Κατάστημα Κωνσταντίνου Δ. Καραπατάκη στη Λαμία

Παλιά χαρακτηριστικά μαγαζιά που έκλεισαν

 

Κωνσταντίνος Δ. Καραπατάκης

    Η καταγωγή της πατρικής οικογένειας του Δημητρίου Καραπατάκη δεν είναι γνωστή. Θεωρείται πιθανή η προέλευση από τη Βόρειο Ήπειρο, χωρίς δυνατότητα επιβεβαίωσης. Το χωριό της οικογένειας ήταν η Δίβρη Φθιώτιδας, όπου βρισκόταν και το πατρικό σπίτι[1] τους. Τα αγόρια της οικογένειας ήταν τρία. Ο Επαμεινώνδας, ο Κωνσταντίνος και ο Αθανάσιος.

    Ο Επαμεινώνδας ασχολήθηκε με το εμπόριο και από τη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα είχε μεγάλο εμπορικό κατάστημα  με ανδρικά είδη, στην πλατεία Ελευθερίας (στη βόρεια γωνία, που δίπλα έχει σκαλάκια προς τα δημοτικά ουρητήρια). Το κατάστημα είχε τη φίρμα “Γεώργιος Αμπλιανίτης[2] & Επαμεινώνδας Καραπατάκης[3]”.

     Ο Κωνσταντίνος Καραπατάκης γεννήθηκε το 1895, όχι όμως στη Δίβρη, αλλά στη Δαμάστα, όπου η οικογένεια είχε μετοικήσει προσωρινά (προληπτικά) λόγω των ελληνοτουρκικών γεγονότων[4] εκείνης της περιόδου.

     Ο άλλος αδελφός Αθανάσιος ήταν τραπεζικός υπάλληλος (στην Αγροτική Τράπεζα Λαμίας). Ήταν παντρεμένος με 3 παιδιά (ο ένας απ’ αυτούς έγινε γιατρός και ασκεί στην Αταλάντη).

     Ο Κων. Καραπατάκης εργάστηκε πρώτα ως υπάλληλος στο κατάστημα του αδερφού του Επαμεινώνδα, που ήταν τότε ο μεγαλύτερος έμπορος ανδρικών ειδών στη Λαμία. Έκανε εισαγωγές από τη Σύρο, που ήταν μεγάλο λιμάνι και διαμετακομιστικό εμπορικό κέντρο. Ο Επαμεινώνδας Καραπατάκης είχε αποκτήσει ιδιόκτητα σπίτια και μαγαζιά στη Λαμία.

    Το 1924-25 ο Κων. Καραπατάκης άνοιξε στην οδό Ερμού (αργότερα ονομάστηκε Τρούμαν και σήμερα λέγεται οδός Αποστ. Κουνούπη) ένα πολύ μικρό μαγαζί με ψιλικά και τσιγάρα. Το μαγαζί[5] δούλευε.

    Το 1927 παντρεύτηκε την Ασπασία Γεωργ. Παπακυριαζή-Κρίτσα (1904-1989), από τη Στρώμη. Ο πατέρας της Γεώργιος, το 1902, είχε πάει μετανάστης[6] στην Αμερική. Τον ακολούθησε το 1911 ο γιος του Νικόλαος. Ο Γεώργιος Κρίτσας επιστρέφοντας στην Ελλάδα,  μετακόμισε με την οικογένειά του στο Κωσταλέξι. Με την οικονομική του στήριξη, από τα προσεχή έτη 1927-28, ο Κων. Καραπατάκης άνοιξε άλλο μεγάλο μαγαζί (ενοικιασμένο) στην οδό Τρούμαν (δίπλα στο φούρνο του Ζιώγα), που διέθετε πολύ μεγάλη ποικιλία προϊόντων.

     Ήταν ένα πολυκατάστημα της εποχής που πουλούσε γλυκά, μαρμελάδες, λουκούμια, κολόνιες, αρώματα, παιχνίδια, ψιλικά, κλωστές, βελόνες, χαρτικά, βιβλία, κ.ά. Στα χρόνια εκείνα, με τόπο συνάντησης την πλατεία Λαού, οι οικογενειάρχες από τα γύρω χωριά και τη Λαμία ψώνιζαν από τα μεγαλομπακάλικα και τα υπόλοιπα τα έπαιρναν απ’ του Καραπατάκη.

     Η αγοραία θέση του καταστήματος ήταν πολύ εμπορική με σημαντική κίνηση και είχε οικονομική επιτυχία. Παράλληλα ο Κων. Καραπατάκης ήταν αντιπρόσωπος των Ασφαλειών Ζωής Πλυτά. Το κτίριο ήταν ιδιοκτησία του κτηματία Γιαννιτσιώτη, που είχε αμπέλια, στην περιοχή Νέας Άμπλιανης. Μετά, το αγόρασε ο εργολάβος Χρηστίδης.

     Ο Κων. Καραπατάκης απέκτησε οικογένεια με δύο κόρες (Παναγιώτα, Γεωργία) κι ένα γιο (Επαμεινώνδα) που έγινε αξιωματικός του ναυτικού, παντρεύτηκε και ζει στην Αθήνα. Οι κόρες του Κ. Καραπατάκη φοίτησαν ως οικότροφες στην Ελληνογαλλική Σχολή της Νάξου.

     Το 1968 ο Κωνσταντίνος Δ. Καραπατάκης πέθανε, σε ηλικία 73 ετών. Από το έτος 1962 είχε ήδη αναλάβει πλήρως το μαγαζί η κόρη του Γεωργία, η οποία εργαζόταν και από τα προηγούμενα χρόνια κατέχοντας άριστα τη δουλειά αυτή.

Ο επίλογος του Βιβλιοχαρτοπωλείου Καραπατάκη

(οδός Καραϊσκάκη, φωτ. Κων. Μπαλωμένου, 21-4-2009)

 

     Το 1982, λόγω κατεδάφισης του παλιού κτιρίου, το μαγαζί μετακινήθηκε αναγκαστικά σε νέα θέση, στην αρχή της οδού Καραϊσκάκη (αριστερά). Το οίκημα είχε επαρκή χώρο, διέθετε και υπόγειο. Εκεί συνέχισε τη λειτουργία του μέχρι το 2009. Η ιδιοκτησία του κτιρίου αυτού ήταν του κτηματία Κωνσταντίνου Αθ. Κοτρωνιά[7], αλλά είχε περιέλθει στο Περιφερειακό Νοσοκομείο Λαμίας. Ο Δημ. Μπριάννης τέως πρόεδρος του Δ.Σ. του Περιφερειακού Γ. Ν. Λαμίας κατά την τελευταία περίοδο μέχρι το 2010 και δικηγόρος, επέμενε στην έξωση του Βιβλιοχαρτοπωλείου Καραπατάκη, αναζητώντας υψηλότερο ενοίκιο από άλλον ενοικιαστή.

    Έτσι, το ιστορικό κατάστημα ΚΑΡΑΠΑΤΑΚΗ, με ιδρυτή τον Κωνσταντίνο Δ. Καραπατάκη και κληρονόμο την κόρη του κ. Γεωργία, μετά από 80 χρόνια διαρκούς λειτουργίας, το έτος 2009 έκλεισε. Αποτέλεσε μια αναγνωρίσιμη φίρμα κι ένα σημείο αναφοράς των πολιτών και υπηρεσιών της περιοχής, για τα χαρτικά και γραφικά των σχολείων της περιοχής, για τα σχολικά είδη και βιβλία των μαθητών για πολλά χρόνια και με μεγάλη ποικιλία άλλων ειδών σε πολύ προσιτές τιμές.

     Στις 3-1-2001 η κ. Γεωργία Καραπατάκη, για την πολύχρονη λειτουργία του καταστήματος που ίδρυσε ο πατέρας της και συνέχισε εκείνη, τιμήθηκε από το Εμπορικό & Βιομηχανικό Επιμελητήριο (με πρόεδρο τον Δημ. Οικονόμου).

    Ένα παλιό πιεστήριο, με το οποίο παλιότερα εξέδιδε εφημερίδα, δωρίθηκε στο Δήμο Λαμίας για τη δημιουργία Δημοτικού Μουσείου. Αποθηκεύτηκε σε χώρο των Δημοτικών Σφαγείων. Έκτοτε η τύχη του αγνοείται, με πολύ πιθανή την περίπτωση της εκποίησης. Αυτή είναι δυστυχώς  η τύχη, της πολιτιστικής ιστορίας της Λαμίας, που επιβεβαιώνεται και από πολλά άλλα ανάλογα περιστατικά.

    Το μεγάλο όγκο των εμπορευμάτων που είχε αποθηκευμένα (με τετράδια, βιβλία, χαρτικά, μολύβια, στυλό, κ.ά.), η κ. Γεωργία Καραπατάκη τα δώρισε στη Μητρόπολη Φθιώτιδας για τις ανάγκες των παιδιών της Αφρικής, όπου και εστάλησαν.

    Ήταν 147 κιβώτια που φορτώθηκαν σε 4 αυτοκίνητα και αποτελούν μια σπάνια χειρονομία εξαίρετης πράξης, για την οποία ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Φθιώτιδας κ. Νικόλαος σε μια κυριακάτικη λειτουργία στο Μητροπολιτικό Ναό της πόλης μας, την τίμησε με το μετάλλιο των Φθιωτών Αγίων και τιμητικό δίπλωμα, ως ευεργέτη της χριστιανικής εκκλησίας και του τόπου μας, με ταυτόχρονη αναφορά του ονόματός της και της ευεργεσίας της.

   

Κωνσταντίνος Αθαν. Μπαλωμένος

                                                             φυσικός - καθηγητής

 

Υ. Γ. Οφείλω και από τη θέση αυτή αποδίδω θερμές ευχαριστίες την κ. Γεωργία Καραπατάκη για το πληροφοριακό υλικό που μου διέθεσε.

 

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

 

---

[1] Δόθηκε ως προικώο σε κάποια αδερφή τους.

[2] Ο Γεώργιος Αμπλιανίτης ήταν μεγαλύτερος στην ηλικία από τον Επαμ. Καραπατάκη.

[3] Είχε ένα γιο το Δημήτριο. Πέθανε στις αρχές της 10ετίας του ’50.

[4] Οι πολεμικές προετοιμασίες που οδήγησαν στον αποτυχημένο πόλεμο του 1897 και οι Τούρκοι έφτασαν μέχρι την Ταράτσα.

[5] Ήταν κοντά στο μαγαζί του Νούσα, ένα πολύ μικρό μαγαζί, μια πόρτα σχεδόν.

[6] Έφυγε το 1902 από τον Πειραιά στη Χάβρη και από εκεί στην Αμερική. Δήλωσε ως τόπο προορισμού το Σικάγο. Το 1911 πήγε και ο γιος του Νικόλαος, ο οποίος έφυγε με το πλοίο “Patris” από τον Πειραιά στην Αμερική. Ήταν τότε 16 χρονών  (μαθητής) και δήλωσε ως πατρίδα του τη Στρώμη, όπου ζούσε η μητέρα του Σταθού. Τελικός προορισμός του ήταν το Σκόφιλντ της Γιούτα, όπου ήταν ο πατέρας του Γεώργιος.

[7] Ο Κωνσταντίνος Αθ. Κοτρωνιάς, ήταν κτηματίας, με μεγάλη κτηματική περιουσία. Με τη διαθήκη του όρισε ως κληρονόμους τη β’ σύζυγό του Αικατερίνη, το Γεώργιο Ιω. Κοντοδήμο και τον ανεψιό του Κωνσταντίνο Σπ. Κοτρωνιά. Ο τελευταίος δεν απέκτησε παιδιά και έτσι όλη η περιουσία του διαθέτη περιήλθε στο Ελασσώνειο Πολιτικό Νοσοκομείο Λαμίας. Αυτό λειτούργησε την περίοδο 1911-1933, στην περιοχή Νέας Άμπλιανης. Μετά το κλείσιμο του Ελασσωνείου Νοσοκομείου με τον Α.Ν. 1867/1939, η περιουσία του Κων. Αθ. Κοτρωνιά περιήλθε στο Νομαρχιακό Γενικό Νοσοκομείο Λαμίας, όπου και ανήκει.