Λειβανάτες. Από το 1926 ανακλήθηκε στις τάξεις του στρατού ως μόνιμος στρατιωτικός γιατρός. Παντρεύτηκε και απέκτησε 2 παιδιά. Ελλείπουν άλλα στοιχεία. [ΛΟΚ]

Μπακάρας Ιωάννης (1904-1943) : Γεννήθηκε στις Λιβανάτες το 1904. Ο πατέρας του λεγόταν Κωνσταντίνος. Ο Ιωάννης σπούδασε γενική ιατρική και πήρε πτυχίο το 1928. Το ίδιο έτος απέκτησε άδεια άσκησης και εγκαταστάθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, προσφέροντας ιατρικές υπηρεσίες. Το 1942 παντρεύτηκε την Ασήμω Κων. Πετροπούλου (1920-2008) από τις Λιβανάτες. Απέκτησαν ένα γιο τον Κωνσταντίνο[26]. Δυστυχώς ένα μήνα μετά τη γέννησης του παιδιού του, στις 27-8-1943 ο γιατρός Ιωάννης Μπακάρας συνελήφθη[27] και εκτελέστηκε φρικτά[28] από “αντάρτες”. [ΦΘ]

Παραδείση Μαρία του Εμμανουήλ (1911[29]-1981) : Γεννήθηκε στην Κάλυμνο[30]. Σπούδασε κι έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Το 1941 πήρε πτυχίο και το επόμενο έτος 1942 πήρε την άδεια άσκησης επαγγέλματος. Από το 1946[31] ήταν γραμμένη στον Ι. Σ. Φ. και εγκαταστάθηκε στις Λειβανάτες.[32] Το ίδιο έτος (1946) παντρεύτηκε τον Αγγελή Ιωάν.  Σκρέτη (1917-1999), που γεννήθηκε στις Λιβανάτες. Απέκτησαν δύο κόρες. Η Μαρία Παραδείση-Σκρέτη συνταξιοδοτήθηκε στις 3-1-1978. Απεβίωσε την 1-7-1981, σε ηλικία 70 ετών.[ΦΘ]

Μπεκιάρης Δημήτριος Γεωργίου (1905- ; ) : Γεννήθηκε στο Μόδι Λοκρίδας. Σπούδασε κι έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Τα πρώτα χρόνια εργάστηκε στη Φωκίδα. Το 1953 ήρθε στη Φθιώτιδα και εγκαταστάθηκε στις Λειβανάτες. Σε μεταγενέστερα χρόνια (πιθανά) έφυγε στην Αθήνα. [ΦΘ]

Στο Παύλo

   Κωμόπολη, που παλιότερα αποτελούσε κοινότητα του νομού Φθιωτιδοφωκίδας, 14 χλμ. στα  ΝΔ του Μαρτίνου, σε πεδιάδα που διαρρέεται από χείμαρρο. Είχε 1.704 κατοίκους (απογραφή 1961). Σήμερα ανήκει στο νομό Βοιωτίας[33].

   Με βάση τα στοιχεία των Ιατρικών Συλλόγων, από το 1922 εγκαταστάθηκε ο γιατρός Γεώργιςο Κ. Κουτσούκος. Μετά από επτά χρόνια, το 1929 έφυγε. Το 1935 εγκαταστάθηκε ο παθολόγος Χρήστος Επ. Χρυσικός. Μετά από επτά χρόνια άλλαξε Ιατρικό Σύλλογο. Το 1937 εγκαταστάθηκε κι άνοιξε ιατρείο ο Γεώργιος Αθ. Μουτσανάς, καλύπτοντας τις ανάγκες υγείας της περιοχής.

   Επιπλέον αριθμητικά στοιχεία και πληροφορίες δίνονται στη συνέχεια:

Κουτσούκος Γεώργιος του Κων/νου (1877- ; ) : Απέκτησε την άδεια άσκησης το 1904. Το 1922 εγκαταστάθηκε στο Παύλο. Το 1929 μετοίκησε και έφυγε από τη Λοκρίδα [ΛΟΚ]

Χρυσικός Χρήστος Επαμ. ( ; - ; ) : Δεν είναι γνωστοί ο τόπος και η χρονολογία γέννησής του. Έγινε γιατρός παθολόγος. Το 1933 απέκτησε την άδεια άσκησης επαγγέλματος και το 1935 εγκαταστάθηκε στο Παύλο Λοκρίδας. Το 1942 γράφτηκε στον Ι. Σ. Λιβαδειάς. [ΦΘ]

Κουδουνάκος Γεώργιος του Αθανασίου ( ; - ; ) :  Σπούδασε γιατρός παθολόγος. Το 1937 πήρε την άδεια άσκησης. Τον Ιούλιο 1937 εγκαταστάθηκε στο Παύλο. Άλλα στοιχεία λείπουν. [ΛΟΚ]

Μουτσανάς Γεώργιος Αθαν. (1906- ; ) : Δεν είναι γνωστός ο τόπος γέννησής του. Σπούδασε γιατρός γενικής ιατρικής. Αποκτώντας την άδεια άσκησης από το 1937, εγκαταστάθηκε στο Παύλο της Λοκρίδας. [ΦΘ]

Στη Μενδενίτσα

   Την περίοδο του Μεσοπολέμου και από το  1923 έγινε η εγκατάσταση του γιατρού Λουκά Αντωνολουκά στη Μενδενίτσα. Προσέφερε τις υπηρεσίες του στον τόπο που τον γέννησε μέχρι το 1937, οπότε μεταστεγάστηκε στη Λαμία. Το 1930 ήρθε και εγκαταστάθηκε στη Μενδενίτσα ο Τριαντάφυλλος Κ. Ακρίδας για άγνωστη χρονική διάρκεια. Το ίδιο έτος (1930) ένας ακόμα ντόπιος γιατρός, ο Αθανάσιος Πολίτης εγκαταστάθηκε στη Μενδενίτσα. Άσκησε την ιατρική μέχρι το 1949, που έφυγε στον Πειραιά, αλλά επέστρεψε το 1951, παραμένοντας μέχρι το 1971. Κάποια χρόνια στις πρώτες μεταπολεμικές 10ετίες, είχε εγκατασταθεί ο γιατρός Δημήτριος Ψαρομύτας, που μετεγκαταστάθηκε στη Μαλεσίνα.

   Επιπλέον στοιχεία για τους γιατρούς αυτούς ακολουθούν :

Λουκάς Αντωνολουκάς

Αντωνολουκάς Λουκάς του Αντωνίου (1896-1953) : Το 1921 πήρε την άδεια άσκησης επαγγέλματος και το 1923 εγκαταστάθηκε στη Μενδενίτσα. Το 1926 γράφτηκε στον Ι. Σ. Φθ/δας. Την επόμενη δεκαετία εγκαταστάθηκε στη Λαμία. [ΛΟΚ]

Ακρίδας Τριαντάφυλλος του Κ ( ; - ; ) :  Από τις 15-6-1929 κατείχε την άδεια άσκησης επαγγέλματος. Το 1930 εγκαταστάθηκε στη Μενδενίτσα. Άλλα στοιχεία λείπουν. [ΛΟΚ]

Πολίτης Αθανάσιος (1905-1984) : Γεννήθηκε στη Μενδενίτσα. Οι γονείς του ονομάζονταν Ιωάννης και Στυργιανή. Σπούδασε κι έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Από το 1930 άσκησε την ιατρική στην πατρίδα του Μενδενίτσα. Ήταν γραμμένος στο Ι. Σ. Λοκρίδας και μετά το 1946 στο Ι. Σ.Φ.  Το 1939 παντρεύτηκε την Ευαγγελία Χρ. Νικολάου (1910-1979). Την περίοδο της Κατοχής που ακολούθησε παρέμεινε στην Αθήνα, όπου γεννήθηκαν οι δύο κόρες του. Επέστρεψε στη Μενδενίτσα, αλλά το 1949 έφυγε στον Πειραιά. Τον Οκτώβριο του 1951 επέστρεψε στη Μενδενίτσα. Μετά 20ετή προσφορά στην ιδιαίτερη πατρίδα του, συνταξιοδοτήθηκε το 1971. Πέθανε στις 4-6-1984, σε ηλικία 79 ετών. [ΦΘ, +]

Στο Μόδι

   Κοινότητα με 808 κατοίκους (απογραφή του 1961), ήταν η επιλογή για πρώτη εγκατάσταση από το έτος 1937 του παθολόγου Αθανασίου Κ. Σακελλαρίου.

1.       Σακελλαρίου Αθανάσιος Κων. (1906-1998) : Γεννήθηκε στο Μόδι του Δήμου Τιθορέας. Σπούδασε κι έγινε γιατρός παθολόγος. Από το 1937 είχε άδεια άσκησης και εγκαταστάθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του στο Μόδι Λοκρίδας. Μετακινήθηκε στο Κηφισοχώρι (Κάτω Τιθορέα).

