"Τη μάνα μου τη Ρούμελη ν' αγνάντευα το λαχταρώ
Ψηλά που με νανούριζες καημένo Καρπενήσι!
Τρανά πλατάνια ξεδιψούν στις βρύσες με το κρύο νερό
Σαρακατσάνα ροβολάει και πάει για να γεμίσει.

Με κρουσταλλένια σφυριχτά, σε λόγγους φεύγουν σκοτεινούς
κοτσύφια και βοσκόπουλα με τα λαμπρά τα μάτια,
νερά βροντούνε στο γκρεμό και πάνε προς τους ουρανούς
ίσια κι ορθά, σαν την ψυχή της Ρούμελης, τα ελάτια..."

Ζαχαρίας Παπαντωνίου

Κυλιόμενο

10/4/18

Θεοδοσίου Κλήμη, αρχιμανδρίτη, στον Ι.Ν. Αγίου Αθανασίου Γραβιάς


εις μνήμην



   Ήρθε από μακριά (την Κέρκυρα) και - τύχη αγαθή - τον όρισε να υπηρετήσει το χριστιανικό ποίμνιο της Γραβιάς. Αγάπησε τον τόπο και τον κόσμο, έγινε ο πνευματικός τους πατέρας και βοήθησε όπου και όπως έπρεπε. Ήταν χαρακτηριστική μορφή και άμεσα αναγνωρίσιμη, ψηλός κι ευθυτενής, λιτός στην καθημερινότητά του, με ήρεμο λόγο και γλυκό τρόπο.

Μοναχοί στη Μονή Βαρνάκοβας (1952-56).
Δεξιά, ο Θεοδόσιος Κλήμης
   Ο Θεοδόσιος Κλήμης γεννήθηκε στο 1927 στο χωριό Χωροεπίσκοποι της Κέρκυρας (στο βόρειο μέρος του νησιού). Το λαϊκό του όνομα ήταν Θεμιστοκλής. Ο πατέρας του λεγόταν Σπυρίδων. Η οικογένεια είχε 8 παιδιά και ο Θεμιστοκλής ήταν το τελευταίο στην οικογένεια.
   Από νεαρή ηλικία ο Θεμιστοκλής είχε έντονη επιθυμία να ακολουθήσει το μοναχισμό. Αφού εργάστηκε κάποιο μικρό χρονικό διάστημα ως ελαιοχρωματιστής, βρέθηκε στη Φωκίδα όπου γνώρισε έναν συμπατριώτη του ιεροδιάκονο, που υπηρετούσε στην Ι. Μονή Βαρνάκοβας. Σε ηλικία 25 ετών, αντί να πάει στο Άγιον Όρος, επέλεξε να πάει εκεί. Το έτος 1952 εισήλθε στη μονή και έλαβε το εκκλησιαστικό όνομα Θεοδόσιος. Ο ηγούμενος τότε λεγόταν Αέτιος.
   Το 1956, μετά από εντολή του επισκόπου Φωκίδος, μετέβη στην Άμφισσα και ανέλαβε τη θέση του εφημερίου στον Ι. Ναό Αγ. Νικολάου Αμφίσσης. Μετά από 8 χρόνια, το έτος 1964, μετά από απόφαση του τότε επισκόπου Φωκίδος Χρυσοστόμου, ανέλαβε καθήκοντα εφημερίου στον Ι. Ν. Αγίου Αθανασίου Γραβιάς.
   Μέχρι το 2015, ο ιερομόναχος αρχιμανδρίτης Θεοδόσιος Κλήμης έχει συμπληρώσει 51 χρόνια στον Ι. Ν. Αγ. Αθανασίου Γραβιάς και είναι ο μακροβιότερος εφημέριος του ναού αυτού.
   Στις μέρες του έγινε συντήρηση ή ανακαίνιση όλων των υπαρχόντων ιερών ναών, παρεκκλησίων και ιδιαίτερα της ιστορικής Μονής Παντάνασσας Γραβιάς. Επίσης, λόγω των σοβαρών ζημιών από τους σεισμούς στις αρχές της δεκαετίας του ’60 αλλά και μεταγενέστερες στον πετρόκτιστο Ι. Ναό Αγίου Αθανασίου, μαζί με τους κατοίκους έλαβε την απόφαση για ανέγερση του νέου και μεγαλοπρεπούς Ι. Ναού, που θεμελιώθηκε το 1987 και εγκαινιάστηκε το 2010 από τον αείμνηστο μητροπολίτη Φωκίδος Αθηναγόρα.
   Στις μέρες του 2015 παρέμενε μάχιμος παρά το ηλικιακό φορτίο των 88 ετών, αειθαλής και δραστήριος, μια ακατάβλητη κεφαλή του χριστιανικού ποιμνίου της Γραβιάς. Μετά την παραίτησή του έγινε συνταξιούχος και με απόφαση του νέου ποιμενάρχη Φωκίδας κ. Θεοκτίστου, τοποθετήθηκε νέος εφημέριος στον Ι. Ν. Αγίου Αθανασίου Γραβιάς.
   Η συμμετοχή του τόσο στις ιερές λειτουργίες όσο και στο άλλο πνευματικό του έργο ήταν αδιάλειπτη, παραμένοντας μια σεβάσμια μορφή του τόπου και με αναγνώριση από την κοινωνία. Καθημερινή του συνήθεια ήταν ο περίπατος στο δημόσιο δρόμο μέχρι τον οδικό περιφερειακό κόμβο, πριν το μεσημέρι και το απόγευμα, με κάθε καιρό.

Ο αρχιμ. Θεοδόσιος Κλήμης
(φωτ. 2011)
   Είχα την καλή τύχη να τον γνωρίσω και να συζητήσω μαζί του για την προσωπική πορεία του στο μοναχισμό, τον ερχομό του στη Γραβιά και για το σημαντικό έργο που επιτέλεσε στη διάρκεια μισού αιώνα. Είχε διατηρήσει την αγνότητα της ψυχής του (όπως τα παιδιά) στο λόγο του και  με βοήθησε σημαντικά στην καταγραφή της ιστορίας των διαδοχικών τριών Ιερών Ναών του Αγίου Αθανασίου, με κορυφαίο το σημερινό μεγαλοπρεπή Ναό, για τον οποίο είχε την εσωτερική ικανοποίηση ότι αποφασίστηκε, θεμελιώθηκε και τελικά ολοκληρώθηκε επί των ημερών του.
   Η τιμή για το εξαιρετικό έργο του αποδόθηκε από τον τότε μητροπολίτη Φωκίδας μακαριστό Αθηναγόρα, στο κήρυγμά του την ημέρα των εγκαινίων στις 5 Σεπτεμβρίου 2010. Συγκεκριμένα είπε:
… εκφράζω τις ευχαριστίες, τον δημόσιο έπαινο και τις ευλογίες μου  προς τον Πανοσιολογιότατο Αρχιμανδρίτη Θεοδόσιο Κλήμη, τον ακούραστο και ρωμαλέο Κληρικό μας, που είμαι υπερήφανος γι’ αυτόν, που η βιωτή του πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμησιν οπό κληρικούς και λαϊκούς …
   Επίσης, με απόφαση της τοπικής αυτοδιοίκησης (τον τότε καποδιστριακό δήμο Γραβιάς) δόθηκε το όνομά του στο Πολιτιστικό κέντρο, που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της Γραβιάς.
  Η χαρά του αειμνήστου αρχιμ. Θεοδοσίου μεγιστοποιήθηκε με την επαναλειτουργία την Ιερής Μονής Παντάνασσας Γραβιάς, από ομάδα γυναικών μοναχών, αξιοποιώντας τα έργα του (νέα κελιά, περιτοίχιση, άλλες επισκευές). Στο περσινό πανηγύρι (2017), όπου το μοναστήρι δέχτηκε πολύν κόσμο, πήγε και ο αείμνηστος π. Θεοδόσιος, παραμένοντας ακόμη ενεργός παρά την ηλικία του. Δυστυχώς, φέτος, θα είναι αισθητή η απουσία του. Τον περασμένο μήνα, πλήρης ημερών, έφυγε για τις αιώνιες μονές.
      Υποκλίνομαι στην ευγένεια, στην καλοσύνη και στο γλυκό χαρακτήρα αυτού του σεβάσμιου και άξιου ανθρώπου, που υπηρέτησε το Θεό και τον άνθρωπο. Τον ευχαριστώ για τη μεγάλη τιμή της εκτίμησης. Τη διατηρώ ως πολύτιμη παρακαταθήκη.

                       Κωνσταντίνος Αθαν. Μπαλωμένος
                                           φυσικός


----------------------------------------------

Βιβλιογραφία-Αναφορές

1.    Κωνσταντίνου Αθαν. Μπαλωμένου : “Ο Ιερός Ναός του Αγίου Αθανασίου και η Γραβιά”, στο www.amfictyon.blogspot.gr.
2.    Συνέντευξη με τον αείμνηστο Θεοδόσιο Κλήμη, στον γράφοντα.
3.    Εγκαίνια Ι. Ν. Αγίου Αθανασίου Γραβιάς, ηλεκτρονική εφημερίδα “Εν Δελφοίς”, 20 Σεπ. 2010.
4.    Μαρτυρία Περικλή Μπαλωμένου (μήνυμα στις 9-5-2017)

1 σχόλιο:

  1. Δημήτριος Μανανάς6 Απριλίου 2021 στις 3:00 μ.μ.

    Ευχαριστούμε πολύ για το υπέροχο κείμενό σας, το οποίο αποτελεί φόρο τιμής στον αειμνήστο πατέρα Θ. Κλήμη. Όσοι γαλουχηθήκαμε μαζί του, είμασταν τυχεροί, διότι μας εμφύσησε αρχές, ιδανικά και αξίες, όπως η αγάπη για την Ελλάδα και τον Χριστό. Είθε να είναι αναπαυμένος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή