στη Νέα Άμπλιανη
Πρόλογος
Για κάθε άνθρωπο, τα χρόνια του δημοτικού σχολείου παραμένουν ιδιαίτερα καταγραμμένα
στη μνήμη του, εφόσον ενισχύονται και από το ισχυρό συναίσθημα της παιδικής
ηλικίας και διατηρούνται σε όλη τη ζωή. Έτσι η επιστροφή και αναζήτηση
στοιχείων της ιστορίας και της προσφοράς του 6ου Δημοτικού Σχολείου Λαμίας,
στην περιοχή Νέας Άμπλιανης, ήταν επιβαλλόμενη.
Μετά από έγγραφη αίτηση προς τη διεύθυνση του σχολείου, αλλά και προς
τον προϊστάμενο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Φθιώτιδας, ζητήθηκε η άδεια
πρόσβασης στο αρχείο του σχολείου. Μετά την αποδοχή και έγκριση της έρευνας
αυτής, άρχισε η μελέτη. Η βοήθεια του συνταξιούχου διδασκάλου και πρώην
διευθυντή του 6ου Δημοτικού Σχολείου Λαμίας, κ. Ευαγγέλου Τιμπλαλέξη ήταν χρήσιμη.
Ευτυχώς, μεγάλο τμήμα της ιστορίας των πρώτων χρόνων ζωής του σχολείου
είχε γραφεί από τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραχάλιο, αμπλιανίτη δάσκαλο και
διευθυντή για 24 χρόνια του σχολείου αυτού. Η τάξη και επιμέλεια στη γραφή των υπηρεσιακών
εσωσχολικών βιβλίων και πρακτικών είναι αξιέπαινη.
Η προσπάθεια αυτή θα ολοκληρωθεί με επιπλέον στοιχεία των μαθητών, των
δασκάλων που υπηρέτησαν και της λοιπής δραστηριότητας του σχολείου, στα χρόνια
που πέρασαν. Προς το παρόν, ως προδημοσίευση, δίνεται το ιστορικό του Σχολείου
με τα πλέον αναγκαία στοιχεία. Θα δοθεί με όσο γίνεται συνοπτικό, αλλά και
περιεκτικό τρόπο.
Κωνσταντίνος Αθ. Μπαλωμένος
φυσικός
1. Οικισμός Νέας Άμπλιανης Λαμίας
Η περιοχή νότια της Λαμίας, με κτήματα που ανήκαν σε διάφορους
ιδιοκτήτες, δεν είχε κατοικίες και ήταν γνωστή ως “Παλιάμπελα Λαμίας”, με
κάποιες αμπελοκαλλιέργειες. Από τα μέσα του 19ου αι. ήταν τα χειμαδιά για
νομάδες κτηνοτρόφους, από το χωριό Άμπλιανη Ευρυτανίας. Οι οικογένειες διέμεναν
σε καλύβες και τα κοπάδια έβοσκαν στα γύρω μέρη.
Από το 1920 περίπου οι αμπλιανίτες κτηνοτρόφοι αποφάσισαν να
εγκατασταθούν μόνιμα και από τότε έγιναν οι πρώτες πετρόκτιστες κατοικίες τους,
κυρίως κατά μήκος της οδού Αθηνών. Οι θρησκευτικές ανάγκες οδήγησαν στην
κατασκευή και λειτουργία ως ενοριακού του Ι. Ναού της Αγίας Παρασκευής, από τον
Ιούλιο 1929.
Στη δεκαετία του ’30, ο οικισμός πήρε το όνομα Νέα Άμπλιανη (ή
αμπλιανίτικα) και έγινε επιτακτική η ανάγκη δημοτικού σχολείου. Μέχρι το
1935-36, κάποια αγόρια πήγαιναν στο Α’ Δημοτικό Σχολείο Λαμίας, τα δε κορίτσια
τα κρατούσαν στο σπίτι, μένοντας αναλφάβητα.
Ο οικισμός ήταν σε πολύ μεγάλο ποσοστό αμιγής στην καταγωγή από την
Άμπλιανη Ευρυτανίας. Από τη δεκαετία 1940-50 στην περιοχή αυτή εγκαταστάθηκαν
οικογένειες από άλλα μέρη, οπότε η σύνθεση έγινε ανομοιογενής ως προς τους
τόπους καταγωγής και επιπλέον έγινε σημαντική πληθυσμιακή αύξηση.
Μεταπολεμικά, ο πληθυσμός του οικισμού από 861 κατοίκους, το 1951, έφτασε
τους 3.404 κατοίκους το 1961. Αυτή ήταν και η τελευταία απογραφή της Νέας
Άμπλιανης ως συνοικισμού της Λαμίας.
2.
Η ίδρυση του
Δημοτικού Σχολείου
- Τα πρώτα χρόνια
Το 1934, μετά από απόφαση της κυβερνήσεως[1]
Παναγή Τσαλδάρη, και με υπουργό Παιδείας το Λαμιώτη Ιωάννη Μακρόπουλο (μέχρι
τις 20 Νοεμβρίου 1934), ιδρύθηκε το μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο Νέας Άμπλιανης
Λαμίας. Άρχισε τη λειτουργία του στις 18 Φεβρουαρίου 1935. Στεγάστηκε στο
ανώγειο της κατοικίας του Κωνσταντίνου Καλτσούλα, με ενοίκιο, που πλήρωναν οι
γονείς των μαθητών. Πρώτος δημοδιδάσκαλος ήταν ο Ιωάννης Μαργιώτης.
 |
| Η πρώτη σφραγίδα του σχολείου |
Με την έναρξη του νέου σχολικού έτους 1935-36, ο Ιωάννης Μαργιώτης
μετατέθηκε σε άλλο σχολείο της Λαμίας. Στο δημοτικό σχολείο της Νέας Άμπλιανης
ήρθε με μετάθεση από το Δημοτικό Σχολείο Μακρολείβαδου (τέως Δραμάλας) Δομοκού,
ο αμπλιανίτης δημοδιδάσκαλος Κωνσταντίνος Γ. Καραχάλιος.
Η πληρωμή του μηνιαίου ενοικίου
650 δρχ. ήταν δυσβάστακτη για τους φτωχούς γονείς των παιδιών. Μετά από κάποιες
ενέργειες προς τις κρατικές υπηρεσίες, αποφασίστηκε (από την 1η Απριλίου 1937)
να αναλάβει το ελληνικό δημόσιο την καταβολή του ενοικίου των 650 δρχ. μηνιαίως
προς τον ιδιοκτήτη Κων/νο Καλτσούλα. Αργότερα ενοικιάστηκε και η κατοικία
Ιωάννη Κόπανου[2], με
ενοίκιο 400 δρχ. μηνιαίως, που χρησιμοποιήθηκε ως δεύτερη αίθουσα, μέχρι την
εισβολή των Γερμανών. Η μίσθωση των δύο οικημάτων έπαυσε με την έναρξη του
1942. Το σχολείο, ως μονοτάξιο, αριθμούσε 105 μαθητές.
Από το σχολικό έτος 1938-39 το σχολείο από μονοτάξιο έγινε διτάξιο (το
σωστό είναι διθέσιο) και τοποθετήθηκε η δασκάλα Αικατερίνη Καλιαμπέτσου (μετά
κα Παπαϊωάννου). Όμως μετά από ένα μήνα αποσπάστηκε στο Δημοτικό Σχολείο
Τσούκας και το Νοέμβριο 1939 τοποθετήθηκε στο δημοτικό σχολείο Νέας Άμπλιανης η
νεαρή δασκάλα Ολυμπία Κ. Καρυαμπά (1917-1991).
3. Το δημοτικό σχολείο την περίοδο της Κατοχής και
του Εμφυλίου
Με την εισβολή των Γερμανών από τις 18 Απριλίου 1941 στη Λαμία, οι
μισθωμένες αίθουσες δεν δόθηκαν και το σχολείο βρέθηκε στο ύπαιθρο.
Οι μαθητές διέκοψαν, όπως και τα σχολεία, με αποτέλεσμα να μην
ολοκληρωθεί η σχολική χρονιά. Έτσι δεν δόθηκαν απολυτήρια στους μαθητές της Στ’
τάξης και αναγκάστηκαν να επαναλάβουν τα μαθήματα. Το ίδιο έγινε και για τις
ενδιάμεσες τάξεις.
Μετά από εντολή του προϊσταμένου επιθεωρητή Δημοτικών Σχολείων, από το
έτος 1942 τα δύο μισθωμένα οικήματα εγκαταλείφθηκαν. Από το Σεπτέμβριο 1941 και
μέχρι τον Οκτώβριο του 1944 το σχολείο λειτουργούσε στους δύο Ι. Ναούς της
Αγίας Παρασκευής και του Αγ. Γεωργίου.