Στο Καλαπόδι

   Το επέλεξε ο γιατρός Βασίλειος Χρ. Τραγόπουλος και εγκαταστάθηκε μόνιμα από το 1918, προσφέροντας τις υπηρεσίες του για 29 χρόνια, μέχρι το 1947 που συνταξιοδοτήθηκε.

1.       Τραγόπουλος Βασίλειος Χρυσού (1885- ; ) : Άγνωστος ο τόπος γέννησης. Σπούδασε κι έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Το 1918 απέκτησε την άδεια άσκησης. Εγκαταστάθηκε στο Καλαπόδι Λοκρίδας, όπου έμεινε όλα τα χρόνια του. Το 1932 ίδρυσε Ιδιωτική Γενική Κλινική[34] στο Καλαπόδι. Μετά από 3 έτη λειτουργίας, το 1935 η Κλινική έκλεισε. Το 1947 ο γιατρός Βασίλειος Τραγόπουλος συνταξιοδοτήθηκε. Ελλείπουν άλλα στοιχεία. [ΦΘ]

Στο Μαρτίνο

   Αποτέλεσε προσωρινή επιλογή για εγκατάσταση του γιατρού Ιωάννη Νοστράκη το 1923 για ένα μόνον έτος. Το 1925, ο Παναγιώτης Γ. Κούρος, που γεννήθηκε στη Λάρυμνα, κατέχοντας τις ειδικότητες του μαιευτήρα-γυναικολόγου και φυσικά του παθολόγου εγκαταστάθηκε στο Μαρτίνο. Στις αρχές της δεκαετίας του ’30, από το 1932 έφυγε στη Λαμία.

     Μετά την Κατοχή και τον Εμφύλιο, από το 1949 εγκαταστάθηκε στο Μαρτίνο  ο γιατρός Ιωάννης Μ. Τσαγκάρης, προσφέροντας τις υπηρεσίες του στην περιοχή.

     Επιπλέον αριθμητικά και άλλα στοιχεία δίνονται αμέσως :

Διαφήμιση στην

εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ (1933)

1.       Νοστράκης Ιωάννης (; - ; ) : Το 1923 εγκαταστάθηκε στο Μαρτίνο. Το 1924 έφυγε και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Άλλα στοιχεία λείπουν. [ΛΟΚ]

2.       Κούρος Παναγιώτης του Γεωργίου (1901- ; ) : Κατείχε τις ειδικότητες του παθολόγου, μαιευτήρα και γυναικολόγου. Απέκτησε την άδεια άσκησης τον Ιούνιο του 1925. Το Σεπτέμβριο του ίδιου  έτους (1925) εγκαταστάθηκε στο Μαρτίνο. Τη δεκαετία του ’30 εγκαταστάθηκε στη Λαμία με ιατρείο, αλλά δεχόταν ασθενείς και στο φαρμακείο Λεβαδίτου. Άλλα στοιχεία λείπουν. [ΛΟΚ]

3.       Τσαγκάρης Ιωάννης[35] του Μιχαήλ (1914- ; ) : Δεν είναι γνωστός ο τόπος γέννησής του. Σπούδασε κι έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Από το 1944 κατείχε την άδεια άσκησης και από το 1949 εγκαταστάθηκε στο Μαρτίνο Λοκρίδας. [ΦΘ]

Στη Λάρυμνα

   Την επέλεξε από το 1886, ως τόπο εγκατάστασης και άσκησης ιατρικού έργου, ο παθολόγος Ευάγγελος Στ. Γεωργίου. Τα στοιχεία μας δυστυχώς είναι ελλιπή.

1.       Γεωργίου Ευάγγελος του Στέργιου (; - ; ) : Έγινε γιατρός παθολόγος. Πήρε την άδεια άσκησης το 1886 και το ίδιο έτος εγκαταστάθηκε στη Λάρυμνα, όπου παρέμεινε. [ΛΟΚ]

2.       Κορμάζος Θεόδωρος του Ν. (1904-;) : Γεννήθηκε στις Ράχες. Σπούδασε κι έγινε γιατρός γενικής ιατρικής. Από το 1941, που απέκτησε την άδεια άσκησης επαγγέλματος, εγκαταστάθηκε στις Ράχες Στυλίδας κι έγινε γιατρός περιοχής. Το 1958 έφυγε για την Εύβοια. Το 1966 επέστρεψε στη Φθιώτιδα και εγκαταστάθηκε στη Λάρυμνα. Το 1973 συνταξιοδοτήθηκε. [ΦΘ]

Επίλογος

   Με την ευκαιρία αυτή θα παρακαλούσα τους φιλομαθείς αναγνώστες, από τις περιοχές που αναφέρεται η παρούσα εργασία, οι οποίοι έχουν επιπλέον στοιχεία, ή φωτογραφικό υλικό, να βοηθήσουν στον εμπλουτισμό της καταγραφής αυτής. Θα αναφέρω, όπως οφείλω, τα ονόματα και το υλικό που θα δοθεί. Ευχαριστώ.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

---

[1] Με αριθμό άδειας Υπουργείου 5990/1931.

[2] Το Μάη του 1945 στην Αταλάντη πιάστηκε και εξαφανίστηκε από Χίτες ο βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος Λεωνίδας Βελλόπουλος, γιατί είχε αποκηρύξει το Λαϊκό Κόμμα για την προδοτική του πολιτική και πήρε μέρος στο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης. [Από Έκθεση του Δ.Σ.Ε. στον ΟΗΕ, το 1947, στο βιβλίο “Έτσι άρχισε ο Εμφύλιος”, εκδ. Γλάρος]

[3] Επισήμως δεν αναγνωρίστηκε ποτέ το πτώμα του καθώς απειλήθηκαν οι συγγενείς του κατά την αναγνώριση του πτώματος, στο οποίο ήταν εμφανή τα σημάδια βασανισμού του. Ένας από τους πολλούς πατριώτες που χάθηκαν διότι η αγάπη τους για την πατρίδα τούτη αποτελούσε εμπόδιο για τις μετέπειτα πολιτικές εξελίξεις. [Σχόλιο από τον συνονόματο εγγονό του Λεωνίδα Βελλόπουλου, στην ιστοσελίδα http://www.fteri-fthiotidos.gr]

[4] Στο μητρώο του Ι. Σ. Φ., ως έτος γέννησης έχει γραφεί το 1904.

[5] Στα βιβλία του Ι. Σ. Φ., ως τόπος γέννησης έχει γραφεί : Αταλάντη.

[6] Αριθ. άδειας Υπουργ. 15315/25-4-32.

[7] Αριθ. άδειας Υπουργ. 8698/7-3-57.

[8] Βιβλίο Θανάτων του Ι. Ν. Αγίου Δημητρίου Λαμίας.

[9] Ιμίρμπεη ήταν το παλιό όνομα της Ανθήλης. Στο αρχείο του Ιατρικού Συλλόγου έχει γραφεί «Μπίρμπη».

[10] Στο αρχείο του Ιατρικού Συλλόγου έχει δηλωθεί ως έτος γέννησής του το 1901.

[11] Δυστυχώς δεν υπάρχει οικογενειακή μερίδα στο Δήμο Μώλου. Έτσι δεν είναι γνωστά άλλα στοιχεία για την οικογενειακή του κατάσταση.

[12] Κοντότα  : ήταν η ετήσια συμφωνία που έκανε ο αγροτικός γιατρός σ’ ένα χωριό με τους ντόπιους, ώστε να εξετάζονται όλο το χρόνο από το γιατρό. Για αμοιβή θα έδιναν ένα συνολικό ποσό σε χρήματα (όσοι είχαν) μετά τη σοδειά από σιτάρια, καλαμπόκια, φρούτα, ελιές ή λάδια, κλπ., ή σε είδος όπως π.χ. 100 κιλά σιτάρι, αρνί το Πάσχα, φρούτα το καλοκαίρι, κλπ.

[13] Το 1934 κατατάχθηκε στην φορολογική κλάση ½ , με φόρο 240 δραχ. Από την «Κατάταξη των επιτηδευματιών του 1934» [Βλέπε εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ, 27 Μαρτίου 1934, Λαμία]

[14] Αθανάσιος, Δημήτριος και Πέτρος (έγινε κτηματίας στο Μώλο)

[15] Δυστυχώς δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία στο Δήμο Μώλου γι’ αυτόν.

[16] Ως τόπους εγκατάστασης επέλεξε αρχικά το Ρεγγίνι, το Θρόνιο και κατέληξε στο Μώλο.

[17] Τα στοιχεία προέρχονται από το Ληξιαρχείο Λαμίας. Στο αρχείο του Ιατρικού Συλλόγου Λαμίας έχει γραφεί ως έτος γεννήσεως το 1898.

