"Τη μάνα μου τη Ρούμελη ν' αγνάντευα το λαχταρώ
Ψηλά που με νανούριζες καημένo Καρπενήσι!
Τρανά πλατάνια ξεδιψούν στις βρύσες με το κρύο νερό
Σαρακατσάνα ροβολάει και πάει για να γεμίσει.

Με κρουσταλλένια σφυριχτά, σε λόγγους φεύγουν σκοτεινούς
κοτσύφια και βοσκόπουλα με τα λαμπρά τα μάτια,
νερά βροντούνε στο γκρεμό και πάνε προς τους ουρανούς
ίσια κι ορθά, σαν την ψυχή της Ρούμελης, τα ελάτια..."

Ζαχαρίας Παπαντωνίου

Κυλιόμενο

13/6/22

Εργοστάσιο Μακαρονοποιίας Μεγαλιού-Ράμμου στη Λαμία

 

Παλιές βιομηχανίες της περιοχής

 

Κων/νος Μεγαλιός

   Ήταν στις αρχές του 1900 που από τους αδελφούς  Παναγιώτη Μεγαλιό (1858-1922) και Κωνσταντίνο Μεγαλιό (1860-1924), δημιουργήθηκε ένα Εργοστάσιο Μακαρονοποιίας, με τη φίρμα Αφοί Μεγαλιού & Σια. Το κτίριο που στεγάστηκε βρισκόταν στη γωνία των οδών Ροζάκη-Αγγελή και Αγίου Νικολάου.

   Το έτος 1912 το Εργοστάσιο περιήλθε στους Λάζο και Παπαναστασίου. Ήταν ατμοκίνητο. Χρησιμοποιούσε ρωσικά σιμιγδάλια από άριστα σιτάρια της περιοχής Ταϊγανίου. Θυμίζουμε ότι ήταν πόλη της Ρωσίας και πρωτεύουσα περιοχής της Β. Καυκασίας που κατέληγε στην Αζοφική Θάλασσα. Είχε ανώτερης ποιότητας σιτηρά[1].

 

Παναγιώτης Μεγαλιός

   Τα στοιχεία είναι ελλιπή και είναι πολύ πιθανή η εκ νέου εξαγορά του εργοστασίου από τους Αφούς Μεγαλιού. Ο Παναγιώτης Μεγαλιός, το 1918 νυμφεύτηκε την Αικατερίνη Ράμμου.

   Δυστυχώς οι αδελφοί Παναγιώτης και Κωνσταντίνος Μεγαλιός πέθαναν πρόωρα (το 1922 και 1924 αντίστοιχα) και το έτος 1926 αγόρασε το εργοστάσιο ο Κωνσταντίνος Ράμμος. Στη συνέχεια το ανέλαβαν τα παιδιά του (Αθανάσιος, Ηλίας).


 

Το κτίριο της βιομηχανίας Ράμμου στη Λαμία


Αθανάσιος Κ. Ράμμος
   Το εργοστάσιο και τα γραφεία ήταν στεγασμένα σ’ ένα μεγάλο κτίριο στη γωνία των οδών Αγ. Νικολάου και Ροζάκη-Αγγελή (όπως προαναφέρθηκε). Στα μέσα της δεκαετίας 1930-40 όλη η εγκατάσταση ήταν μοντέρνα για την εποχή της. Μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας,  ζυμώνονταν το αλεύρι και το σιμιγδάλι, με την εποπτεία ενός τεχνίτη.

   Υπήρχε καλή τοποθέτηση των μηχανημάτων (λέβητες για ζεστό νερό, πρώτες ύλες, ζυμωτήρια, κ.ά.) για μείωση του χρόνου παραγωγής. Τα ζυμαρικά που παράγονταν ήταν σε διάφορα μεγέθη (δηλ. μακαρόνια σπαγέτο, τριών τετάρτων, χοντρά), αλλά και μανέστρα. Το εργοστάσιο πουλούσε το προϊόν χύμα και χονδρικώς, στα μαγαζιά της Λαμίας, αλλά υπήρχε και πακεταρισμένο.

      Η λιανική τιμή τους προπολεμικά ήταν 14 δρχ. την οκά. Η χονδρική τιμή τους ήταν 2 δρχ. φτηνότερα. Οι Αφοί Ράμμου συμμετείχαν στην Έκθεση Θεσσαλονίκης (στο περίπτερο του Νομού Φθιωτιδοφωκίδος) του έτους 1931. Στη διάρκεια της δεκαετίας  1930-49 τα προϊόντα Ράμμου είχαν βραβευτεί επανειλημμένα στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.

Ηλίας Κ. Ράμμος
   Εκτός της Μακαρονοποιίας, οι αδελφοί  Αθανάσιος και Ηλίας Κων.  Ράμμος είχαν και αλωνιστικό συγκρότημα (αλωνιστική μηχανή ή πατόζα, κ.ά.).

  Το εργοστάσιο Ράμμου έκλεισε το 1965.

 

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

 



[1] Καλύτερη ήταν η ποικιλία Ghirka (την προτιμούσαν οι Άγγλοι), από τα μέσα του 19ου αι. μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Το εμπόριο και τις μεταφορές με πλοία, από το λιμάνι του Κερτς στην είσοδο της θάλασσας του Αζόφ έκαναν επτανησιώτες έμποροι και πλοιοκτήτες, με σημαντικότερους τους Αδελφούς Βαλλιάνου. Τα σιτηρά της περιοχής Ταϊγανίου ήταν άριστη πρώτη ύλη για τα ζυμαρικά, κ.ά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου