Από το Δέλφινο και το Κουμαρίτσι Φθιώτιδας, μετανάστες στην Αμερική (1907-1920)

Προλεγόμενα

  Το Δέλφινο είναι χωριό στις πλαγιές της Οίτης, σε υψόμετρο 560 μ. με θέα στην κοιλάδα του Σπερχειού ποταμού και του κάμπου της Λαμίας, από την οποία απέχει 18 χμ. Διοικητικά ανήκει στο δήμο Λαμίας.

 

Πέτρινη βρύση στο χωριό Δέλφινο (https://www.gtp.gr)

   Το Κουμαρίτσι είναι ορεινό χωριό, που βρίσκεται επίσης  στις πλαγιές της Οίτης, σε υψόμετρο 840 μ., σε απόσταση 24 χμ. από τη Λαμία. Διοικητικά ανήκει στο δήμο Λαμίας.

 

Το Χάνι Παπαμίχου κοντά στο Κουμαρίτσι (https://www.mag24.gr)

   Μελετώντας τους Έλληνες μετανάστες που πήγαν στην Αμερική, εδώ και αρκετά χρόνια, κατέγραψα και όσους προήλθαν από τους οικισμούς–χωριά αυτά. Η συγκέντρωση του υλικού άρχισε πριν από χρόνια και βρέθηκαν αναλυτικά στοιχεία για 3 και 6 άτομα αντίστοιχα. Η εργασία ολοκληρώθηκε το Φεβρουάριο του 2023. Πρέπει να σημειωθεί, επειδή δεν ξέρω επώνυμα, ότι κατέγραψα ως μετανάστες από αυτά τα χωριά, όσους δήλωσαν στην Αμερική ότι γεννήθηκαν ή κατοικούσαν σ’ αυτά.

   Ίσως να διέφυγαν κάποια ονόματα που δεν εντόπισα ή μπορεί να δήλωσαν άλλον τόπο γέννησης και προηγούμενης διαμονής. Θυμίζω τη (συνήθη) περίπτωση που κάποιοι, τότε στις ΗΠΑ, δήλωναν ότι γεννήθηκαν ή ότι διέμεναν στη μεγαλύτερη πόλη (π.χ. Λαμία). Κάτι τέτοιο όμως, θα πρέπει να το συμπληρώσει κάποιος που ξέρει τα ντόπια επώνυμα, κι αν είναι μεγαλύτερης ηλικίας (με καλή μνήμη) ακόμα καλύτερα.

   Η εργασία-μελέτη αυτή θέλει να τιμήσει τους ανθρώπους από τα χωριά Δέλφινο και το Κουμαρίτσι, για την τόλμη και την απόφαση να φύγουν στα ξένα (μερικοί ίσως να μην ξαναδούν τον τόπο τους), θυσιάζοντας τα καλύτερά τους χρόνια για να  ζήσει η γονική οικογένεια και οι ίδιοι καλύτερα.

   Μετά από έναν αιώνα, η προσπάθεια αυτή αποτείνεται στο θυμικό όσων έζησαν ή έχουν εικόνες από τα χρόνια της μετανάστευσης στην Αμερική. Είναι όμως μια αναγκαία κατάθεση μνήμης για τους νεότερους, στους οποίους και αφιερώνεται.

 

Κωνσταντίνος  Αθαν. Μπαλωμένος

                  φυσικός

-----

Αυτοδιοικητικά

 

Οικισμός Δέλφινο

   Από τις 20 Απριλίου 1835, ο οικισμός Δέλφινον προσαρτήθηκε στο δήμο Αλόπης (Δρυόπων) του νομού Φωκίδος και Λοκρίδος. Στις 2 Ιουλίου 1841, ο οικισμός Δέλφινον αποσπάστηκε από το  δήμο Αλόπης και προσαρτήθηκε στο δήμο Ηρακλειωτών του νομού Φθιώτιδος και Φωκίδος. Πρωτεύουσες του δήμου ήταν Αλπόσπητα (χειμερινή) και Μοσκοχώρι (θερινή).

   Στις 31 Αυγούστου 1912, ο οικισμός αποσπάστηκε από το  δήμο Ηρακλειωτών και προσαρτήθηκε στο δήμο Αλποσπήτων. Στις 3 Μαΐου 1919, ο οικισμός αποσπάστηκε από το δήμο Αλποσπήτων και ιδρύθηκε Κοινότητα Δελφίνου, με ομώνυμη έδρα.

   Από τις 31 Μαρτίου 1943, ο νομός Φθιωτιδοφωκίδος διαιρέθηκε. Ο οικισμός και η κοινότητα Δελφίνου υπάγεται πλέον στο νομό Φθιώτιδος.

   Στις 4 Δεκεμβρίου 1997 (σχέδιο “Καποδίστριας)”, η κοινότητα Δελφίνου καταργήθηκε και ο οικισμός προσαρτήθηκε στο δήμο Γοργοποτάμου.

  Από τις 7 Ιουνίου 2010  (σχέδιο “Καλλικράτης)”, ο δήμος Γοργοποτάμου καταργήθηκε και ο οικισμός Δέλφινο προσαρτήθηκε στο δήμο Λαμιέων.

   Ο πληθυσμός του (απογραφή 2011) ήταν 52 κάτοικοι.

 

Οικισμός Κουμαρίτσι

   Από τις 20 Απριλίου 1935, ο οικισμός Κουμαρίτσι προσαρτήθηκε στο δήμο Ροδοντίων (Οιτών) του νομού Φωκίδος και Λοκρίδος. Στις 2 Ιουλίου 1841, ο οικισμός αποσπάστηκε από το δήμο Ροδοντίων και προσαρτήθηκε στο δήμο Ηρακλειωτών του νομού Φθιώτιδος και Φωκίδος. Πρωτεύουσες του δήμου ήταν Αλπόσπητα (χειμερινή) και Μοσκοχώρι (θερινή).

   Στις 31 Αυγούστου 1912, ο οικισμός Κουμαρίτσι αποσπάστηκε από το δήμο Ηρακλειωτών και προσαρτήθηκε στο δήμος Παύλιανης. Στις 21 Αυγούστου 1928, ο οικισμός αποσπάστηκε από την κοινότητα Παύλιανης. Ιδρύθηκε κοινότητα, με έδρα το Κουμαρίτσι.

   Από τις 31 Μαρτίου 1943, ο νομός Φθιωτιδοφωκίδος διαιρέθηκε. Ο οικισμός και η κοινότητα Κουμαρίτσι υπάγεται πλέον στο νομό Φθιώτιδος.

   Στις 4 Δεκεμβρίου 1997 (σχέδιο “Καποδίστριας)”, η κοινότητα Κουμαρίτσι καταργήθηκε και ο οικισμός προσαρτήθηκε στο δήμο Γοργοποτάμου.

  Από τις 7 Ιουνίου 2010  (σχέδιο “Καλλικράτης)”, ο δήμος Γοργοποτάμου καταργήθηκε και ο οικισμός Κουμαρσίτσι προσαρτήθηκε στο δήμο Λαμιέων.

    Ο πληθυσμός του (απογραφή 2011) ήταν 43 κάτοικοι.

  

--------

 

1.  Στοιχεία για τη μετανάστευση στην Αμερική[1]

 

α₁.  Από το Δέλφινο

    Το ποσοστό που μετανάστευσε ήταν 2 % του πληθυσμού, που είναι πολύ μικρότερο από το γενικό μέσο όρο της ελληνικής μετανάστευσης (ήταν 8%). Η περιοχή είχε κτηνοτροφία και κάλυπτε ικανοποιητικά τις ανάγκες των κατοίκων της.

    Οι μετανάστες ήταν όλοι άρρενες. Μελετώντας την ηλικιακή κατανομή παρατηρούμε ότι ήταν περισσότερα τα άτομα με ηλικίες 21-30 ετών (2 άτομα). Ένα άλλο άτομο ήταν στην ηλικιακή ζώνη 21-30 ετών. (Βλ. πίνακα 4α)

   Μικρότερη ηλικία μετανάστη :

(α) Κωστόπουλος Γεώργιος, ετών 25 (πήγε το 1907)

 

  Μεγαλύτερη ηλικία είχε ο :

       (α) Λέτος Ηλίας, ετών 38 (πήγε το 1920)

 

   Ο μέσος όρος ηλικιών όλων των μεταναστών είναι 29 έτη.

   Οι περισσότεροι μετανάστες (2) ήταν έγγαμοι και μόνον 1 ήταν άγαμος.

   Συνολικά έγιναν 2 ταξίδια, που διακίνησαν τους 3 μετανάστες από το Δέλφινο. Από το λιμάνι της Πάτρας έφυγαν 2 μετανάστες και ένας από το λιμάνι του Πειραιά. Τα ταξίδια διαρκούσαν 2-3 εβδομάδες, ανάλογα με το πλοίο.

   Η επιλογή του πλοίου δεν είχε κάποια ιδιαίτερη σημασία, εκτός από το κόστος του εισιτηρίου και την πυκνότητα των δρομολογίων. Τα ελληνόκτητα πλοία ήταν λιγότερα σε σχέση με τα ξένα. Στην προκείμενη περίπτωση όλοι οι μετανάστες του Δέλφινου έφυγαν με ξένα πλοία. Έγινε ένα ομαδικό ταξίδι και 1 από μεμονωμένο μετανάστη.

   Αναλυτικά στοιχεία για τα πλοία δίνονται στον Πίνακα 6α, που παρατίθεται.

   Φτάνοντας στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, οι μετανάστες περνούσαν από υγειονομικό έλεγχο επάνω στο πλοίο. Μετά κατέβαιναν και μαζί με τις αποσκευές τους περίμεναν στη σειρά για την τελική καταγραφή και έλεγχο της υπηρεσίας Μετανάστευσης, στο κτίριο του Ellis Island (νησιού Έλλις), που οι Έλληνες το έλεγαν «Καστιγγάρι».

   Οι άρρωστοι, όσοι είχαν κάποια καταδίκη (κλοπή ή έγκλημα), όσοι δεν είχαν συγγενείς ή φίλους στην Αμερική κι όσοι δεν είχαν λίγα χρήματα για εισιτήριο στον τόπο προορισμού, υποχρεωτικά επέστρεφαν στο πλοίο για επαναπατρισμό.

   Στη Νέα Υόρκη δεν έμεναν πολύ (ήταν πολύ ακριβή πόλη). Με ένα ποσό γύρω στα 20 δολάρια, αγόραζαν το εισιτήριο και έτρωγαν κάτι στη διαδρομή μέχρι τον τόπο προορισμού.

   Οι πολιτείες προορισμού που επέλεξαν οι μετανάστες του Δέλφινου φαίνονται στον Πίνακα 7α. Σχετικά περισσότερο προτιμήθηκε η Νέα Υόρκη. Μεμονωμένη προτίμηση καταγράφηκαν στην πολιτεία Οχάιο. Τα αριθμητικά στοιχεία των προορισμών φαίνονται στον παρατιθέμενο πίνακα 7.

   Αναλυτικά, οι μετανάστες επέλεξαν τους επόμενους τόπους (σε παρένθεση είναι ο αριθμός μεταναστών) :

 

ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ-ΤΟΠΟΙ

 

ΠΟΛΙΤΕΙΑ	ΤΟΠΟΙ
Νέα Υόρκη (N.Y.)	New York (2)
Οχάιο (Ohio)	Cleveland (1)
ΣΥΝΟΛΑ	3

 

α₂. Επαγγέλματα των μεταναστών

   Καταγράφηκαν 2 άτομα ως απλοί εργάτες (laborer). Υπήρξε όμως και ένας μάγειρος (Ηλίας Λέτος). Τα ίδια στοιχεία σε πίνακα :

 

επάγγελμα	αριθ.
εργάτης (laborer, workman, worker)	2
μάγειρος (cook)	1
ΣΥΝΟΛΟ	3

 

 

Α₃. Διπλό ταξίδι στην Αμερική

   Από το σύνολο των μεταναστών, εντοπίστηκε 1 άτομο που έκανε διπλό ταξίδι στην Αμερική. Το όνομα και οι διπλοί προορισμοί ακολουθούν :

Ηλίας Λέτος :  Το α’  ταξίδι έγινε την περίοδο 1910-13 στη Νέα Υόρκη. Το β’ ταξίδι έγινε το 1920 πάλι στον ίδιο προορισμό.

