Προλεγόμενα
Το Λιανοκλάδι (ορθότερα Λειανοκλάδι) είναι
πολύ γνωστό πεδινό χωριό της Φθιώτιδας (υψόμετρο 75 μ.), αν και πιο γνωστός
είναι ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Λιανοκλαδίου. Υπάγεται στο δήμο Λαμίας.
Μελετώντας τους Έλληνες μετανάστες που πήγαν στην Αμερική, εδώ και
αρκετά χρόνια, κατέγραψα και όσους προήλθαν απ’ το Λιανοκλάδι. Η συγκέντρωση
του υλικού άρχισε πριν από χρόνια και βρέθηκαν αναλυτικά στοιχεία για 43 άτομα.
Η εργασία ολοκληρώθηκε το Δεκέμβριο του 2019.
Για το αποτέλεσμα αυτό χρειάστηκαν πολλές
μέρες και ώρες εντατικής απασχόλησης. Με βοήθησε πολύ, μέσω του Διαδικτύου, το
εξαιρετικό αμερικανικό αρχείο μετανάστευσης του νησιού Έλλις (Ellis Island). Η έρευνα απέδωσε 22
μεταναστευτικά ταξίδια πλοίων (κάποιοι μετανάστες έκαναν και πολλαπλά ταξίδια)
και τελικά ανευρέθηκαν 43 μετανάστες. Πρέπει να σημειωθεί, επειδή δεν ξέρω
επώνυμα, ότι κατέγραψα ως μετανάστες από το Λιανοκλάδι, όσους δήλωσαν στην Αμερική ότι γεννήθηκαν ή κατοικούσαν σ’ αυτό.
Ίσως να διέφυγαν κάποια ονόματα που δεν εντόπισα ή μπορεί να δήλωσαν άλλον τόπο γέννησης και προηγούμενης διαμονής. Θυμίζω τη (συνήθη) περίπτωση που κάποιοι, τότε στις ΗΠΑ, δήλωναν ότι γεννήθηκαν ή ότι διέμεναν στη μεγαλύτερη πόλη (π.χ. Μακρακώμη, Λαμία). Κάτι τέτοιο όμως, θα πρέπει να το συμπληρώσει κάποιος που ξέρει τα ντόπια επώνυμα, κι αν είναι μεγαλύτερης ηλικίας (με καλή μνήμη) ακόμα καλύτερα.
Η εργασία-μελέτη αυτή θέλει να τιμήσει τους
ανθρώπους από το Λειανοκλάδι, για την τόλμη και την απόφαση να φύγουν στα ξένα
(μερικοί ίσως να μην ξαναδούν τον τόπο τους), θυσιάζοντας τα καλύτερά τους
χρόνια για να ζήσει η γονική οικογένεια
και οι ίδιοι καλύτερα.
Μετά από έναν αιώνα, η προσπάθεια αυτή
αποτείνεται στο θυμικό όσων έζησαν ή έχουν εικόνες από τα χρόνια της
μετανάστευσης στην Αμερική. Είναι όμως μια αναγκαία κατάθεση μνήμης για τους
νεότερους, στους οποίους και αφιερώνεται.
Κωνσταντίνος Αθαν. Μπαλωμένος
φυσικός
---
ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ
Οικισμός Λιανοκλάδιον
Από τις 20 Απριλίου 1835 ο οικισμός Λιανοκλάδιον προσαρτήθηκε στο δήμο
Μάκριδος (Παραχελωιτών) του νομού Φωκίδος και Λοκρίδος. Από τις 28 Δεκεμβρίου
1836, ο οικισμός ορίστηκε ως έδρα του δήμου Μάκριδος (Παραχελωιτών).
Από τις 2 Ιουλίου 1841, ο οικισμός αποσπάστηκε από το δήμο Μάκριδος
(Παραχελωιτών) και προσαρτήθηκε στο δήμο Μακρακώμης του νομού Φθιώτιδος και
Φωκίδος. Αντίθετα, από τις 10 Οκτωβρίου 1869, ο οικισμός Λιανοκλάδιον
αποσπάστηκε από το δήμο Μακρακώμης και ορίστηκε ως έδρα του δήμου Παραχελωιτών.
Το 1899 διαιρέθηκε ο νομός Φθιωτιδοφωκίδος και πλέον ο οικισμός υπαγόταν
στο νομό Φθιώτιδος. Το 1909 όμως έγινε πάλι το αντίθετο, δηλ. πάλι υπαγόταν στο
νομό Φθιωτιδοφωκίδος.
Από τις 31 Αυγούστου 1912, ο οικισμός αποσπάστηκε από το δήμο
Παραχελωιτών και ιδρύθηκε κοινότητα Λιανοκλαδίου με ομώνυμη έδρα. Στις 16
Οκτωβρίου 1940 έγινε διόρθωση στο όνομα του οικισμού σε Λειανοκλάδιον, του νομού Φθιώτιδος και Φωκίδος.
Από τις 31 Μαρτίου 1943 ο οικισμός υπάγεται
πλέον στο νομό Φθιώτιδος.
Στις 4 Δεκεμβρίου 1997 (σχέδιο “Καποδίστριας”), ο οικισμός αποσπάστηκε
από την κοινότητα Λειανοκλαδίου, που καταργήθηκε και ιδρύθηκε δήμος Λειανοκλαδίου
με ομώνυμη έδρα.
Από τις 7 Ιουνίου 2010 (σχέδιο Καλλικράτης”), ο οικισμός αποσπάστηκε από
το δήμο Λειανοκλαδίου (που καταργήθηκε) και προσαρτήθηκε στο δήμο Λαμιέων.
Στην απογραφή του 2011 είχε 1.085 κατοίκους.
Από τους 43 μετανάστες που τελικά εντόπισε η παρούσα εργασία, οι
περισσότεροι (18) έφυγαν το έτος 1907 (ποσοστό 42 %). Συνολικά έγιναν 22
μεταναστευτικά ταξίδια πλοίων (ομαδικά και μεμονωμένα). Βρέθηκαν 2 μετανάστες
που έκαναν πολλαπλά ταξίδια.
Το ποσοστό που μετανάστευσε ήταν 6 % του πληθυσμού, που είναι μικρότερο
από το γενικό μέσο όρο της ελληνικής μετανάστευσης (ήταν 8%). Η περιοχή είχε γεωργικές
καλλιέργειες και υποστήριζε
ικανοποιητικά τη ζωή[2]
των κατοίκων της.
Οι μετανάστες ήταν όλοι άρρενες. Μελετώντας την ηλικιακή κατανομή
συμπεραίνουμε ότι κυριάρχησαν οι παραγωγικές ηλικίες 21-30 ετών (με 24 άτομα).
Ακολούθησαν οι μεγαλύτερες ηλικίες 31-40
ετών (με 10 άτομα) και μετά οι μικρότερες ηλικίες έως και 20 ετών (με 6 άτομα).
Η κατανομή σε ομάδες ηλικιών των μεταναστών από το Λειανοκλάδι, δίνεται στον παρατιθέμενο
πίνακα 3.
Μικρότερες ηλικίες μεταναστών :
(α)
Αλεξόπουλος Δημήτριος, ετών 18 (πήγε το 1912)
(β) Βαλάρης
Βασίλειος, ετών 18 (πήγε το (1907)
(γ) Κολοβός Αθανάσιος, ετών 19 (πήγε
το (1914)
Μεγαλύτερες ηλικίες μεταναστών :
(α) Καραγιάννης Χρήστος, ετών 70 (πήγε
το 1907)
(β) Πλατής Νικόλαος, ετών 62 (πήγε το
1921)
(γ) Παντρεμένος Δημήτριος, ετών 42
(πήγε το 1914)
Ο μέσος όρος ηλικιών όλων των μεταναστών είναι 29 έτη!
Οι περισσότεροι μετανάστες του Λειανοκλαδίου ήταν άγαμοι. Πιο
συγκεκριμένα, από τους 43 μετανάστες, οι 27 ήταν άγαμοι (ποσοστό 63 %), ενώ οι έγγαμοι
ήταν 15.
Από τις οικογένειες του Λειανοκλαδίου, τα περισσότερα (αριθμητικά)
ταξίδια των μεταναστών στην Αμερική κατέγραψαν τα επώνυμα :
Συνολικά έγιναν 22 ταξίδια πλοίων, που διακίνησαν τους 43 μετανάστες από
το Λειανοκλάδι. Οι περισσότεροι μετανάστες (32 άτομα) έφυγαν το λιμάνι του Πειραιά
(ποσοστό 47 %), ενώ από το λιμάνι της Πάτρας έφυγαν 13 μετανάστες. Οι υπόλοιποι
έφυγαν από το ιταλικό λιμάνι της Νάπολης
(βλ. πίνακα 5). Τα ταξίδια διαρκούσαν 2-3 εβδομάδες, ανάλογα με το πλοίο.
Η επιλογή του πλοίου δεν είχε κάποια ιδιαίτερη σημασία, εκτός από το
κόστος του εισιτηρίου και την πυκνότητα των δρομολογίων. Τα ελληνόκτητα πλοία
ήταν λιγότερα σε σχέση με τα ξένα. Στην προκείμενη περίπτωση οι περισσότεροι
μετανάστες του Λειανοκλαδίου (26) έφυγαν με ξένα πλοία. Με ελληνικό πλοίο
έφυγαν 17 άτομα.
Σε ένα ταξίδι, από το ιταλικό
λιμάνι της Νάπολης, το 1907 έφυγαν 3 μετανάστες του Λειανοκλαδίου με το πλοίο “Algeria (1891)”. Το ίδιο έτος και από το ίδιο
λιμάνι, σε ένα ταξίδι έφυγαν 3
μετανάστες με το πλοίο “Cretic”. Το ίδιο έτος
και από το ίδιο λιμάνι, σε ένα ταξίδι,
έφυγαν 3 μετανάστες, με το πλοίο “Calabria”.
Το 1912 από το λιμάνι του Πειραιά, σε
ένα ταξίδι, έφυγαν 6 άτομα με το ελληνόκτητο πλοίο “Patris”. Από το λιμάνι της Πάτρας, το 1914, έφυγαν σε
ένα ταξίδι 3 μετανάστες του Λειανοκλαδίου, με το πλοίο “Laconia (19120”. Σε σύγκριση, τα ομαδικά ταξίδια
ήταν περισσότερα από τα μεμονωμένα. Συγκεκριμένα, έγιναν 12 ομαδικά ταξίδια και
10 μεμονωμένα.
Αναλυτικά στοιχεία για τα πλοία δίνονται στον Πίνακα 6, που παρατίθεται.
Φτάνοντας στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, οι μετανάστες περνούσαν από
υγειονομικό έλεγχο επάνω στο πλοίο. Μετά κατέβαιναν και μαζί με τις αποσκευές
τους περίμεναν στη σειρά για την τελική καταγραφή και έλεγχο της υπηρεσίας
Μετανάστευσης, στο κτίριο του Ellis Island (νησιού Έλλις), που οι Έλληνες το έλεγαν
«Καστιγγάρι».
Οι άρρωστοι, όσοι είχαν κάποια καταδίκη (κλοπή ή έγκλημα), όσοι δεν
είχαν συγγενείς ή φίλους στην Αμερική κι όσοι δεν είχαν λίγα χρήματα για
εισιτήριο στον τόπο προορισμού, υποχρεωτικά επέστρεφαν στο πλοίο για
επαναπατρισμό.
Στη Νέα Υόρκη δεν έμεναν πολύ (ήταν πολύ ακριβή πόλη). Με ένα ποσό γύρω
στα 20 δολάρια, αγόραζαν το εισιτήριο και έτρωγαν κάτι στη διαδρομή μέχρι τον
τόπο προορισμού.
Οι πολιτείες προορισμού που επέλεξαν οι μετανάστες του Λιανοκλαδίου
φαίνονται στον Πίνακα 7. Προηγήθηκε αριθμητικά η πολιτεία του Οχάιο με 10 άτομα
(ποσοστό 23%). Σε τόπους προορισμού κυριάρχησε το Χουήλιν (Wheeling) της Δυτ. Βιρτζίνια που το επέλεξαν 8
μετανάστες. Ακολούθησε ως προορισμός το Σινσινάτι του Οχάιο για 6 μετανάστες! Μικρότεροι
αριθμοί καταγράφηκαν σε : Μασαχουσέτη, Κάνσας, Γουαϊόμινγκ, Καλιφόρνια,
Κολοράντο, Νέα Υόρκη και Νιου Χαμσάιρ. Μεμονωμένοι μετανάστες πήγαν στις
πολιτείες Γιούτα, Ιλινόις και Ουάσινγκτον. Τα αριθμητικά στοιχεία των
προορισμών φαίνονται στον παρατιθέμενο πίνακα 7.
Αναλυτικά, οι μετανάστες επέλεξαν τους επόμενους τόπους (σε παρένθεση
είναι ο αριθμός μεταναστών) :
ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ-ΤΟΠΟΙ
2. Επαγγέλματα των μεταναστών
Μεγάλο ποσοστό μεταναστών (77 %) δήλωσε εργάτης (laborer, worker,
workman). Εκτός όμως των ανειδίκευτων εργατών,
δηλώθηκαν εργάτες σε φάρμα, αγρότες-κτηματίες και μεμονωμένα επαγγέλματα. Στοιχεία
αυτών ακολουθούν:
επάγγελμα
|
αριθ.
|
εργάτης (laborer, workman, worker)
|
33
|
εργάτης σε
φάρμα (farm laborer)
|
5
|
αγρότης-κτηματίας
(farmer)
|
2
|
υπάλληλος (clerk)
|
1
|
υπηρέτης (servant)
|
1
|
δ.α.
|
1
|
ΣΥΝΟΛΟ
|
43
|
3.
Πολλαπλά ταξίδια στην
Αμερική
Από το σύνολο των μεταναστών, εντοπίστηκαν 2 άτομα από το Λιανοκλάδι, που
έκαναν διπλό ή τριπλό ταξίδι στην Αμερική. Ήταν:
1. Ευθύμιος Δάμπασης : Το α’
ταξίδι έγινε την περίοδο 1906-11 στην Καλιφόρνια. Το β’ ταξίδι έγινε το
1911 στο Ώκλαντ (Oakland) της
Καλιφόρνιας.
2. Γεώργιος Ριζόπουλος : Το α’
ταξίδι έγινε την περίοδο 1910-12 στην πόλη Χουήλιν (Wheeling) της Δυτ. Βιρτζίνια. Το β’ ταξίδι
έγινε το 1914 πάλι στον ίδιο προορισμό.
3. Ανδρέας Δημόπουλος : Το α’
ταξίδι έγινε την περίοδο 1910-12 στην πόλη Χουήλιν (Wheeling) της Δυτ. Βιρτζίνια. Το β’ ταξίδι
έγινε το 1914 πάλι στον ίδιο προορισμό. Το γ’ ταξίδι έγινε το 1921 με άγνωστο
τον προορισμό (από πρόβλημα του αρχείου).
4. Αλφαβητικός
πίνακας των μεταναστών του Λειανοκλαδίου
Από το αμερικανικό αρχείο του νησιού Έλλις (Ellis
island) μέσω του Διαδικτύου (internet)
βρέθηκαν οι περισσότεροι μετανάστες του Λειανοκλαδίου που έφτασαν στις Η.Π.Α. και
καταγράφηκαν. Από το 1892 έως το 1924, περισσότεροι από 22 εκατομμύρια
μετανάστες, επιβάτες, και μέλη πληρώματος των πλοίων ήρθαν στις ΗΠΑ μέσω του
νησιού Ellis και του λιμένα της Νέας Υόρκης και έχουν καταγραφεί[3].
Τα βασικά στοιχεία των μεταναστών του Λειανοκλαδίου δίνονται συνοπτικά στον
παρακάτω πίνακα (με αλφαβητική σειρά και έτσι ακριβώς, όπως τα κατέγραψαν στην
Υπηρεσία Μετανάστευσης των ΗΠΑ):
α/α Ονοματεπώνυμο
χρ. άφιξης ηλικία έγγαμος Πλοίο
ταξιδιού Λιμάνι αναχ.
1 Αλεξίου Θωμάς 31-5-1012 34 ναι Macedonia Πειραιεύς
2 Αλεξόπουλος Δημήτριος 17-8-1912 18 όχι Macedonia Πειραιεύς
3 Αρβανίτης Χρήστος 14-3-1912 22 όχι Patris Πειραιεύς
4 Βαλάρης Βασίλειος 27-7-1907 18 όχι Cretic Νάπολη
5 Βαλάρης Ευάγγελος 14-3-1912 26 όχι Patris Πειραιεύς
6 Βούρτσας Δημήτριος 4-2-1907 22 όχι Algeria
(1891) Νάπολη
7 Γαλατάς Ιωάννης 18-12-1910 27 ναι Themistocles Πειραιεύς
8 Γκουγκούνης Γεώργιος 26-12-1911 30 ναι Patris Πειραιεύς
9 Δάμπασης Ευθύμιος 4-2-1907 32 όχι Algeria (1891) Νάπολη
10 Δάμπασης Ευθύμιος 16-8-1911 37 όχι Argentina Πάτρα
11 Δημόπουλος Ανδρέας 3-7-1914 31 όχι Carpathia Πάτρα
12 Δημόπουλος Ανδρέας 28-2-1921 38 ναι King Alexander Πειραιεύς
13 Κανάλιας Χρήστος 14-3-1912 23 ναι Patris Πειραιεύς
14 Καραγιάννης Χρήστος 4-2-1907 70 ναι Algeria (1891) Νάπολη
15 Καραγκομάς Γεώργιος 20-11-1907 36 ναι Calabria Νάπολη
16 Καραχάλιος Κωνσταντίνος 6-5-1912 38 ναι Patris Πειραιεύς
17 Καρέλης Ιωάννης 10-12-1907 23 όχι Massilia Πειραιεύς
18 Κατσιγιάννης Κωνσταντίνος 10-10-1907 30 όχι Giulia Πάτρα
19 Κολοβός Αθανάσιος 17-4-1914 19 όχι Athinai Πειραιεύς
20 Κολοβός Γεώργιος 20-11-1907 38 ναι Calabria Νάπολη
21 Κολοβός Δημήτριος 6-5-1912 27 όχι Patris Πειραιεύς
22 Κολοβός Ηλίας 14-3-1912 25 όχι Patris Πειραιεύς
23 Νούλας Αυγουστής 20-11-1907 25 ναι Calabria Νάπολη
24 Παντρεμένος Δημήτριος 2-4-1914 42 ναι Laconia (1912) Πάτρα
25 Παπαγεωργίου Γεώργιος 3-7-1914 32 όχι Carpathia Πάτρα
26 Παπαγεωργίου Κώστας 31-5-1911 20 όχι Oceania Πάτρα
27 Παπαγεωργίου Νικόλαος 18-10-1907 23 όχι Laura Πάτρα
28 Παπανικολάου Ταξιάρχης 30-3-1907 34 ναι Napolitan Prince Πειραιεύς
29 Πιτσιώτης Γεώργιος 3-6-1907 22 όχι Algeria (1891) Νάπολη
30 Πλατής Κωνσταντίνος 31-5-1912 20 όχι Macedonia Πειραιεύς
31 Πλατής Νικόλαος 25-6-1921 62 χήρος Acropolis Πάτρα
32 Ριζόπουλος Γεώργιος 2-4-1914 28 όχι Laconia (1912) Πάτρα
33 Σακαβέλης Δημήτριος 10-10-1907 30 ναι Giulia Πάτρα
34 Σκέβης Γεώργιος 14-3-1912 23 όχι Patris Πειραιεύς
35 Σκοτίδας Γεώργιος 27-7-1907 28 όχι Cretic Νάπολη
36 Σκοτίδας Ευστάθιος 16-8-1911 20 όχι Argentina Πάτρα
37 Σκοτίδας Κωνσταντίνος 10-12-1907 23 όχι Massilia Πειραιεύς
38 Σκοτίδας Κώστας 2-4-1914 30 όχι Laconia (1912) Πάτρα
39 Στεργιόπουλος Κων/νος 14-3-1912 25 όχι Patris Πειραιεύς
40 Φερσαλινός Ευάγγελος 10-10-1907 27 ναι Giulia Πάτρα
41 Χαρίσης Θεμιστοκλής 30-3-1907 24 ναι Napolitan Prince Πειραιεύς
42 Χριστόπουλος Αθανάσιος 16-5-1914 30 όχι Thessaloniki Πειραιεύς
43 Χριστόπουλος Γεώργιος 27-7-1907 29 όχι Cretic Πάτρα
5. Χρονικό
της μετανάστευσης από το Λιανοκλάδι στην Αμερική
i. Οι
πρωτοπόροι
Την αρχή έκανε μια τριμελής ομάδα στις αρχές του 1907. Ήταν οι : Δημ.
Βούρτσας, Ευθ. Δάμπασης και Χρ. Καραγιάννης. Από την Ελλάδα έφυγαν με πλοίο
μέχρι το ιταλικό λιμάνι της Νάπολης, απ’ όπου με άλλο πλοίο, το “Algeria (1891)”, αναχώρησαν στις 17 Ιανουαρίου
1907 και στις 4 Φεβρουαρίου έφτασαν στην Αμερική. Τα διαθέσιμα στοιχεία του
αρχείου μας πληροφορούν επιπλέον ότι :
·
Ο
Δημήτριος Βούρτσας[4] (Vourtsos) ήταν 22 ετών. Γεννήθηκε στο
Λιανοκλάδι, αλλά ως τόπο διαμονής δήλωσε τη Λαμία. Με 35 $ για τα πρώτα του
έξοδα, πήγαινε για δουλειά στη Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο φίλος του Αγαμέμνων
Παναγάκης.
·
Ο
Ευθύμιος Δάμπασης (Tampasis) ήταν 32 ετών
και αναλφάβητος. Αναζητούσε δουλειά, με 19 $ μαζί του, στην πόλη Ουιτσίτα (Wichita) του Κάνσας, κοντά στον ξάδερφό του
Ηλία Τσιτσιλώνη[5].
·
Ο
Χρήστος Καραγιάννης ήταν 70 ετών και
αναλφάβητος. Με 12 στην τσέπη, έψαχνε για δουλειά στην πόλη Ουιτσίτα του
Κάνσας, όπου ήταν ο ξάδερφός του Ηλίας Τσιτσιλώνης.
ii. Η κορύφωση
της μετανάστευσης στο ίδιο έτος (1907)
Ακολούθησαν άλλα επτά ταξίδια πλοίων (5 ομαδικά και 2 μεμονωμένα) προς
την Αμερική. Συνολικά έφυγαν 14 άτομα του Λιανοκλαδίου. Πιο συγκεκριμένα :
Η δεύτερη ομαδική αναχώρηση στο
1907 έγινε από δύο άτομα, τους: Ταξ. Παπανικολάου και Θεμ. Χαρίση. Στις 9
Μαρτίου, από το λιμάνι του Πειραιά, ταξίδεψαν με το πλοίο “Napolitan Prince”
και στις 30 Μαρτίου αφίχθησαν στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Από το αρχειακό υλικό
γνωρίζουμε ακόμη ότι :
·
Ο
Ταξιάρχης Παπανικολάου ήταν 34 ετών
και παντρεμένος. Προορισμός του (με 15 $) για δουλειά ήταν η πόλη Ουιτσίτα (Wichita) του Κάνσας, όπου ήταν ο συμπατριώτης
του Λούης Τσιτζιλώνης,
·
Ο
Θεμιστοκλής (Themiselis) Χαρίσης ήταν 24 ετών και παντρεμένος.
Με 15 $ για τα αναγκαία πρώτα έξοδα, πήγαινε για δουλειά στην πόλη Ουιτσίτα του
Κάνσας, κοντά στον κουνιάδο του Λούη Τσιτζιλώνη.
Η πρώτη μεμονωμένη αναχώρηση στο
1907 έγινε από το Γεώργιο Πιτσιώτη.
Από την Ελλάδα πέρασε με πλοίο στην Ιταλία. Στις 15 Μαΐου, από το ιταλικό λιμάνι
της Νάπολης αναχώρησε με το πλοίο “Algeria (1891)” και
στις 3 Ιουνίου “πάτησε πόδι” στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Ήταν τότε 22 ετών. Με
24 $ στην τσέπη έψαχνε για δουλειά στην πόλη Χουήλιν (Wheeling)
της Δυτ. Βιρτζίνια, όπου ήταν ο ξάδερφός του Δημήτριος Γεωργίου.
Η τρίτη ομαδική αναχώρηση στο
1907 αριθμούσε τρία άτομα και περιλάμβανε τους: Βασ. Βαλάρη, Γεώρ. Σκοτίδα
και Γεώρ. Χριστόπουλο. Το ταξίδι τους έγινε τμηματικά. Από την Ελλάδα ταξίδεψαν
με πλοίο μέχρι το ιταλικό λιμάνι της Νάπολης. Από εκεί, στις 13 Ιουλίου,
επιβιβάστηκαν στο πλοίο “Cretic” και στις 27
Ιουλίου αποβιβάστηκαν στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Περισσότερα στοιχεία του
αρχείου μάς αναφέρουν ότι:
·
Ο
Βασίλειος Βαλάρης ήταν 18 ετών. Ως
πλησιέστερο συγγενή του στο Λιανοκλάδι δήλωσε τον αδερφό του Αθανάσιο.
Αναζητούσε δουλειά, με 20 $ μαζί του στην πόλη Λόγκμοντ (Longmont) του Κολοράντο, όπου ήταν ο γνωστός
του Των. Μητσοκώστας[6].
·
Ο
Γεώργιος Σκοτίδας ήταν 28 ετών. Ως
πλησιέστερο συγγενή του στο χωριό δήλωσε τον αδερφό του Θωμά. Με 26 $ στην
τσέπη, έψαχνε για δουλειά στο Σινσινάτι του Οχάιο, κοντά στον ξάδερφό του Κώστα
Ηλιόπουλο[7].
·
Ο
Γεώργιος Χριστόπουλος ήταν 29[8] ετών. Ως
πλησιέστερο συγγενή του στην πατρίδα δήλωσε τον αδερφό του Βίκτορα[9]. Προορισμός
του (με 20 $) για δουλειά ήταν η πόλη Λόγκμοντ (Longmont)
του Κολοράντο, όπου ήταν ο γνωστός του Τ. Μητσοκώστας.
Η τέταρτη ομαδική αναχώρηση στο
1907 έγινε από τριμελή ομάδα, με τους : Κων. Κατσιγιάννη, Δημ. Σακαβέλη και
Ευάγ. Φερσαλινό. Στις 17 Σεπτεμβρίου, από το λιμάνι της Πάτρας ανέβηκαν στο
πλοίο “Giulia” και στις 10 Οκτωβρίου κατέβηκαν στο λιμάνι της
Νέας Υόρκης. Από το υπάρχον αρχειακό υλικό είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ακόμη
ότι:
·
Ο
Κωνσταντίνος Κατσιγιάννης ήταν 30
ετών. Στο Λιανοκλάδι είχε τον αδερφό του Σπύρο. Με 30 $ για τα πρώτα του έξοδα
πήγαινε για δουλειά στο Σινσινάτι του Οχάιο, όπου ήταν ο ξάδερφός του Ιωάννης
Μουστροβίτης.
·
Ο
Δημήτριος Σακαβέλης ήταν 30 ετών και
παντρεμένος. Ως πλησιέστερο συγγενή του στην πατρίδα δήλωσε τον αδερφό του
Αθανάσιο. Αναζητούσε δουλειά, με 45 $ μαζί του στο Σινσινάτι του Οχάιο, όπου
ήταν ο φίλος του Ιωάννης Μουστροβίτης.
·
Ο
Ευάγγελος Φερσαλινός ήταν 27 ετών. Ο
αδερφός του στο Λιανοκλάδι λεγόταν Λάμπρος. Με 30 $ στην τσέπη, έψαχνε για
δουλειά στο Σινσινάτι του Οχάιο, κοντά στο φίλο του Ιωάννη Μουστροβίτη.
Η δεύτερη μεμονωμένη αναχώρηση στο 1907 έγινε από
το Νικόλαο Παπαγεωργίου. Από το
λιμάνι της Πάτρας έφυγε με το πλοίο “Laura” και στις 18
Οκτωβρίου έφτασε στην Αμερική. Ήταν τότε 23 ετών. Στο χωριό ήταν ο αδερφός του
Σπυρίδων. Προορισμός του (με 12 $) για δουλειά ήταν η Νέα Υόρκη, όπου ήταν ο
κουνιάδος του Τζέιμς Ρουμπογιάννης.
Η πέμπτη ομαδική αναχώρηση στο
1907 αριθμούσε τρία άτομα. Ήταν οι : Γεώρ. Καραγκομάς, Γεώρ. Κολοβός και
Αυγ. Νούλας. Από την Ελλάδα πήγαν με πλοίο μέχρι το ιταλικό λιμάνι της Νάπολης,
απ’ όπου την 1η Νοεμβρίου επιβιβάστηκαν στο πλοίο “Calabria”
και στις 20 Νοεμβρίου αποβιβάστηκαν στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Για τους
μετανάστες αυτούς ξέρουμε επιπλέον ότι:
·
Ο
Γεώργιος Καραγκομάς ήταν 36 ετών και
παντρεμένος[10]. Ο πατέρας
του στο Λιανοκλάδι λεγόταν Βασίλειος. Με 18 $ για τα πρώτα του έξοδα πήγαινε
για δουλειά εργάτη σε φάρμα στην πόλη Χουήλιν (Wheeling)
της Δυτ. Βιρτζίνια, κοντά στον ξάδερφό του Γεώργιο Πετσιωτά.
·
Ο
Γεώργιος Κολοβός ήταν 38 ετών,
αναλφάβητος και παντρεμένος. Ως πλησιέστερο συγγενή του στο χωριό δήλωσε τον
αδερφό του Αναστάσιο. Αναζητούσε δουλειά εργάτη σε φάρμα, με 17 $ μαζί του, στην
πόλη πόλη Χουήλιν (Wheeling) της Δυτ.
Βιρτζίνια, όπου ήταν ο ξάδερφό του Γεώργιος Πετσιωτής.
·
Ο
Αυγουστής (Agostis) Νούλας ήταν 25 ετών, αναλφάβητος και
παντρεμένος. Τον αδερφό του στο Λιανοκλάδι τον έλεγαν Αλέξανδρο. Με 15 $ στην
τσέπη, έψαχνε για δουλειά στην πόλη Χουήλιν της Δυτ. Βιρτζίνια, όπου ήταν ο
ξάδερφός του Γεώρ. Γεωργίου.
Η έκτη (και τελευταία του
έτους) ομαδική αναχώρηση στο 1907
έγινε από δύο άτομα, τους: Ιωάν. Καρέλη και
Κων. Σκοτίδα. Από το λιμάνι του Πειραιά, στις 15 Νοεμβρίου επιβιβάστηκαν στο
πλοίο “Massilia” και στις 10 Δεκεμβρίου αποβιβάστηκαν
στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Επιπλέον γνωρίζουμε γι’ αυτούς ότι :
·
Ο
Ιωάννης Καρέλης ήταν 23 ετών. Τον
πατέρα του έλεγαν Κωνσταντίνο. Προορισμός του (με 12 $) για δουλειά ήταν το
Σινσινάτι του Οχάιο, όπου ήταν ο ξάδερφός του Ιωάννης Κατσιγιάννης.
·
Ο
Κωνσταντίνος Σκοτίδας ήταν 23 ετών
και αναλφάβητος. Στο Λιανοκλάδι είχε τον αδερφό του Θωμά. Με 12 $ για τα πρώτα
του έξοδα πήγαινε για δουλειά στο Σινσινάτι του Οχάιο, κοντά στον αδερφό του
Γεώργιο Σκοτίδα.
iii. Μία
μεμονωμένη αναχώρηση στο 1910
Έγινε από τον Ιωάννη Γαλατά.
Στις 24 Νοεμβρίου, από το λιμάνι του Πειραιά ταξίδεψε με το ελληνόκτητο πλοίο “Themistocles” και στις 18 Δεκεμβρίου αφίχθηκε στο
λιμάνι της Νέας Υόρκης. Ήταν τότε 27 ετών και παντρεμένος. Η γυναίκα του στο
χωριό λεγόταν Μαριγώ. Αναζητούσε δουλειά, με 30 $ μαζί του στην πόλη Νασούα (Nashua) του Νιου Χαμσάιρ, όπου ήταν ο κουνιάδος του
Νικόλαος Αθανασίου[11].
iv. Μικρός
αριθμός μεταναστών στο 1911
Στη διάρκεια του έτους έγιναν 3 ταξίδια πλοίων (1 ομαδικό και 2
μεμονωμένα) προς την Αμερική. Συνολικά έφυγαν 4 άτομα από το Λιανοκλάδι.
Αναλυτικά:
Η πρώτη μεμονωμένη αναχώρηση στο
1911 έγινε από τον Κώστα
Παπαγεωργίου. Στις 15 Μαΐου, από το λιμάνι της Πάτρας αναχώρησε με το πλοίο
“Oceania” και στις 31 Μαΐου έφτασε στο λιμάνι
της Νέας Υόρκης. Ήταν τότε 20 ετών. Το επάγγελμα που δήλωσε ήταν υπηρέτης (servant). Η μητέρα του στο Λιανοκλάδι λεγόταν
Φώτω. Με 35 $ στην τσέπη, έψαχνε για δουλειά στην πόλη Χάιντενβιλ (Haydenville) της Μασαχουσέτης, κοντά στον αδερφό
του Νικ. Παπαγεωργίου.
Η ομαδική αναχώρηση στο 1911
έγινε από δύο άτομα, τους : Ευθ. Δάμπαση και Ευστ. Σκοτίδα. Από το λιμάνι της
Πάτρας, στις 31 Ιουλίου ανέβηκαν στο πλοίο “Argentina”
και στις 16 Αυγούστου κατέβηκαν στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Το αρχειακό υλικό
μας αναφέρει επιπλέον ότι :
·
Ο
Ευθύμιος Δάμπασης[12] ήταν 37 ετών.
Ως πλησιέστερο συγγενή του στο Λιανοκλάδι δήλωσε τον αδερφό του Μήτρο.
Προορισμός του (με 25 $) για δουλειά εργάτη σε φάρμα ήταν το Ώκλαντ (Oakland) της Καλιφόρνιας, κοντά στον ξάδερφό
του Χρ. Καραγιάννη. Είχε ξαναπάει στην Αμερική ο Ευθύμιος Δάμπασης την περίοδο
1906-1911 και εργάστηκε πάλι στην Καλιφόρνια.
·
Ο
Ευστάθιος Σκοτίδας ήταν 20 ετών. Η
μητέρα του στο χωριό λεγόταν Χρυσάνθη. Με 25 $ για τα αναγκαία πρώτα έξοδα
πήγαινε για δουλειά εργάτη σε φάρμα στην πόλη Λίμα του Οχάιο, κοντά στον αδερφό
του Κ. Σκοτίδα.
Η δεύτερη μεμονωμένη αναχώρηση
στο 1911 έγινε από το Γεώργιο
Γκουγκούνη (Goungounis). Στις 7
Δεκεμβρίου, από το λιμάνι του Πειραιά έφυγε με το ελληνόκτητο πλοίο “Patris” και στις 26 Δεκεμβρίου αφίχθηκε στο λιμάνι της
Νέας Υόρκης. Ήταν τότε 30 ετών και παντρεμένος. Η γυναίκα του λεγόταν
Γεωργίτσα. Γεννήθηκε στο Λιανοκλάδι, αλλά ως τόπο διαμονής δήλωσε τη Λαμία.
Αναζητούσε δουλειά, με 25 $ μαζί του, στην πόλη Νασούα του Νιου Χαμσάιρ, όπου
ήταν ο φίλος του Τζέιμς Κορκόβελος[13].
v. Δεύτερη κορύφωση της μετανάστευσης στο 1912
Στη διάρκεια του έτους έγιναν τέσσερα ταξίδια πλοίων (13 ομαδικό και 1
μεμονωμένα) προς την Αμερική. Συνολικά έφυγαν 11 άτομα από το Λιανοκλάδι. Πιο
συγκεκριμένα έχουμε:
Η πρώτη ομαδική αναχώρηση στο 1912
αριθμούσε έξη άτομα και περιλάμβανε τους: Χρ. Αρβανίτη, Ευάγ. Βαλάρη, Χρ.
Κανάλια, Ηλ. Κολοβό, Γεώργ. Σκέβη και Κων. Στεργιόπουλο. Από το λιμάνι του
Πειραιά, στις 25 Φεβρουαρίου επιβιβάστηκαν στο πλοίο “Patris”
και στις 14 Μαρτίου αποβιβάστηκαν στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Για τους
μετανάστες αυτούς έχουμε επιπλέον τα εξής στοιχεία :
·
Ο
Χρήστος Αρβανίτης ήταν 22 ετών. Το
επάγγελμα που δήλωσε ήταν αγρότης-κτηματίας (farmer).
Ο πατέρας του λεγόταν Γεώργιος. Με 25 $ στην τσέπη. Έψαχνε για δουλειά στην
πόλη Λάραμι (Laramie) του Γουαϊόμινγκ, όπου ήταν ο ξάδερφός
του Ιωάννης Ζαχαρόπουλος[14].
·
Ο
Ευάγγελος Βαλάρης ήταν 26 ετών. Ο
αδερφός του στο χωριό λεγόταν Αθανάσιος. Ο τελικός προορισμός του (με 25 $) για
δουλειά εργάτη σε φάρμα, ήταν η πόλη Λάραμι του Γουαϊόμινγκ, κοντά στον αδερφό
του Μπιλ Βαλάρη.
·
Ο
Χρήστος Κανάλιας (Canallias) ήταν 23 ετών
και παντρεμένος. Η γυναίκα του λεγόταν Αικατερίνη. Με 27 $ για τα πρώτα του
έξοδα πήγαινε για δουλειά στην πόλη Χάιντενβίλ (Haydenville)
της Μασαχουσέτης, όπου ήταν ο φίλος του Κωνστ. Παπαγεωργίου.
·
Ο
Ηλίας Κολοβός ήταν 25 ετών. Η μητέρα
του λεγόταν Ελένη. Αναζητούσε δουλειά, με 25 $ μαζί του, στην πόλη Χάιντενβίλ
της Μασαχουσέτης, κοντά στον ξάδερφό του Νικόλ. Παπαγεωργίου.
·
Ο
Γεώργιος Σκέβης (Scevis) ήταν 23
ετών. Στο Λιανοκλάδι είχε την αδερφή του Βασιλική. Με 25 $ στην τσέπη, έψαχνε
για δουλειά στην πόλη Χάιντενβίλ της Μασαχουσέτης, όπου ήταν ο φίλος του Κωνστ.
Παπαγεωργίου.
·
Ο
Κωνσταντίνος Στεργιόπουλος ήταν 25
ετών. Ο πατέρας του λεγόταν Απόστολος. Ο τελικός του προορισμός (με 23 $) για
δουλειά εργάτη σε φάρμα, ήταν η πόλη Χουήλιν (Wheeling)
της Δυτ. Βιρτζίνια, όπου ήταν ο φίλος του Γεώργιος Ριζόπουλος.
Η δεύτερη ομαδική αναχώρηση στο
1912 έγινε από δύο άτομα, τους : Κων. Καραχάλιο και Δημ. Κολοβό. Στις 18
Απριλίου, από το λιμάνι του Πειραιά αναχώρησαν με το πλοίο “Patris” και στις 6 Μαΐου αφίχθησαν στο λιμάνι της Νέας
Υόρκης. Ξέρουμε ακόμη ότι :
·
Ο
Κωνσταντίνος Καραχάλιος ήταν 38 ετών
και παντρεμένος. Η γυναίκα του λεγόταν Αικατερίνη. Με 35 $ για τα πρώτα έξοδα
πήγαινε για δουλειά στο Ώκλαντ (Oakland) της
Καλιφόρνιας, κοντά στον ανεψιό του Δ. Ασημακόπουλο.
·
Ο
Δημήτριος Κολοβός ήταν 27 ετών. Ο
πατέρας του λεγόταν Χρήστος. Αναζητούσε δουλειά, με 25 $ μαζί του, στην πόλη
Σηάτλ (Seattle) της πολιτείας Ουάσινγκτον, κοντά στο
θείο του Νικ. Ευαγγελίδη.
Η τρίτη ομαδική αναχώρηση στο 1912
έγινε από διμελή ομάδα, με τους : Θωμ. Αλεξίου και Κων. Πλατή. Στις 14 Μαΐου,
από το λιμάνι του Πειραιά επιβιβάστηκαν στο ελληνόκτητο πλοίο “Macedonia” και στις 31 Μαΐου αποβιβάστηκαν στο
λιμάνι της Νέας Υόρκης. Επιπλέον στοιχεία του αρχείου μας πληροφορούν ότι:
·
Ο
Θωμάς Αλεξίου ήταν 34 ετών και
παντρεμένος. Γεννήθηκε στο Λιανοκλάδι, αλλά ως τόπο κατοικίας δήλωσε το
Λιτόσελο, όπου ήταν η γυναίκα του Ελένη. Με 25 $ στην τσέπη, έψαχνε για δουλειά
στο Σικάγο, όπου είχε έναν ξάδερφό[15] του.
·
Ο
Κωνσταντίνος Πλατής ήταν 20 ετών. Ο
πατέρας του στο χωριό λεγόταν Νικόλαος. Προορισμός του (με 25 $) για δουλειά
ήταν το Ώκλαντ (Oakland) της
Καλιφόρνιας, κοντά στο θείο του Αθανάσιο Μακρή[16].
Η (μοναδική) μεμονωμένη αναχώρηση
στο 1912 έγινε από το Δημήτριο
Αλεξόπουλο. Από το λιμάνι του Πειραιά, στις 31 Ιουλίου έφυγε με το πλοίο “Macedonia” και στις 17 Αυγούστου “πάτησε πόδι”
στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Ήταν τότε 18 ετών. Στο Λιανοκλάδι είχε τον αδερφό
του Γεώργιο. Με 35 $ για τα αναγκαία πρώτα έξοδα πήγαινε για δουλειά στην πόλη
Χουήλιν (Wheeling) της Δυτ. Βιρτζίνια, κοντά στον
ξάδερφό του Ανδρέα Δημόπουλο.
vi. Ελάττωση του
μεταναστευτικού ρεύματος στο 1914
Το 1912-13 έγιναν οι νικηφόροι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες της Ελλάδας
(Α’ και Β’ Βαλκανικοί πόλεμοι) στους οποίους συμμετείχαν και αρκετοί μετανάστες
της Αμερικής, που επέστρεψαν για στράτευση. Μετά, κάποιοι απ’ αυτούς αποφάσισαν
να ξαναφύγουν, ενώ παράλληλα έφυγαν και νέοι μετανάστες.
Στη διάρκεια του 1914 έγιναν τέσσερα ταξίδια πλοίων (2 ομαδικά και 2
μεμονωμένα) προς την Αμερική. Συνολικά έφυγαν 7 άτομα από το Λιανοκλάδι.
Αναλυτικά:
Η πρώτη ομαδική αναχώρηση στο 1914
αριθμούσε τρία άτομα. Αυτά ήταν οι: Δημ. Παντρεμένος, Γεώρ. Ριζόπουλος και
Κώστας Σκοτίδας. Στις 17 Μαρτίου, από το
λιμάνι της Πάτρας ανέβηκαν στο πλοίο “Laconia (1912)” και
στις 2 Απριλίου κατέβηκαν στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Ξέρουμε ακόμη ότι :
·
Ο
Δημήτριος Παντρεμένος ήταν 42 ετών
και παντρεμένος. Η γυναίκα του στο Λιανοκλάδι λεγόταν Φωτεινή. Αναζητούσε
δουλειά, με 25 $ μαζί του στην πόλη Λίμα του Οχάιο, όπου ήταν ο ανεψιός του
Παναγιώτης Κολόμβος.
·
Ο
Γεώργιος Ριζόπουλος ήταν 28 ετών. Ως
πλησιέστερο συγγενή του στο χωριό δήλωσε τον αδερφό του Κώστα. Με 25 $ στην
τσέπη, έψαχνε για δουλειά στην πόλη Χουήλιν (Wheeling)
της Δυτ. Βιρτζίνια, όπου ήταν ο συγγενής του Θεόδωρος Ζουλπιώτης. Αυτό ήταν το
δεύτερο ταξίδι στις ΗΠΑ για το Γεώργιο Ριζόπουλο. Πρωτοπήγε την περίοδο 1910-12
και εργάστηκε πάλι στον ίδιο προορισμό.
·
Ο
Κώστας Σκοτίδας ήταν 30 ετών. Η
μητέρα του λεγόταν Ξανθή. Προορισμός του (με 25 $) για δουλειά ήταν η πόλη Λίμα
του Οχάιο, κοντά στον ξάδερφό του Γ. Κολοβό. Είχε ξαναπάει στην Αμερική ο
Κώστας Σκοτίδας την περίοδο 1907-13 και εργάστηκε πάλι στην πόλη Λίμα.
Η πρώτη μεμονωμένη αναχώρηση στο
1914 έγινε από τον Αθανάσιο Κολοβό.
Από το λιμάνι του Πειραιά, στις 27 Μαρτίου ταξίδεψε με το πλοίο “Athinai” και στις 17 Απριλίου αφίχθηκε στο
λιμάνι της Νέας Υόρκης. Ήταν τότε 19 ετών. Ο πατέρας του στο Λιανοκλάδι λεγόταν
Θεόδωρος. Με 25 $ για τα αναγκαία πρώτα έξοδα πήγαινε για δουλειά στην πόλη
Λίμα του Οχάιο, όπου ήταν ο θείος του Ιωάννης Καλόγερος.
Η δεύτερη μεμονωμένη αναχώρηση
στο 1914 έγινε από τον Αθανάσιο
Χριστόπουλο. Στις 25 Απριλίου, από το λιμάνι του Πειραιά έφυγε με το
ελληνόκτητο πλοίο “Thessaloniki” και στις 16
Μαΐου έφτασε στην Αμερική. Ήταν 30 ετών. Στην πατρίδα πίσω είχε τον αδερφό του
Νικόλαο. Αναζητούσε δουλειά, με 25 $ μαζί του, στην πόλη Λάραμι (Laramie) του Γουαϊόμινγκ, όπου ήταν ο
ξάδερφός του Κωνστ. Βαλάρης.
Η δεύτερη ομαδική αναχώρηση στο
1914 έγινε από δύο άτομα, τους : Ανδ. Δημόπουλο και Γεώρ. Παπαγεωργίου. Από
το λιμάνι της Πάτρας, στις 16 Ιουνίου επιβιβάστηκαν στο πλοίο “Carpathia”[17] και στις 3
Ιουλίου αποβιβάστηκαν στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Από το αρχειακό υλικό
πληροφορούμαστε επίσης ότι :
·
Ο
Ανδρέας Δημόπουλος ήταν 31 ετών.
Δήλωσε αγρότης-κτηματίας (farmer). Η μητέρα
του στο χωριό λεγόταν Μαρία. Με 60 $ στην τσέπη, έψαχνε για δουλειά στην πόλη
Χουήλιν (Wheeling) της Δυτ. Βιρτζίνια, όπου ήταν ο
ξάδερφός του Θαν. Πάππας. Για τον Ανδρέα Δημόπουλο ήταν δεύτερο ταξίδι στις
ΗΠΑ. Ξαναπήγε την περίοδο 1910-12 και εργάστηκε πάλι στον ίδιο τόπο.
·
Ο
Γεώργιος Παπαγεωργίου ήταν 32 ετών. Ως
επάγγελμα δήλωσε υπάλληλος (clerk). Ο
προορισμός του (με 100 $) για δουλειά ήταν η πόλη Χάιντενβίλ (Haydenville) της Μασαχουσέτης, κοντά στον αδερφό
του Νικόλαο Παπαγεωργίου.
vii.
Μεταναστευτικός επίλογος στο 1921
Έγιναν δύο μεμονωμένες αναχωρήσεις.
Συγκεκριμένα :
Η πρώτη μεμονωμένη αναχώρηση στο
1921 έγινε από τον Ανδρέα Δημόπουλο.
Από το λιμάνι του Πειραιά, ταξίδεψε με το ελληνόκτητο πλοίο “King Alexander”
και στις 28 Φεβρουαρίου “πάτησε πόδι” στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Ήταν τότε 38
ετών και παντρεμένος. Άλλα στοιχεία ελλείπουν (από πρόβλημα το αρχείου).
Η δεύτερη μεμονωμένη αναχώρηση
στο 1921 έγινε από το Νικόλαο Πλατή.
Την 1η Ιουνίου, από το λιμάνι της Πάτρας ανέβηκε στο ελληνόκτητο πλοίο “Acropolis” και στις 25 Ιουνίου κατέβηκε στο λιμάνι της
Νέας Υόρκης. Ήταν τότε 62 ετών και χήρος. Στο Λιανοκλάδι είχε την κόρη του
Μαρία. Με 100 $ μαζί του, πήγαινε για δουλειά[18] στην πόλη
Πράις (Price) της Γιούτα, κοντά στο γιο του Χρήστο Πλατή.
Βιβλιογραφία-Αναφορές-Ιστοσελίδες
1. Αρχείο EllisIsland, της Υπηρεσίας Μετανάστευσης των ΗΠΑ.
2. Β.Δ. 3/15-12-1833
3. Διάταγμα
29-8-1912 (ΦΕΚ 261/1912)
4. Απογραφές
πληθυσμού 1889, 1896, 1920.
5. Ιστοσελίδα http://arhanion.blogspot.com
6. Ιστοσελίδα http://fthiotikos-tymfristos.blogspot.com/2012/12/blog-post
7. Κωνσταντίνου
Αθ. Μπαλωμένου : “ Μετανάστες στην Αμερική από την περιοχή Λαμίας
(1902-1922)” / Περιοδικό ΦΘΙΩΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ετών 2012-2013, Λαμία. Αναρτήθηκε στο
μπλογκ amfictyon.blogspot.gt από τις 7-7-2014 (α’ μέρος) και 14-7-2014 (β’ μέρος).
8. Κωνσταντίνου
Αθ. Μπαλωμένου : “Από τη Βαρυμπόπη (Μακρακώμη) Φθιώτιδας, μετανάστες στην Αμερική
(1904-1921)”. Ανέκδοτη εργασία από το Νοέμβριο 2017.
9. Ιστοσελίδα
: www.amfictyon.blogspot.gr
10. Ιστοσελίδα
https://www.eetaa.gr
11. Ιστοσελίδα http://monopatimas.blogspot.com/
12. περ.
«Οικονομικός Ταχυδρόμος», ειδικό τεύχος, σελ. 54, 1997.
13. εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ,
ετών 1927-1934, Λαμίας.
14. «Οδηγός του
Μετανάστου», 1910, Αθήνα.
15. Θ. Ανθογαλίδου
«Η ελληνική μετανάστευση στις ΗΠΑ (1900-1925)», στην ηλεκτρονική
διεύθυνση:
http://www.auth.gr/virtualschool/1.2/Praxis/BoravouProject.html
16. Θανάση
Καλαφάτη «1880-1920, η πρώτη εν Αμερική μετανάστευσις», 2-5-2004, από το Διαδίκτυο.
17. Βικιπαίδεια
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Όταν λέμε Αμερική εννοούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ΗΠΑ).
[2] Στο σύνολο των 43 μεταναστών από το
Λειανοκλάδι, βρέθηκαν 4 αναλφάβητοι (ποσοστό 9 %)
[3] Δεν καταγράφηκαν και
δεν περιλαμβάνονται σ’ αυτή την εργασία όσοι μετανάστες ήρθαν στις ΗΠΑ,
αλλά από άλλα λιμάνια της.
[4] Στα
χαρακτηριστικά του καταγράφηκαν ότι ήταν κοκκινωπός (ruddy)
και ότι είχε ένα σημάδι στο μάγουλο.
[5] Είναι πιθανή η
καταγωγή του από τις Κομποτάδες.
[6] Το επώνυμο
Μητσοκώστας ή Μητροκώστας πρέπει να προέρχεται από το χωριό Λάλα (ή Ροδωνιά)
Φθιώτιδας.
[7] Πιθανότατα από
τις Μεξιάτες. Πήγε το 1906 στην Αμερική, σε ηλικία 27 ετών. Ως τόπο γέννησης
και κατοικίας δήλωσε τη Λαμία. Προορισμός του ήταν το Χάβερχιλ της
Μασαχουσέτης. Εργάστηκε 5 χρόνια και το 1911 επέστρεψε. Το 1914 έκανε και
δεύτερο ταξίδι.
[8] Γράφεται με
επιφύλαξη, επειδή στο χειρόγραφο ο αριθμός είναι κακογραμμένος.
[9] Γράφεται με επιφύλαξη, επειδή στο χειρόγραφο το όνομα είναι
κακογραμμένο.
[10] Πιθανά τότε
γράφτηκε λανθασμένα. Αν ήταν παντρεμένος ζητούσαν το όνομα της συζύγου. Για
τους άγαμους ζητούσαν το όνομα του πατέρα
ή της μητέρας (σε ορφανούς).
[11] Από τη Γραμμένη
μάλλον. Πήγε στην Αμερική τον Αύγουστο του 1910, σε ηλικία 25 ετών. Η μητέρα
του στο χωριό λεγόταν Βασιλική. Αρχικός προορισμός του ήταν η πόλη Χάβερχιλ της
Μασαχουσέτης.
[13] Από την Υπάτη.
[14] Από το Μπεκή (Σταυρός).
Πήγε στην Αμερική το 1907. Ο πατέρας του λεγόταν Κωνσταντίνος.
Προορισμός του ήταν το Ντένβερ του Κολοράντο.
[16] Είναι πιθανά 2
πρόσωπα : (α) Από τα Καμπιά. Πήγε στην Αμερική το Μάρτιο του 1912, σε ηλικία 30
ετών και παντρεμένος. Προορισμός του ήταν το Ντάνβιλ (Danville)
του Ιλινόις. (β) Από τη Λαμία. Πήγε στην Αμερική το 1912, σε ηλικία 31 ετών, με
προορισμό το Ντένβερ του Κολοράντο. Γύρισε στην Ελλάδα, αλλά το 1914 ξαναπήγε
με προορισμό το Σικάγο.
[17] Το πλοίο πέρασε
και από το λιμάνι της Λισαβόνας.
[18] Βρέθηκαν δύο
εγγραφές του με διαφορετικά πλοία “Acropolis” από την Πάτρα
και το “Themistocles”
από τον Πειραιά. Τελικά ταξίδεψε με το “Acropolis”.
Ως επάγγελμα, στο ένα δήλωσε “εργάτης” και στο άλλο “έμπορος”.
Συγχαρητήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφή