Στον ποιητή Κώστα Π. Δημητριάδη της Στυλίδας (1888-1910)

   Ήταν 20 Αυγούστου 1910, που έγινε η απονενοημένη πράξη. Ο νεαρός ποιητής 22 ετών Κώστας Π. Δημητριάδης, με καταγωγή[1] (πιθανά) από τη Στυλίδα, αυτοχειριάστηκε στη Λαμία. Την επόμενη ημέρα, μετέφεραν το σώμα του στη Στυλίδα, όπου και ετάφη με πάνδημη συμμετοχή. Μετά την εξόδιο ακολουθία “για τον προσφιλή ποιητή και αγαπημένο Κώστα” μίλησε πρώτος ο ιερέας Συκάς και ακολούθησε ο φοιτητής της ιατρικής (με πρόχειρο λόγο) Χαρίλαος Γ. Μουσάτος (1888-1974) εξαίροντας το ποιητικό του ταλέντο.

Πανοραμική άποψη της Στυλίδας (1913)

   Ακολούθησε ο διευθυντής της εφ. “Ο Αγών” της Λαμίας, που ήταν και στενός φίλος του Κώστα Δημητριάδη, ο οποίος απήγγειλε το επόμενο ποίημα :

Κώστα κοιμού ο ύπνος σου βαθύς

εις της εδείη τα στέρνα

αφού του κόσμου να χαρείς

η μοίρα δε σ’ αφήκε

κοιμού! λευκόν και άσπιλον

το σκήνωμά σου κείται.

Βαθειά βαλμένος εις την γην

στον έρημό σου τάφο

εκεί που θα κοιμάσαι

η φύσις γύρω χαρωπή

θα ’ρχεται μη λυπάσαι

σαν μητρικό φιλί.

Κώστα! δεν θα ’ναι μόνο

το πονεμένο σου κορμί

στο μαύρο χώμα : ναι!

η Μούσα σου και πάλι

τόνους αρμονικούς

τριγύρω σου θα ψάλλει!

Κόσμε σιμά στον τάφο σου

αγνώμων μη φανείς

ένα σταυρό για σύντροφο

στην ερημιά του στήσε

και το μαύρο φάσμα του

Αχ! ναι! στη μνήμη κλείσε.

Κι αν έρθουν μαύρες χειμωνιές

και σύννεφα και χιόνια

λησμόνα κόσμε αν μαραθούν

στο τάφο του τα λουλούδια

δεν θέλει πια ενθύμηση

λησμόνα τον αιώνια.

   Ο πατέρας του Κώστα Δημητριάδη λεγόταν Πέτρος (1851-1916) και ήταν στρατιωτικός (αποστρατεύτηκε με το βαθμό του συνταγματάρχη). Ήταν καλλιεργημένο άτομο, με αγάπη για τη μουσική και φωνητικές ικανότητες σε επίπεδο τενόρου. Χωρίς μουσικές σπουδές τραγουδούσε εξαιρετικά ιταλικές άριες και ελληνικές καντάδες. Μιλούσε γαλλικά και ιταλικά. Δυστυχώς είχε πάθος με το χαρτοπαίγνιο.

  Αγάπησε παθιασμένα την όμορφη ξανθιά Ευφροσύνη Ευθ. Λούρου (1870/2-1956), κόρη του διοικητή της ανακτορικής φρουράς και τελικά την παντρεύτηκε το 1887 στην Αθήνα. Έζησαν στην Αθήνα, με ολιγοήμερες παραμονές στη Στυλίδα. Απέκτησαν 11 παιδιά (Κωνσταντίνος, Σοφία, Ευαγγελία, Αικατερίνη, Καλλιόπη, Δούκας, Ευθύμιος, Αλτάνα, Φίλων, Μαριγώ, Ευθύμιος). Δυστυχώς από την οικογένεια έλλειπε η αμοιβαία αγάπη και η θαλπωρή. Ο Πέτρος Κ. Δημητριάδης τραυματίστηκε στους Βαλκανικούς πολέμους. Πέθανε το 1916.

   Ο γιος του Κωνσταντίνος (Κώστας) ήταν ευαίσθητος χαρακτήρας, μουσικός και ποιητής. Σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη, όπου άρχισε να γράφει σε περιοδικά. Το σχολικό έτος 1904-1905 φοίτησε στη Γ’ τάξη του ελληνικού σχολείου (Σχολαρχείου) στη Στυλίδα.

   Το θέρος του 1910, όντας φοιτητής κι ερωτευμένος – πιθανότατα ο έρωτας του 22χρονου δεν βρήκε ανταπόκριση – ο Κώστας Δημητριάδης αυτοπυροβολήθηκε. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας, με τις πολλές αδελφές, των οποίων η αποκατάσταση τότε αποτελούσε χρέος για τον πρωτότοκο γιο.

   Παράλληλα ανάλογη ευαισθησία και εσωστρέφεια, με πολιτιστικές αναζητήσεις χαρακτήριζε την αδελφή του Σοφία Π. Δημητριάδη (1891-1966), η οποία επίσης φοίτησε στο Σχολαρχείο Στυλίδας και αργότερα έδωσε δείγματα του ποιητικού ταλέντου της. Στην εφ. “ΣΗΜΑΙΑ” της Λαμίας, του έτους 1913 δημοσιεύτηκαν δύο ποιήματά της με τίτλους “Δεχτήτε μάννες ” και “Εις την μνήμην του αειμνήστου Ιωάν. Μαυροδήμου”.

   Επίσης, το ενδιαφέρον και η έντονη πίεση της άλλης αδελφής Ευαγγελίας Π. Δημητριάδη, να σπουδάσει η κόρη της Μαρία (Καλογεροπούλου) στο Ωδείο Αθηνών, την ανέδειξε στη μεγαλύτερη αοιδό του κόσμου, με το όνομα Μαρία Κάλλας.

Κωνσταντίνος Αθ. Μπαλωμένος

              φυσικός

--------------

Βιβλιογραφία-Αναφορές

1.    εφ. ΘΕΡΜΟΠΥΛΑΙ, φ. 40, 22 Αυγ. 1910, Λαμία.

2.    εφ. ΣΗΜΑΙΑ, 28-11-1913 και 4-4-1913, Λαμία.

3.    Κώστα Μιχ. Αλπόγλου : “Στυλίδος ενθυμήματα”, Λεύκωμα, 2017, σ. 42, Στυλίδα.

4.    Δημ. Θ. Νάτσιου : “Οι μαθητές του Σχολαρχείου Στυλίδος (1889-1929)”, περ. ΦΘΙΩΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ 1988, σ. 94, Λαμία.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

---

[1] Δεν είναι βέβαιη η γέννησή του στη Στυλίδα.