"Τη μάνα μου τη Ρούμελη ν' αγνάντευα το λαχταρώ
Ψηλά που με νανούριζες καημένo Καρπενήσι!
Τρανά πλατάνια ξεδιψούν στις βρύσες με το κρύο νερό
Σαρακατσάνα ροβολάει και πάει για να γεμίσει.

Με κρουσταλλένια σφυριχτά, σε λόγγους φεύγουν σκοτεινούς
κοτσύφια και βοσκόπουλα με τα λαμπρά τα μάτια,
νερά βροντούνε στο γκρεμό και πάνε προς τους ουρανούς
ίσια κι ορθά, σαν την ψυχή της Ρούμελης, τα ελάτια..."

Ζαχαρίας Παπαντωνίου

Κυλιόμενο

24/5/24

Από τα Πεντεόρια Φωκίδας, μετανάστες στην Αμερική (1906-1921)

 

Προλεγόμενα

   Τα Πεντεόρια, είναι χωριό στους πρόποδες της Γκιώνας, σε υψόμετρο 480 μ. στην περιοχή Λιδωρικίου   του νομού Φωκίδας.

  Η συγκέντρωση του υλικού άρχισε πριν από χρόνια. Βρέθηκαν αναλυτικά στοιχεία για 49 άτομα. Η εργασία ολοκληρώθηκε το Μάιο του 2024.

Χωριό Πεντεόρια (ελήφθη από το Διαδίκτυο)
   Για το τελικό αποτέλεσμα χρειάστηκε αρκετός χρόνος. Με βοήθησε πολύ, μέσω του Διαδικτύου, το εξαιρετικό αμερικανικό αρχείο μετανάστευσης του νησιού Έλλις (EllisIsland). Η έρευνα απέδωσε 27 μεταναστευτικά ταξίδια πλοίων (ομαδικά και μεμονωμένα) και τελικά βρέθηκαν τα 49 ονόματα μεταναστών. Υπόψη ότι δεν ξέρω επώνυμα των κατοίκων της. Δεν το έχω επισκεφθεί.

   Ίσως να διέφυγαν κάποια ονόματα που δεν εντόπισα ή να έγραψαν άλλο τόπο γέννησης και προηγούμενης διαμονής. Θυμίζω τη (συνήθη) περίπτωση που κάποιοι, τότε στις ΗΠΑ, δήλωναν ότι γεννήθηκαν ή ότι διέμεναν στη μεγαλύτερη πόλη (π.χ. Άμφισσα, Λαμία) ή άλλο χωριό της περιοχής.

15/5/24

Πίνακας αναρτημένων εργασιών στον Αμφικτύωνα (2014-2024)

 

 Εισαγωγή

  Με τη συμπλήρωση 10 ετών από τη δημιουργία του www.amfictyon.blogspot.gr έκρινα χρήσιμο να δοθούν οι τίτλοι των εργασιών που δημοσιεύτηκαν αυτά τα χρόνια. Προήλθαν από το Γεώργιο Κων. Μπαλωμένο και τον υποφαινόμενο. Επίσης αναρτήθηκαν κείμενα του Δημ. Καραθεοδώρου, φιλολόγου.

   Από τις 9 Ιουνίου 2014 που αναρτήθηκε η πρώτη εργασία, έφτασε τώρα τον αριθμό 445 συνολικά. Ελπίζω η συμβολή μας να βοήθησε στη διεύρυνση της γνώσης της τοπικής μας ιστορίας.

   Για τα σχόλια που ελήφθησαν και για τα καλά λόγια αρκετών αναγνωστών, τους ευχαριστώ.

Κωνσταντίνος Αθ. Μπαλωμένος

 

9/5/24

Από το Αμούρι Φθιώτιδας, μετανάστες στην Αμερική (1900-1916)

Προλεγόμενα

  Το Αμούρι είναι ένα πεδινό χωριό (αγροτικός οικισμός) στον κάμπο της Λαμίας (βόρεια του Σπερχειού ποταμού). Ανήκει διοικητικά στο δήμο Λαμιέων.

   Μελετώντας τους Έλληνες μετανάστες που πήγαν στην Αμερική, εδώ και αρκετά χρόνια, κατέγραψα και όσους προήλθαν από το Αμούρι. Η συγκέντρωση του υλικού άρχισε πριν από χρόνια και βρέθηκαν αναλυτικά στοιχεία για 27 άτομα. Η εργασία ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 2024.

   Για το αποτέλεσμα αυτό χρειάστηκε πολύς χρόνος εντατικής απασχόλησης. Με βοήθησε πολύ, μέσω του Διαδικτύου, το εξαιρετικό αμερικανικό αρχείο μετανάστευσης του νησιού Έλλις (EllisIsland). Η έρευνα απέδωσε 15 μεταναστευτικά ταξίδια πλοίων και τελικά ανευρέθηκαν 27 ονόματα μεταναστών. Πρέπει να σημειωθεί, επειδή δεν ξέρω επώνυμα, ότι κατέγραψα ως μετανάστες από το Αμούρι, όσους δήλωσαν στην Αμερική ότι γεννήθηκαν ή κατοικούσαν σ’ αυτό.

1/5/24

Ο Επιτάφιος του Αγίου Αθανασίου Στυλίδας

 Ένα ιστορικό και εκκλησιαστικό κειμήλιο

 του Δημήτρη Κ. Καραθεοδώρου, φιλολόγου

 

Ο Επιτάφιος στολισμένος το έτος 2020
   Ήταν στην Οδησσό της (τότε) Ρωσίας, μια εκκλησία, ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, και μια μεγάλη Παρασκευή, μετά την επανάσταση του ’17, την ώρα που γινόταν η περιφορά του Επιταφίου, φτάσαν μπολσεβίκοι στρατιώτες κι αρχίσαν να φοβερίζουν τους Χριστιανούς και τους Έλληνες, να τους χτυπάνε και να φωνάζουν πως, άμα δε γυρίσουν πίσω τον Επιτάφιο, θα τους σκοτώσουν όλους και θα κάψουν την εκκλησία.

   Ξαφνικά, ο Επιτάφιος πέταξε μια μεγάλη φλόγα, που έφτασε ψηλά στον ουρανό, κι όλοι τρομοκρατημένοι πέσανε κάτω στο χώμα, μαζί κι οι στρατιώτες. Η φλόγα κράτησε κάνα δυο τρία λεπτά και οι στρατιώτες, άμα είδανε τέτοιο σημάδι παράξενο, ξεχάσαν τις τιμωρίες και τις φοβέρες και φύγανε. Ο Επιτάφιος – δόξα τω Θεώ – δεν έπαθε τίποτα. Ο κόσμος τον πήρε μέσα στην εκκλησία και όλοι γονατισμένοι συνέχισαν τη θεία ακολουθία.

   Εκείνη την εποχή, έτυχε να είναι στην Οδησσό ένα καΐκι ελληνικό που ξεφόρτωνε διάφορα εφόδια από την Ελλάδα. Ένας παπάς από την Οδησσό, ο παπα-Ζαχαρίας, που ήταν παρών στα επεισόδια με τους επαναστάτες, επειδή έμαθε ότι οι μπολσεβίκοι θα κάψουν την εκκλησία και όλα τα ιερά της κειμήλια, μπήκε το βράδυ μέσα στην εκκλησία και πήρε τον Επιτάφιο και τ’ άλλα χρυσοκέντητα υφάσματα και τα ’κρυψε όλα βαθιά μες στ’ αμπάρι του καϊκιού.