[18] «Μετά μεγάλης μας χαράς πληροφορούμεθα την εις Μώλον άφιξιν και μόνιμον εγκατάστασιν του διακεκριμένου ιατρού κ. Αθ. Κ. Αναγνώστου, παθολόγου – παιδιάτρου, υιού του αειμνήστου εγκρίτου ιατρού Κων. Αναγνώστου και εξαδέλφου του υφηγητού του πανεπιστημίου κ. Ιωάν. Δ. Αναγνώστου». [εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ, φ. 454, σ. 2, 5-1-1932, Λαμία]

[19] «ΑΘΑΝ. Κ.  ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ,  ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ – ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ. Εγκατασταθείς μονίμως εν Λαμία. Δέχεται εις το Φαρμακείον του κ. Λεβαδίτου και εις την οικίαν του (Μιλτ. Σταυροπούλου)». Από διαφήμιση  στην  εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ, σ. 3, 12-1-1932, Λαμία

[20] Στα αρχεία του Ιατρικού Συλλόγου Φθιώτιδας, έχει γραφεί το 1903 ως έτος γέννησης.

[21] Βλέπε εφ.  Η ΕΠΑΡΧΙΑ, 27 Μαρτίου 1934, Λαμία.

[22] Στο Γ’ Βιβλίο Μητρώου του Ι. Σ. Φ. ως χρονολογία εγγραφής του σημειώνει το έτος 1946.

[23] Ως τόπους εγκατάστασης επέλεξε αρχικά το Ρεγγίνι, το Θρόνιο και κατέληξε στο Μώλο.

[24] Μάνεσι ή Λευκοχώρι : πρώην Κοινότητα της επαρχίας Λοκρίδας του τότε νομού Φθιωτιδοφωκίδας , του πρώην Δήμου Ελάτειας, σε απόσταση 55 χλμ από τη Λαμία. Βρίσκεται σε πεδιάδα που διαρρέεται από τον Κηφισό ποταμό. Είχε 478 κατ. (απογραφή 1961). Επίσης, το Μάνεσι ήταν οχυρή θέση που χρησιμοποιούσαν οι Τούρκοι καυτά την επανάσταση του 1821, για ανάπαυση με ασφάλεια του στρατού τους. [Εγκυκλ. Λεξικό Ελευθερουδάκη]

[25] Ένα από αυτά τα παιδιά ήταν ο Ιωάννης, που διετέλεσε και βουλευτής.

[26] Έγινε επίσης γιατρός και σήμερα είναι πλέον συνταξιούχος.

[27] Κατηγορήθηκε ότι υπό την ιδιότητά του ως Προέδρου του Γεωργικού Συνεταιρισμού δεν συμφωνούσε να παραδοθεί όλη η παραγωγή της χρονιάς εκείνης στους αντάρτες και επέμεινε ένα μέρος της παραγωγής αυτής να παραμείνει στους αγρότες για να επιζήσουν.

[28] “εξετελέσθη δια πασσάλου”, όπως έγραψε ο Βασ. Α. Κόκκινος, στις 26-4-2015.

[29] Στα Βιβλία Μητρώου του Ι.Σ.Φ. ως έτος γέννησης έχει γραφεί το 1917.

[30] Στα βιβλία του Δήμου Δαφνουσίων, ως τόπος γέννησης έχει γραφεί : Αθήνα, νομού Αττικής.

[31] Στο Γ’ Βιβλίο Μητρώου του Ι.Σ.Φ. αναφέρει ότι έγινε μέλος του από το 1942.

[32] Το 1953, η γιατρός Μαρία Παραδείση-Σκρέτη μετά από καταγγελία, παραπέμφθηκε στο Πειθαρχικό Συμβούλιο του Ι.Σ.Φ. για κακή έκδοση πιστοποιητικού. Τιμωρήθηκε με πρόστιμο 50.000 δραχμών.

[33] Με το νόμο 368/1943 «περί συστάσεως του Νομού Βοιωτίας» (ΦΕΚ 223/Α΄, 26-7-1943) η Κοινότητα Παύλου προσαρτήθηκε στην επαρχία Λεβαδείας του νομού Βοιωτίας. [Παναγ. Ι. Τσιώνη «Ο νομός Φθιώτιδας», 1983, Αθήνα]

[34] Αριθ. άδειας Υπουργ. 35494/6-9-32.

[35] Στα βιβλία μητρώου του Ιατρικού Συλλόγου Φθιώτιδας υπάρχει ερωτηματικό για το όνομα Ιωάννης.