Την περίοδο της Κατοχής στο Δημοτικό Σχολείο Νέας Άμπλιανης αποσπάστηκαν
και υπηρέτησαν οι εξής δάσκαλοι : Ελένη Παπαποστόλου, Ιωάννης Αθ. Μπαρτσόκας
και Αλίκη Σπυροπούλου.
Από το 1944 και μέχρι το 1947, όταν άρχισε ο Εμφύλιος, στο Δημ. Σχολείο
υπηρετούσαν οι: Κων/νος Καραχάλιος, Ολυμπία Καρυαμπά και Αικατερίνη
Καλλιαμπέτσου. Από το φθινόπωρο του 1947 τοποθετήθηκε στο σχολείο και υπηρέτησε
για χρόνια και η δασκάλα Ευαγγελία Λαπαντζή.
Στα σχολικά έτη 1946-49, επιπλέον των προαναφερθέντων, υπηρέτησαν στο
σχολείο και οι δάσκαλοι : Ελπιδοφόρος Τσερπέλης, Ταξιάρχης Καλτσάς, Νικόλαος
Παπαϊωάννου, Ταξιάρχης Πιλάλης, Ντίνα Καραθεοδώρου και Βασιλική Μπάμπαλη.
Από το έτος 1949 που έληξε ο Εμφύλιος και συγκεκριμένα από το Φθινόπωρο
του 1949 όλοι οι (6) προαναφερθέντες δάσκαλοι επανήλθαν στις θέσεις τους.
4. Το πρώτο διδακτήριο του Δημοτικού Σχολείου
Από το διδάσκαλο και πρώτο διευθυντή Κωνσταντίνο Καραχάλιο, το πρόβλημα
της έλλειψης καταλλήλου δημοσίου ιδιόκτητου διδακτηρίου θεωρήθηκε καίριο και
έπρεπε να βρει λύση. Ομάδα γονέων με τους Νικόλαο Γ. Ντινόπουλο και Ιωάννη Β.
Τούντα σε συνεργασία με τον Κωνστ. Καραχάλιο αναζήτησε και επέλεξε κατάλληλο
οικόπεδο. Τελικά αγοράστηκε από την Βικτωρία χήρα Χρ. Ελασσώνα το γνωστό
οικόπεδο[3],
με αντίτιμο 23.000 δραχμές. Το ποσό αυτό καταβλήθηκε από το Δημόσιο και από
έρανο μεταξύ των κατοίκων της Νέας Άμπλιανης. Η αγορά έγινε το Μάιο του 1936.
 |
| Η υπογραφή του Κων. Καραχάλιου |
Οι εργασίες κατασκευής του πετρόκτιστου νέου διδακτηρίου άρχισαν τον
Ιούνιο του 1936, με κρατικές δαπάνες και μέχρι τον Αύγουστο του 1936
τοποθετήθηκε η στέγη του. Έκτοτε εγκαταλείφθηκε.
Από την τότε κυβέρνηση Ιωάν. Μεταξά, τον Απρίλιο του 1940 και μετά από
πιέσεις του τότε Διευθυντή του Σχολείου Κων/νου Καραχάλιου και των μελών της
Σχολικής Επιτροπής Νικ. Ντινοπούλου και Ιωάννη Β. Τούντα χορηγήθηκε πίστωση
200.000 δρχ. για προσθήκη μιας ακόμα αίθουσας.
Λόγω της γραφειοκρατίας, καθυστέρησε η δημοπρασία και η ανάθεση του
έργου σε εργολάβο. Με την έναρξη του ελληνο-ιταλικού πολέμου του 1940, η
εκτέλεση του έργου ανεστάλη και η πίστωση (λόγω του πληθωρισμού) εξανεμίστηκε.
Από το 1944 το σχολείο στεγάστηκε στο νέο διδακτήριο, που διέθετε μόνο
μία αίθουσα. Το υπόλοιπο ήταν ημιτελές.
Με έρανο αγοράστηκαν και τοποθετήθηκαν τα παράθυρα. Την εξώθυρα του
διδακτηρίου κατασκεύασε[4]
με δικά του έξοδα ο αείμνηστος Κων/νος Δημ. Κραββαρίτης. Επίσης ολοκληρώθηκε η
κατασκευή του δαπέδου. Έτσι από το Δεκέμβριο του 1944 οι μαθητές στεγάστηκαν
οριστικά στο νέο διδακτήριο.
Το έτος 1948, στο ανατολικό άκρο του διδακτηρίου έγινε η αποθήκη του
σχολείου, που χρησιμοποιήθηκε ως μαγειρείο των μαθητικών συσσιτίων.
Διαπιστώθηκε σύντομα ότι το υπάρχον διδακτήριο δεν επαρκούσε για τη
στέγαση και εξυπηρέτηση των σχολικών αναγκών και αποφασίστηκε από το έτος 1948
η επέκτασή του. Έτσι, από το φθινόπωρο του 1948 έγινε έρανος μεταξύ των
κατοίκων και συγκεντρώθηκαν τα απαραίτητα υλικά : 112 κ.μ. λίθων, 400
γωνιόλιθοι (αγκωνάρια) και 170 στατήρες (καντάρια) ασβέστη. Κατά τους
φθινοπωρινούς μήνες του 1950 έγιναν τα αμμοκονιάματα στο εσωτερικό μιας
αίθουσας και του γραφείου των δασκάλων, που πριν χρησιμοποιείτο ως αίθουσα
διδασκαλίας.
Το επόμενο φθινόπωρο (του 1951) έγινε επέκταση του διδακτηρίου με 2
ακόμη αίθουσες διδασκαλίας και ένα γραφείο, με δαπάνη 30 εκατ. δρχ. για τις
εργασίες αυτές, όπως υπολογίστηκαν από τη Νομομηχανική Υπηρεσία Φθιώτιδας. Για
το ποσό αυτό, οι 700.000 δρχ. δόθηκαν από το κράτος, 200.000 δρχ. από το δήμο
Λαμιέων και το υπόλοιπο - σε υλικά και σε μετρητά - συγκεντρώθηκε την περίοδο
1948-51 από εράνους μεταξύ των κατοίκων του Συνοικισμού και από δωρεές.
Παράλληλα γινόταν και σχολικός κήπος από το 1936 μέχρι το 1940 που
άρχισε η Κατοχή. Από το 1945 έγινε ξανά μέχρι το 1951, οπότε - λόγω της
επέκτασης του διδακτηρίου, που κατέλαβε το γόνιμο χώρο του σχολικού κήπου -
έπαψε να υπάρχει.
Τον Οκτώβριο 1956 παραδόθηκαν οι δύο νέες διδακτικές αίθουσες. Τα
χρήματα που δαπανήθηκαν (240.000 δρχ.) προήλθαν : 87.000 δρχ. κρατική δαπάνη,
2.000 δρχ. από το δήμο Λαμίας και 151.000 δρχ. από έρανο των κατοίκων και από
εισφορές των γονέων (κατά τις εγγραφές και εξετάσεις των παιδιών τους) την
περίοδο από το φθινόπωρο 1948 μέχρι τις εξετάσεις του 1956.
Τον Απρίλιο του 1956 τοποθετήθηκε μία κρήνη στην αυλή του σχολείου. Τον
Οκτώβριο του 1956 έγινε η δυτική κλίμακα (σκάλα) εξυπηρετώντας την επέκταση του
σχολείο με την προσθήκη των δύο αιθουσών. Τα χρήματα που δαπανήθηκαν για το
σκοπό αυτό συγκεντρώθηκαν με έρανο των κατοίκων, οι οποίοι διέθεσαν δωρεάν τα
δέρματα των πασχαλινών αμνών του Πάσχα 1956.
Στις 31 Αυγούστου 1957, δόθηκε κρατική χορηγία προς το Σχολικό Ταμείο
ποσού 15.000 δρχ. για κατασκευή των μωσαϊκών του δαπέδου όλων των αιθουσών και
γραφείων του διδακτηρίου. Τα έργα εκτελέστηκαν τις ημέρες του Πάσχα του έτους
1958, διάρκειας τριών εβδομάδων περίπου.
Στις αρχές του 1960 έγιναν οι ηλεκτρικές εγκαταστάσεις σε όλους τους
χώρους του διδακτηρίου και ακολούθησε η σύνδεση-παροχή του ηλεκτρικού ρεύματος
από τη ΔΕΗ. Στις 11 Φεβρουαρίου 1960, ημέρα Παρασκευή, ηλεκτροφωτίστηκε το
Σχολείο. Έτσι, ήταν πλέον δυνατή η άνετη και απρόσκοπτη λειτουργία του σχολείου
τις μεταμεσημβρινές ώρες.
5. Ο αμπλιανίτης δάσκαλος και διευθυντής Κωνστ.
Καραχάλιος
Γεννήθηκε στη Λαμία το 1904, από γονείς που κατάγονταν από την Άμπλιανη
Ευρυτανίας. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο Ροδίτσας και μετά το Β’ Ελληνικό
Σχολείο Λαμίας. Το 1918 εισήλθε στις εξετάσεις στο Γυμνάσιο Λαμίας και τελείωσε
το 1922. Μετά από εξετάσεις πέτυχε στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και πήρε πτυχίο
δημοδιδασκάλου το 1923.
 |
| Κωνσταντίνος. Καραχάλιος |
Διορίστηκε στα δημοτικά σχολεία Παλαμά Δομοκού και Χομίργιανης (Δάφνης).
Υπηρέτησε τη στρατιωτική θητεία και το Σεπτέμβριο του 1924 διορίστηκε στο
Δημοτικό Σχολείο Μακρολείβαδου (Δραμάλας) Δομοκού, όπου υπηρέτησε 11 χρόνια
μέχρι το Σεπτέμβριο του 1935. Μετά από δική του πρωτοβουλία και με τη
συμπαράσταση 4 δραστήριων γονέων, σε κοινοτική έκταση που δωρίθηκε, το 1930
πέτυχε την ανέγερση διτάξιου διδακτηρίου.
Το Σεπτέμβριο του 1935 μετατέθηκε στο νεοϊδρυθέν μονοτάξιο δημοτικό
σχολείο Νέας μπλιανης Λαμίας (μετά 6ο Δημοτικό Σχολείο Λαμίας). Το υπηρέτησε ως
διευθυντής μέχρι τις 14 Μαρτίου 1959, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε με πλήρη 35ετή
υπηρεσία.
Με δική του πρωτοβουλία και τη βοήθεια των δραστήριων γονέων και μελών
του Συλλόγου Γονέων-Κηδεμόνων : Ιωάν. Β. Τούντα, Ιωάν. Σάπιου, Νικ. Γ.
Ντινοπούλου, Θεοδ. Χολέβα, Νικ. Γ. Μπαρτσόκα, Βασ. Αργυρίου και του αμπλιανίτη
δασκάλου Ιωάν. Μπαρτσόκα, αγοράστηκε οικόπεδο, κτίστηκε το αρχικό διδακτήριο
για 3 αίθουσες και ακολούθησαν επεκτάσεις με νέες αίθουσες διδασκαλίας, δυτικό
κλιμακοστάσιο και γραφείο δασκάλων.
Μέχρι και σχολικός κήπος έγινε.
Για την εξαιρετική επιμέλεια και ζήλο που επέδειξε στην εκτέλεση των
καθηκόντων του ο Κωνσταντίνος Γ. Καραχάλιος, το υπουργείο Παιδείας του απένειμε
έγγραφο έπαινο το 1953.
6. Το Σχολείο στις μεταπολεμικές δεκαετίες
Το 1955, το σχολείο προήχθη σε τριτάξιο (καλύτερα τριθέσιο), με μόνιμο
διδακτικό προσωπικό (οργανικές θέσεις).
Με την αριθ. 58337/1955 απόφαση του Υπουργείου (ΦΕΚ 143/Τ.Β./29-7-55)
από το Δεκέμβριο του 1955, το σχολείο έπαψε να λέγεται Δημοτικό Σχολείο Νέας
Άμπλιανης και το όνομά του έγινε 6ο Δημοτικό Σχολείο Λαμίας.
 |
| Σφραγίδα 6ου Δημ. Σχολείου (1963) |
Στις γυμναστικές επιδείξεις και αθλητικούς αγώνες των δημοτικών σχολείων
της Λαμίας το Μάιο 1956 συμμετείχε για πρώτη φορά και το 6ο. Το ίδιο έτος
(1956) τοποθετήθηκε μία κρήνη στην αυλή του σχολείου. Επίσης έγινε η δυτική
κλίμακα (σκάλα) εξυπηρετώντας την επέκταση του σχολείου μετά την προσθήκη των
δύο αιθουσών.
Από το Φθινόπωρο του 1957 συστεγάστηκε στο σχολείο και το Σχολείο του
Ορφανοτροφείου Αρρένων Λαμίας. Σ’ αυτό υπηρετούσαν οι δημοδιδάσκαλοι Βασίλειος
Αυγέρης και Αικατερίνη Παπαναστασίου.
Την 25η Μαρτίου 1958, για πρώτη φορά έλαβαν μέρος στην παρέλαση της
Εθνικής Εορτής στο κέντρο της Λαμίας και οι μαθητές του 6ου Δημοτικού Σχολείου.
Με απόφαση του υπουργείου Παιδείας, το σχολείο έγινε 4-θέσιο (ΦΕΚ 138/59).
Το 1959, μετά από θητεία 24 ετών στο 6ο Δημοτικό Σχολείο ως διευθυντής
και συνολική πραγματική δημόσια υπηρεσία 35 ετών, ο διευθυντής Κωνσταντίνος
Καραχάλιος αποχώρησε και συνταξιοδοτήθηκε. Η προσφορά του ήταν πολύτιμη στα
δύσκολα χρόνια εκείνα.
Το 1963 το σχολείο έγινε 5-θέσιο (ΦΕΚ 74/29-5-63).
7. Το δημοτικό Σχολείο σε νέο μεγάλο διδακτήριο
Στη δεκαετία του ’60, η
πληθυσμιακή αύξηση της Νέας Άμπλιανης Λαμίας συνεχιζόταν και το υπάρχον
κτίριο, παρά τις επεκτάσεις σε αίθουσες, σύντομα ξεπεράστηκε. Η ίδρυση νέων
δημοτικών σχολείων όπως του 14ου στα δυτικά της περιοχής αυτής εκτόνωσε χρονικά
το πρόβλημα, που αναζητούσε λύση.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, αναζητήθηκε νέος χώρος για να γίνει ένα
καινούργιο μεγαλύτερο διδακτήριο. Επέλεξαν ένα οικόπεδο στην οδό Καβάφη,
ιδιοκτησίας της Αλεξάνδρας Αθ. Μπαλωμένου, που απαλλοτριώθηκε για το σκοπό
αυτό. Στις 25 Σεπτεμβρίου 1970 υπογράφηκαν τα συμβόλαια αγοράς του οικοπέδου αυτού (στη θέση
Αμαξόστρατα ή Αλατόστρατα) έκτασης τριών στρεμμάτων, πεντακοσίων εξήντα ενός
(3.561,30 m2) αντί 650.000 δρχ., με χρήματα που
διατέθηκαν από το Νομαρχιακό Ταμείο Φθιώτιδος.
Ακολούθησε η κατασκευή του κτιρίου, που ολοκληρώθηκε μετά τα μέσα της
δεκαετίας ’70. Στις 13 Μαρτίου 1977 έγιναν τα εγκαίνια[5] του νέου
μεγάλου διδακτηρίου. Αποτελείται από δύο πτέρυγες, οι οποίες ενώνονται με
στεγασμένη αερογέφυρα. Διαθέτει πολλές αίθουσες διδασκαλίας, μεγάλη αίθουσα
πολλαπλών χρήσεων, γραφεία της διεύθυνσης και των δασκάλων, εργαστήρια, χώρο
γυμναστηρίου, βοηθητικούς χώρους και κυλικείο.
 |
| Το κτίριο του 6ου Δημοτικού Σχολείου Λαμίας (φωτ. ΚΑΜ, 5-6-2012) |
Το κτίριο δόθηκε αμέσως σε χρήση. Το παλιό κτίριο του δημοτικού σχολείου
(στην οδό Ταϋγέτου 13) στα επόμενα χρόνια στέγασε το 6ο Νηπιαγωγείο Λαμίας.
Από το
σχολικό έτος 1982-83, με απόφαση του τότε νομάρχη
Φθιώτιδας, το 6ο Νηπιαγωγείο μεταφέρθηκε στο ισόγειο του νέου κτιρίου του 6ου Δημ. Σχολείου (στην
οδό Καβάφη) και
στο παλιό κτίριο στεγάστηκε Παράρτημα του 2ου Γυμνασίου Λαμίας (η Α’ τάξη
μόνο). Τα επόμενα
έτη, λειτούργησαν η Β’ τάξη και μετά η Γ’ τάξη. Από το σχολικό έτος 1983-84, το
Γυμνάσιο έπαψε να αποτελεί παράρτημα του 2ου Γυμνασίου και ήταν πλέον
ανεξάρτητο Γυμνάσιο Άμπλιανης ή αλλιώς 7ο Γυμνάσιο Λαμίας.
Επίλογος
Από το Μονοτάξιο Δημοτικό Σχολείο Νέας Άμπλιανης του 1935 φτάσαμε στο 6ο
Δημοτικό Σχολείο Λαμίας, όπως είναι το οριστικό του όνομα. Σε μια διαδρομή 85
ετών ζωής, το σχολείο παραμένει η βασική βαθμίδα μόρφωσης και κοινωνικοποίησης
των παιδιών μας.
Να σημειωθεί ότι τα πρώτα έτη λειτουργίας του σχολείου, στις ανώτερες
τάξεις (Ε’ και Στ’) δεν φοιτούσε καμία μαθήτρια. Πολύ σύντομα όμως, το σχολείο
μπήκε στη συνείδηση των κατοίκων και οι γονείς έφερναν τις κόρες τους στο
σχολείο. Στα μεταπολεμικά χρόνια και κυρίως από τη δεκαετία του ’60, όλα τα
κορίτσια της Νέας Άμπλιανης αποφοιτούσαν από το Δημοτικό Σχολείο.
Επίσης αρκετός αριθμός συνέχιζε τις σπουδές και σε ανώτερα σχολεία, για
μόρφωση και για επαγγελματική προκοπή, φτάνοντας και σε ανώτερα αξιώματα.
Μάλιστα στο αρχείο του σχολείου βρέθηκε κι ένας πρώτος κατάλογος επιτυχόντων σε
ανώτερες σχολές.
Η μελέτη του υπάρχοντος υλικού, θα αποδώσει τη μεγαλύτερη δυνατή εικόνα
της προσφοράς του σχολείου, στο οποίο η τοπική κοινωνία οφείλει πολλά. Αυτό θα
γίνει σε επόμενο χρόνο.
Ιδιαίτερα όμως, πρέπει να αποδοθεί η οφειλόμενη τιμή στον πρωτεργάτη
διευθυντή (και ντόπιο στην καταγωγή) τον Κωνσταντίνο Καραχάλιο. Αποτελεί χρέος
μας.
----------------------------
Βιβλιογραφία-Αναφορές
1.
Αρχειακό
υλικό 6ου Δημοτικού Σχολείου Λαμίας
-
Βιβλία
Μαθητολογίου ετών 1935-1972
-
Βιβλία
Πρακτικών Συλλόγου Διδακτικού Προσωπικού
-
Χρονικό
του Σχολείου (1963)
-
Ιστορικό
6ου Δημοτικού Σχολείου Λαμίας
-
Αυτοβιογραφικά
σημειώματα (Κων. Καραχάλιου και Ιωάν. Μπαρτσιώκα)
-
Βιβλίο
Μητρώου Προσωπικού
2.
Κωνσταντίνου
Αθ. Μπαλωμένου : “Δημοτικό Σχολείο Άμπλιανης”, στο βιβλίο Η ΝΕΑ ΑΜΠΛΙΑΝΗ
ΛΑΜΙΑΣ, σελ. 134-135, έκδ. Επιμορφωτικού Συλλόγου Νέας Άμπλιανης Λαμίας, 2018,
Λαμία.
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Την περίοδο από
10 Μαρτίου 1933 μέχρι 10 Οκτωβρίου 1935.
[2] Τα παιδιά του
άλλαξαν το επώνυμο σε Πλατής. Οι παλιές αυτές οικίες δεν υπάρχουν πλέον, αλλά
βρίσκονταν στην οδό Αθηνών 107 (του Κων. Καλτσούλα) και στην οδό Αθηνών 103
(του Ιωάν. Κόπανου).
[3] Στη σημερινή οδό
Ταϋγέτου 13 (όπου είναι τώρα το 7ο Γυμνάσιο Λαμίας).
[4] Ο τότε διευθυντής του σχολείου Κων/νος Καραχάλιος, σε
αυτοβιογραφικό κείμενο που άφησε, κάνει ιδιαίτερη μνεία, με ευγνωμοσύνη για την
πολύτιμη προσφορά του, επειδή τότε (1944) ο Κων. Κραββαρίτης δεν ήταν πλέον στη
ζωή.
[5] Από τον τότε
νομάρχη Φθιώτιδας Αθαν. Δαλκαφούκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου