Ο Επιτάφιος του Αγίου Αθανασίου Στυλίδας

 Ένα ιστορικό και εκκλησιαστικό κειμήλιο

 του Δημήτρη Κ. Καραθεοδώρου, φιλολόγου

 

Ο Επιτάφιος στολισμένος το έτος 2020

   Ήταν στην Οδησσό της (τότε) Ρωσίας, μια εκκλησία, ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, και μια μεγάλη Παρασκευή, μετά την επανάσταση του ’17, την ώρα που γινόταν η περιφορά του Επιταφίου, φτάσαν μπολσεβίκοι στρατιώτες κι αρχίσαν να φοβερίζουν τους Χριστιανούς και τους Έλληνες, να τους χτυπάνε και να φωνάζουν πως, άμα δε γυρίσουν πίσω τον Επιτάφιο, θα τους σκοτώσουν όλους και θα κάψουν την εκκλησία.

   Ξαφνικά, ο Επιτάφιος πέταξε μια μεγάλη φλόγα, που έφτασε ψηλά στον ουρανό, κι όλοι τρομοκρατημένοι πέσανε κάτω στο χώμα, μαζί κι οι στρατιώτες. Η φλόγα κράτησε κάνα δυο τρία λεπτά και οι στρατιώτες, άμα είδανε τέτοιο σημάδι παράξενο, ξεχάσαν τις τιμωρίες και τις φοβέρες και φύγανε. Ο Επιτάφιος – δόξα τω Θεώ – δεν έπαθε τίποτα. Ο κόσμος τον πήρε μέσα στην εκκλησία και όλοι γονατισμένοι συνέχισαν τη θεία ακολουθία.

   Εκείνη την εποχή, έτυχε να είναι στην Οδησσό ένα καΐκι ελληνικό που ξεφόρτωνε διάφορα εφόδια από την Ελλάδα. Ένας παπάς από την Οδησσό, ο παπα-Ζαχαρίας, που ήταν παρών στα επεισόδια με τους επαναστάτες, επειδή έμαθε ότι οι μπολσεβίκοι θα κάψουν την εκκλησία και όλα τα ιερά της κειμήλια, μπήκε το βράδυ μέσα στην εκκλησία και πήρε τον Επιτάφιο και τ’ άλλα χρυσοκέντητα υφάσματα και τα ’κρυψε όλα βαθιά μες στ’ αμπάρι του καϊκιού.

   Από κει με το καΐκι τα έφερε στην Ελλάδα. Ο Θεός το θέλησε και το καΐκι έπιασε λιμάνι στη Στυλίδα μας. Ο παπα-Ζαχαρίας, άμα έμαθε ότι εδώ υπάρχει εκκλησία ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, χάρισε στην εκκλησία μας τον Επιτάφιο και όλα τα άλλα χρυσοκέντητα υφάσματα, που είχε πάρει από τη Ρωσία.

   Από τότε, φυλάμε αυτόν τον Επιτάφιο σαν τα μάτια μας, γιατί ολόιδιος σαν κι αυτόν δε βρίσκεται σε όλη την Ελλάδα. Μονάχα στην Τήνο λένε πως είναι ένας παρόμοιος, αλλά ο δικός μας είναι ανώτερος σε όλα. Είναι φτιαγμένος με ξυλογλυπτική σπάνια και οι καλύτεροι μαστόροι, όταν τον βλέπουν, ζηλεύουν την ομορφιά του και την τέχνη του. Και πιο πολύ τον τρούλο του, που λένε πως μοιάζει με της Αγια-Σοφιάς.

   Προσκυνήστε με σεβασμό, δέος και θαυμασμό τον ΕΠΙΤΑΦΙΟ μας και ακολουθήστε τον στην Περιφορά του, για να νιώσετε κι εσείς τα συναισθήματα που ένιωσε στο ποίημά του “ΒΡΑΔΙΑ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ” ο Στυλιδολάτρης ποιητής μας ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΩΤ. ΨΥΛΛΟΣ:

 

Ο Επιτάφιος στολισμένος το έτος 2022

Κείνος ο ατιθάσσευτος, ο παιδικός μας νους

αδούλωτος, περίεργος και αειθαλής

μια ανεβασιά από ανεμοσυρμή στους ουρανούς,

στην τελευταία μέρα του Χριστού επί της γης.

 

Οι ύμνοι γεμάτοι νοσταλγία, θλιμμένοι

κι ο Επιτάφιος γεμάτος με λουλούδια ˑ

οι πιστοί προσκυνούσαν πικραμένοι

έτρεχαν να περάσουν από κάτω τ’ αγγελούδια.

 

Βράδυ της Μ. Πέμπτης τα κορίτσια τα λαφένια

που είχαν άδεια απ’ το σπίτι όλο το βράδυ,

γλυκό φιλί δίπλα απ’ την πασχαλιά και τη γαρδένια,

σε ξένη αυλή κόβαν λουλούδια στο σκοτάδι.

 

Όλα κατά την τάξη του Μελχισεδέκ τακτοποιημένα

κι ο Επιτάφιος εδέσποζε ψηλά μες στην πλατεία ˑ

φωτοβολούσαν τ’ αγγελάκια του τα σκαλισμένα,

κειμήλιο σπάνιο, φερμένο το ’17 απ’ τη Ρωσία.

 

Κείνο το πλήθος με τ’ αναμμένα τα κεριά

άχρι εκεί που πηλαλάει η ματιά μας,

είναι οι Στυλιδιώτες που βλέπονται ξανά,

χαρά και θλίψη είναι τα αισθήματά μας.

 

   Στην ανταύγεια της βραδιάς του Επιταφίου, αγαπητοί αναγνώστες, που θα φεύγει, στην αυγή της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ εύχομαι να παρελάσουν τα πιο όμορφα όνειρα μιας Άνοιξης που ήρθε κι ενός χαρούμενου καλοκαιριού που φθάνει.

 ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

-----------------------------

 Σημείωση : Οι φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο της κας Μάγδας Μπλέτσα-Δρόλια.