 

α₄. Αλφαβητικός πίνακας των μεταναστών από το Δέλφινο

 

 

α/α       Ονοματεπώνυμο                       χρ. άφιξης      ηλικία    έγγαμος  Πλοίο ταξιδ.  Λιμάνι αναχ.

1              Κωστόπουλος Γεώργιος      22-6-1907        25      όχι        Massilia          Πειραιάς

2              Λέτος Ηλίας                       14-12-1920      38      ναι        Calabria        Πάτρα

3              Παππάς Γεώργιος              14-12-1920      26      ναι        Calabria        Πάτρα

 

 

α₅. Χρονικό της μετανάστευσης από το Δέλφινο

 

i.     Ο πρωτοπόρος του 1907

   Ο τολμηρός νέος από το Δέλφινο, που “άνοιξε το δρόμο” προς την Αμερική, ήταν ο Γεώργιος Κωστόπουλος. Από το λιμάνι του Πειραιά, στις 3 Ιουνίου 1907, έφυγε με το ατμόπλοιο “Massilia” και στις 22 Ιουνίου έφτασε στην Αμερική. Ήταν 25 ετών. Με 23 $ για τα πρώτα του έξοδα, πήγαινε για δουλειά στη Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο γνωστός του Κώστας Λουκόπουλος (ή Λυκόπουλος).

ii.    Η τελευταία ομαδική αναχώρηση του 1920

   Έγινε από δύο άτομα, τους : Ηλ. Λέτο και Γεώρ. Παππά. Στις 25 Νοεμβρίου 1920, από το λιμάνι της Πάτρας ταξίδεψαν με το πλοίο “Calabria”  και στις 14 Δεκεμβρίου αφίχθηκαν στις ΗΠΑ. Τα υπάρχοντα στοιχεία του αρχείου μας αναφέρουν ακόμη ότι:

·         Ο Ηλίας Λέτος ήταν 38 ετών και παντρεμένος. Το επάγγελμα που δήλωσε ήταν μάγειρος (cook). Στο Δέλφινο είχε τη γυναίκα του Μαρίνα. Αναζητούσε ανάλογη δουλειά, με 50 $ μαζί του, στη Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο ξάδερφός του Νικόλαος Παππάς. Είχε ξαναπάει στην Αμερική ο Ηλίας Λέτος, την περίοδο 1910-13 και εργάστηκε πάλι στη Νέα Υόρκη.

·         Ο Γεώργιος Παππάς ήταν 26 ετών και παντρεμένος. Το όνομα της γυναίκας του ήταν Βασιλική.Με 30 $ στην τσέπη, έψαχνε για δουλειά στην πόλη Κλήβελαντ του Οχάιο, κοντά στον ξάδερφό του Σταύρο Οικονόμου.

 

Πλοίο Calabria (Photo: Tom Rayner )

 -------

 

β₁. Μετανάστες από το Κουμαρίτσι

       Η παρούσα εργασία εντόπισε 6 μετανάστες. Αυτοί ταξίδεψαν ομαδικά και μεμονωμένα στα έτη 1912, 1914 και 1920.

   Από τους 8 μετανάστες που τελικά εντόπισε η παρούσα εργασία, οι περισσότεροι (3) έφυγαν το έτος 1914 (ποσοστό 50 %). Συνολικά έγιναν 3 μεταναστευτικά ταξίδια πλοίων (ομαδικά και μεμονωμένα).

   Το ποσοστό που μετανάστευσε ήταν 4 % του πληθυσμού, που είναι το μισό από το γενικό μέσο όρο της ελληνικής μετανάστευσης (ήταν 8%). Η περιοχή είχε κτηνοτροφία και κάλυπτε ικανοποιητικά τις ανάγκες των κατοίκων της.

   Οι μετανάστες ήταν όλοι άρρενες. Μελετώντας την ηλικιακή κατανομή παρατηρούμε ότι ήταν σχετικά περισσότερα (2) τα άτομα με ηλικίες 21-30 ετών και 31-40 ετών. Από ένα άλλο άτομο ήταν στην ηλικιακή ζώνη κάτω των 20 ετών και άνω των 40 ετών. (Βλ. πίνακα 4β)

 

   Μικρότερες ηλικίες μεταναστών :

(α) Δήμας Παναγιώτης, ετών 20 (πήγε το 1914)

(β) Κατσάρας Αθανάσιος, ετών 22 (πήγε το 1914)

 

   Μεγαλύτερη ηλικία μετανάστη :

  Παπαμίχος Νικόλαος, ετών 47 (πήγε το 1920)

 

   Ο μέσος όρος ηλικιών όλων των μεταναστών είναι 29 έτη.

   Οι μισοί μετανάστες (3) ήταν έγγαμοι και οι άλλοι μισοί (3) ήταν άγαμοι.

   Συνολικά έγιναν 3 ταξίδια, που διακίνησαν τους 6 μετανάστες από το Κουμαρίτσι. Από το λιμάνι της Πάτρας έφυγαν 3 μετανάστες και οι άλλοι τρεις από ξένο λιμάνι. Τα ταξίδια διαρκούσαν 2-3 εβδομάδες, ανάλογα με το πλοίο.

   Η επιλογή του πλοίου δεν είχε κάποια ιδιαίτερη σημασία, εκτός από το κόστος του εισιτηρίου και την πυκνότητα των δρομολογίων. Τα ελληνόκτητα πλοία ήταν λιγότερα σε σχέση με τα ξένα. Στην προκείμενη περίπτωση οι περισσότεροι μετανάστες από το Κουμαρίτσι (5) έφυγαν με ξένα πλοία. Μόνον ένας μετανάστης έφυγε με ελληνόκτητο πλοίο.

   Αναλυτικά στοιχεία για τα πλοία δίνονται στον Πίνακα 6β, που παρατίθεται.

   Οι πολιτείες προορισμού που επέλεξαν οι μετανάστες από το Κουμαρίτσι φαίνονται στον Πίνακα 7β. Περισσότερο προτιμήθηκε η πολιτεία της Γιούτα. Μεμονωμένη προτίμηση καταγράφηκαν στη Νεβάδα. Τα αριθμητικά στοιχεία των προορισμών φαίνονται στον παρατιθέμενο πίνακα 7β.

   Αναλυτικά, οι μετανάστες επέλεξαν τους επόμενους τόπους (σε παρένθεση είναι ο αριθμός μεταναστών) :

 

ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ-ΤΟΠΟΙ

 

ΠΟΛΙΤΕΙΑ	ΤΟΠΟΙ
Γιούτα (Utah)	Bingham Canyon (2), Helper (3)
Νεβάδα (Nev.)	Ely (1)
ΣΥΝΟΛΑ	6

 

 

 

β₂. Επαγγέλματα των μεταναστών

   Καταγράφηκαν 5 άτομα που δήλωσαν εργάτες σε φάρμα κι ένας ως απλός εργάτης (laborer). Τα ίδια στοιχεία σε πίνακα :

 

επάγγελμα	αριθ.
εργάτης (laborer, workman, worker)	1
εργάτης σε φάρμα (farm laborer)	5
ΣΥΝΟΛΟ	6

 

β₃. Διπλό ταξίδι στην Αμερική

   Από το σύνολο των μεταναστών, εντοπίστηκε 1 άτομο που έκανε διπλό ταξίδι στην Αμερική. Το όνομα και οι διπλοί προορισμοί ακολουθούν :

Νικόλαος Παπαμίχος :  Το α’  ταξίδι έγινε την περίοδο 1912-14 στο Μπίνγκαμ Κάνυον της Γιούτα. Το β’ ταξίδι έγινε το 1920 πάλι στον ίδιο προορισμό.

 

β₄. Αλφαβητικός πίνακας των μεταναστών από το Κουμαρίτσι

   Από το αμερικανικό αρχείο του νησιού Έλλις (Ellis island) μέσω του Διαδικτύου (internet) βρέθηκαν οι περισσότεροι μετανάστες από το Κουμαρίτσι που έφτασαν στις Η.Π.Α. και καταγράφηκαν. Τα βασικά στοιχεία των μεταναστών από το Κουμαρίτσι δίνονται συνοπτικά στον παρακάτω πίνακα (με αλφαβητική σειρά και έτσι ακριβώς, όπως τα κατέγραψαν στην Υπηρεσία Μετανάστευσης των ΗΠΑ):

 

 

α/α           Ονοματεπώνυμο            χρ. άφιξης   ηλικία    έγγαμος   Πλοίο που ταξίδεψε   Λιμάνι αναχ.

1              Δήμας Παναγιώτης         14-4-1914    20       όχι        Celtic                       Νάπολη

2              Κατσάρας Αθανάσιος     14-4-1914    22       όχι        Celtic                       Νάπολη

3              Κατσάρας Βασίλειος       14-4-1914    32       ναι       Celtic                       Νάπολη

4              Μπρέκης Αθανάσιος       20-7-1912    30       όχι        Kaiser Franz Josef I    Πάτρα

5              Παπαμίχος Νικόλαος      20-7-1912    35       ναι       Kaiser Franz Josef I    Πάτρα

6              Παπαμίχος Νικόλαος      10-8-1920    47       ναι       Megali Hellas           Πειραιάς

 

 

 

β₅. Μικρό χρονικό της μετανάστευσης από το Κουμαρίτσι

 

i.             Οι πρωτοπόροι του 1912

   Ήταν δύο άτομα, αυτοί που τόλμησαν πρώτοι το μεγάλο ταξίδι στην Αμερική. Πρόκειται για τους: Αθαν. Μπρέκη και Μικ. Παπαμίχο. Από το λιμάνι της Πάτρας, στις 8 Ιουλίου 1912 ανέβηκαν στο πλοίο “Kaiser Franz Josef I” και στις 20 Ιουλίου κατέβηκαν στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Το υπάρχον αρχειακό υλικό μας πληροφορεί γι’ αυτούς ότι :

·         Ο Αθανάσιος Μπρέκης ήταν 30 ετών. Το όνομα του πατέρα του ήταν Γεώργιος. Με 25 $ για τα πρώτα του έξοδα, πήγαινε για δουλειά εργάτη σε φάρμα στην πόλη Έλυ (Ely) της Νεβάδα, όπου ήταν ο ξάδερφός του Γ. Τσαντζαλής.

·         Ο Νικόλαος Παπαμίχος ήταν 35 ετών και παντρεμένος. Το όνομα της γυναίκας του ήταν Παναγιούλα. Αναζητούσε δουλειά εργάτη σε φάρμα, με 25 $ μαζί του, στο Μπίνγκαμ Κάνυον της Γιούτα, κοντά στον ξάδερφό του Δ. Δρόσο.

 

ii.    Η συνέχεια του 1914

   Στη διάρκεια του έτους έγινε μόνο μία ομαδική αναχώρηση, από τρία άτομα, τους : Παν. Δήμα, Αθαν. Κατσάρα και Βασ. Κατσάρα. Από την Ελλάδα έφυγαν με πλοίο μέχρι το ιταλικό λιμάνι της Νάπολης. Από εκεί, την 1η Απριλίου 1914 επιβιβάστηκαν στο πλοίο “Celtic” και στις14 Απριλίου αποβιβάστηκαν στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Γνωρίζουμε ακόμη γι’ αυτούς ότι:

·         Ο Παναγιώτης Δήμας ήταν 20 ετών. Στο Κουμαρίτσι είχε τη μητέρα του Δέσπω. Με 25 $ στην τσέπη, έψαχνε για δουλειά εργάτη σε φάρμα, στην πόλη Χέλπερ (Helper) της Γιούτα, όπου ήταν ο φίλος του Ιωάννης Σαμαντής.

 

Πλοίο “Celtic” (Photo: Alex Duncan)

·         Ο Αθανάσιος Κατσάρας ήταν 22 ετών. Το όνομα του πατέρα του ήταν Γεώργιος. Προορισμός του για δουλειά εργάτη σε φάρμα (με 29 $ μαζί του) ήταν η πόλη Χέλπερ της Γιούτα, όπου ήταν ο φίλος του Ιωάννης Σαμαντής.

·         Ο Βασίλειος Κατσάρας ήταν 32 ετών και παντρεμένος. Η γυναίκα του ονομαζόταν Μαρία. Με 25 $ για τα πρώτα του έξοδα, πήγαινε για δουλειά εργάτη σε φάρμα, στην πόλη Χέλπερ (Helper) της Γιούτα, όπου ήταν ο φίλος του Ιωάννης Σαμαντής. Είχε ξαναπάει στην Αμερική ο Βασίλειος Κατσάρας, την περίοδο 1904-1912 και εργάστηκε στην πόλη Σώλτ Λέικ Σίτυ της Γιούτα.

 

 

iii.  Η τελευταία αναχώρηση στο 1920

   Έγινε από το Νικόλαο Παπαμίχο. Από το λιμάνι του Πειραιά, στις 25 Ιουλίου ταξίδεψε με το ελληνόκτητο πλοίο “Megali Hellas” και στις 10 Αυγούστου αφίχθηκε στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Ήταν 47 ετών και παντρεμένος. Γεννήθηκε στο Κουμαρίτσι, αλλά ως τόπο διαμονής του δήλωσε τη Λαμία. Η γυναίκα του λεγόταν Παναγιώτα. Αναζητούσε δουλειά, με 60 $ μαζί του στο Μπίνγκαμ Κάνυον της Γιούτα, όπου ήταν ο ξάδερφός του Κώστας Δρόσος[2]. Για το Νικόλαο Παπαμίχο αυτό ήταν ο δεύτερο ταξίδι που έκανε στις ΗΠΑ. Πρωτοπήγε την περίοδο 1912-14 και εργάστηκε πάλι στον ίδιο τόπο.

 

Πλοίο Megali Hellas (Photo: Richard Faber Collection)

 

-------------------------

 

Βιβλιογραφία-Αναφορές-Ιστοσελίδες

1.    Αρχείο EllisIsland, της Υπηρεσίας Μετανάστευσης των ΗΠΑ.

2.    Β.Δ.  3/15-12-1833

3.    Διάταγμα 29-8-1912 (ΦΕΚ 261/1912)

4.    Απογραφές πληθυσμού 1889, 1896, 1920.

5.    Κωνσταντίνου Αθ. Μπαλωμένου : “ Μετανάστες στην Αμερική από την περιοχή Λαμίας (1902-1922)” / Περιοδικό ΦΘΙΩΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ετών 2012-2013, Λαμία. Επίσης αναρτήθηκε στο amfictyon.blogspot.gt από τις 7 & 14 Ιουλίου 2014 (α’ & β’ μέρος).

6.    Κωνσταντίνου Αθ. Μπαλωμένου : “Από την Παύλιανη Φθιώτιδας, μετανάστες στην Αμερική (1901-1921)”. Ανέκδοτη εργασία από το Μάιο 2019. Αναρτήθηκε στο amfictyon.blogspot.gr στις 8 Μαΐου 2019

7.    Ιστοσελίδα :  www.amfictyon.blogspot.gr

8.    Ιστοσελίδα https://www.eetaa.gr

9.    περ. «Οικονομικός Ταχυδρόμος», ειδικό τεύχος, σελ. 54, 1997.

10.  εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ, ετών 1927-1934, Λαμίας.

11.  «Οδηγός του Μετανάστου», 1910, Αθήνα.

12.  Θ.  Ανθογαλίδου  «Η ελληνική μετανάστευση στις ΗΠΑ (1900-1925)», στην ηλεκτρονική διεύθυνση:  http://www.auth.gr/virtualschool/1.2/Praxis/BoravouProject.html

13.  Θανάση Καλαφάτη «1880-1920, η πρώτη εν Αμερική μετανάστευσις»,  2-5-2004, από το Διαδίκτυο.

14.  Βικιπαίδεια

 

 

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

 

---

[1] Όταν λέμε Αμερική εννοούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ΗΠΑ).

[2] Από την Παύλιανη. Πήγε στην Αμερική το 1912, σε ηλικία 23 ετών και παντρεμένος. Προορισμός του για δουλειά ήταν το Μπίνγκαμ Κάνυον (Bingham Canyon) της Γιούτα.