"Τη μάνα μου τη Ρούμελη ν' αγνάντευα το λαχταρώ
Ψηλά που με νανούριζες καημένo Καρπενήσι!
Τρανά πλατάνια ξεδιψούν στις βρύσες με το κρύο νερό
Σαρακατσάνα ροβολάει και πάει για να γεμίσει.

Με κρουσταλλένια σφυριχτά, σε λόγγους φεύγουν σκοτεινούς
κοτσύφια και βοσκόπουλα με τα λαμπρά τα μάτια,
νερά βροντούνε στο γκρεμό και πάνε προς τους ουρανούς
ίσια κι ορθά, σαν την ψυχή της Ρούμελης, τα ελάτια..."

Ζαχαρίας Παπαντωνίου

Κυλιόμενο

11/11/17

Εργοστάσιο πλακιδίων“ΑΚΜΗ”, στο Αυλάκι Στυλίδας



Εργοστάσιο ΑΚΜΗ (από Google Earth)
   Η κατασκευή[1] του Εργοστασίου πλακιδίων “ΑΚΜΗ” του Νικολάου Η. Στασινοπούλου άρχισε την περίοδο 1967-68. Επέλεξε ένα σημείο επάνω στον οδικό άξονα Αθηνών-Θεσσαλονίκης (στο 220ό Km της Εθνικής Οδού), στα νότια του χωριού Αυλάκι. 
   Σε αρχική έκταση 17 στρεμμάτων έγιναν οι εγκαταστάσεις. Η αρχική επένδυση ήταν 150 εκατ. δρχ. και προβλεπόταν η παραγωγή 80 εκατ. πλακιδίων πολυτελείας για επενδύσεις τοίχου και δαπέδων ετησίως. Θα απασχολούσε εργατοτεχνικό προσωπικό 100 ατόμων, με προοπτική διπλασιασμού των. Τις εργασίες διεύθυνε ο Αθ. Αθανασίου.

  Στις 4 Απριλίου 1969 έγιναν τα εγκαίνια[2] του Εργοστασίου[3] της εταιρίας ΑΒΕΕ “ΑΚΜΗ-Στασινόπουλος[4]”, από μέλη της τότε κυβερνήσεως (με επικεφαλής το Νικόλαο Μακαρέζο). Την εταιρεία εκπροσώπησε ο Νικ. Στασινόπουλος, ο οποίος στο λόγο του ανέφερε ότι το Δεκέμβριο 1968 περατώθηκε η αρχική επένδυση 60 εκατ. δρχ., για παραγωγή 17 εκατ. πλακιδίων ετησίως. 
   Σε δεύτερο στάδιο, η επένδυση προβλεπόταν να φτάσει τα 90 εκατ. δρχ. (με τελικό στόχο τα 150 εκατ. δρχ.) για ετήσια παραγωγή 80 εκατ. πλακιδίων. Η αξία του παραγόμενου προϊόντος θα ήταν 160 εκατ. δρχ. Ο μηχανολογικός εξοπλισμός του εργοστασίου ήταν του ιταλικού οίκου SITI, που το εγκατέστησε.

   Το 1972 οι κτιριακές εγκαταστάσεις της ΑΚΜΗΣ κάλυπταν έκταση 40 στρεμμάτων. Σε άλλα 260 στρέμματα φυτεύτηκαν λεύκες, από την ξυλεία των οποίων θα φτιάχνονται τα κιβώτια συσκευασίας!
   Η συνολική επένδυση[5] έφτασε τα 300 εκατ. δρχ. Η ημερήσια παραγωγή ήταν πλέον 210.000 πλακίδια τοίχου και 45.000 πλακίδια δαπέδου. Απασχολούσε εργατοτεχνικό προσωπικό 350 ατόμων, εκτός του ειδικευμένου επιστημονικού προσωπικού. Οι αποθηκευτικοί χώροι ήταν ανεπαρκείς, εφόσον τα προϊόντα έφευγαν στην αγορά, που απορροφούσε αμέσως όλη την παραγωγή.
   Με την είσοδο της δεκαετίας του ’80 και την κυβερνητική αλλαγή στην Ελλάδα, το κόστος παραγωγής άρχισε να αυξάνεται. Οι εργατικές απαιτήσεις αυξήθηκαν με τη συμβολή των νεόκοπων συνδικαλιστών, όσο και οι απεργιακές κινήσεις. Η ιδιοκτησία εκτίμησε ότι δεν συνέφερε η συνέχιση της λειτουργίας του Εργοστασίου. Έτσι έκλεισε.
   Ακολούθησε η ίδρυση νέου εργοστασίου στην Τουρκία.

Κωνσταντίνος Αθαν. Μπαλωμένος
                 φυσικός


ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ



[1] εφ. ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ, σ. 1, 19-5-1968, Λαμία.
[2] εφ. ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ, σ. 1 & 4, 8-5-1969, Λαμία.
[3] Έγιναν ταυτόχρονα και τα εγκαίνια του εργοστασίου επεξεργασίας βρωσίμων ελαιών της Α.Ε. “ΔΑΝΕΞ” στη Στυλίδα
[4] Το 1962 η εταιρεία ίδρυσε στο Καλαμάκι Κορινθίας, το πρώτο σύγχρονο εργοστάσιο παραγωγής ειδών υγιεινής σε συνεργασία με την Ολλανδική εταιρεία Royal Sphinx Ceramique.
[5] εφ. ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ, σ. 1 & 4, 30-11-1972, Λαμία.


1 σχόλιο:

  1. ειναι τραγικο.. μιλαμε για τεραστειες εγκαταστασεις καθονται στο πουθενα χωρις καμια αξιοποιηση.. λυπαμαι που δεν παραγουμε τιποτα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή