Ιδιωτικές Κλινικές Λαμίας (Μέρος Α΄)

Στα προπολεμικά χρόνια

Παθολογική Κλινική Νικολάου Αναστασίου

   Ο Νικόλαος Αναστασίου γεννήθηκε στο Λιανοκλάδι το 1900. Οι γονείς του ονομάζονταν Ευάγγελος και Πηνελόπη. Σπούδασε γιατρός γενικής ιατρικής (παθολόγος). Απέκτησε την ειδικότητα του γυναικολόγου.

Το 1926 αρχίζει να ασκεί την ιατρική τέχνη. Στη Λαμία εγκαταστάθηκε[1] και από το 1926 απέκτησε την άδεια και άρχισε να ασκεί την ιατρική τέχνη. Δεχόταν και εξέταζε ασθενείς στο Φαρμακείο Παν. Τομαρά. Το 1927 έκανε την εγγραφή του στον Ιατρικό Σύλλογο Φθιώτιδας.

   Στις αρχές της δεκαετίας του ’30 παντρεύτηκε μια ανεψιά του φαρμακοποιού Ι. Μαχαιρά. Είχε πολλή πελατεία, που αποτελεί απόδειξη ότι ήταν καλός γιατρός. Ήταν  κοινωνικό και ευπροσήγορο άτομο στην κοινωνία της περιοχής. Το καλό επίπεδο του εισοδήματός του αποδεικνύεται από την Εφορία. Στην κατάταξη επιτηδευματιών[2] του έτους 1934, ο Νικ. Αναστασίου[3] οικονομικά τέθηκε  στην κλάση 5 και φορολογήθηκε με 1.600 δραχ. (πολύ σημαντικό ποσό, σε αξία της εποχής του).

   Ίδρυσε Παθολογική Κλινική.  Στις 5 Ιουλίου 1936 έγιναν τα εγκαίνια[4] της Παθολογικής Κλινικής του (που είχε και χειρουργικό τμήμα), παρουσία αρχών και επιστημονικού κόσμου. Η νέα Κλινική στεγάστηκε σε μέγαρο (που διαρρυθμίστηκε κατάλληλα), στο οποίο πριν βρισκόταν η Εφορία και το Δημόσιο Ταμείο, στην οδό Βύρωνος 14.  Η Κλινική είχε τρεις θέσεις Α’, Β’ και Γ’.

     Φωτογραφία του κτιρίου της Κλινικής από διαφήμιση την εφ. “Η ΕΠΑΡΧΙΑ”, τον Ιούλιο 1936, δίνεται δίπλα.

     Το 1939 κλήθηκε, όπως όλοι οι γιατροί, για ολιγοήμερη επιστράτευση[5] πριν από τον πόλεμο του ’40. Υπηρέτησε με την ειδικότητά του στον πόλεμο 1940-41. Στην κατοχή που ακολούθησε, η Κλινική του, όπως και οι άλλες, αναγκάστηκε να κλείσει.

     Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Ιατρικού Συλλόγου Φθιώτιδας. Το 1945 απέκτησε την ειδικότητα του φυματιολόγου. Έφυγε από τη Λαμία από τις 22-6-1945 και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Η διπλή εγγραφή του στους Ι. Σ. Φθιώτιδας και Αττικοβοιωτίας, διατηρώντας στη Λαμία την Κλινική του, ανάγκασε τον Ιατρικό Σύλλογο Φθιώτιδας σε διαγραφή του. 

     Το 1966 παντρεύτηκε την Ιωάννα Κων. Γρεβενίτη που γεννήθηκε στη Λαμία. Δεν απέκτησαν παιδιά

     Ήταν φιλότεχνο άτομο. Είχε μεγάλη συλλογή έργων τέχνης. Δεν είναι γνωστή η τύχη τους.

     Για τα επόμενα χρόνια ελλείπουν στοιχεία, όπως  και η χρονολογία του θανάτου του.

Χειρουργική Κλινική Παν. Βακαλόπουλου

   Ο Παναγιώτης Βακαλόπουλος γεννήθηκε το 1899 στη Βελίτσα Λοκρίδας[6]. Σπούδασε γιατρός και ειδικεύτηκε στη χειρουργική. Από το 1922 αρχίζει να ασκεί την ιατρική και εγκαθίσταται τελικά στη Λαμία. Το σπίτι του ήταν στο τέρμα σχεδόν της οδού Πατρόκλου, κοντά στον Άγιο Λουκά.

     Από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’20 και  μετά ήταν ο μοναδικός χειρουργός γιατρός της περιοχής μας (μετά το 1931 ήρθε ο Ζάχος Ζάχος και μετά ήρθε ο Ιωάν. Παπασιόπουλος, κ.ά.). Τον Οκτώβριο του 1930 γράφτηκε στον Ιατρικό Σύλλογο Φθιώτιδας. Το 1931 γνώρισε[7] και παντρεύτηκε την Αλεξάνδρα Χατζηρήγα[8]. Απέκτησε ένα αγόρι και μια κόρη.

Π. Βακαλόπουλος (1952)

   Από το 1931 είχε στην ιδιόκτητη οικία του (ένα πετρόχτιστο διώροφο σπίτι) και Χειρουργική Κλινική[9]. Διέθετε 2-3 κρεβάτια[10], για τη νοσηλεία των χειρουργηθέντων ασθενών. Η αναγκαιότητα της ειδικότητάς του για να καλύψει τις ανάγκες των ασθενών σε επεμβάσεις είναι προφανής.

     Είχε πολλή πελατεία. Τούτο συνάγεται από την υψηλή του φορολογία. Στην κατάταξη επιτηδευματιών[11] του έτους 1934,  ο Π. Βακαλόπουλος καθορίστηκε στην κλάση 16, με ποσό φόρου επιτηδεύματος 9.600 δραχ. (ποσό πολύ υψηλό για εκείνα τα χρόνια). Επίσης για την Κλινική του κατέβαλε ποσό 480 δραχ. ως πάγιο φόρο.  Σημειώνεται ότι φορολογήθηκε με την υψηλότερη κλάση. Αμέσως μετά απ’ αυτόν με κλάση 7 ήταν οι γιατροί Λουκάς Τσαγκάρης, Σπύρος Μπαρτσώκας και Ειρήνη Μακρυναίου.

     Στον Ιατρικό Σύλλογο Λαμίας γράφτηκε τον Οκτώβριο του 1930. Δραστηριοποιήθηκε και  την περίοδο 1938-40 διετέλεσε Πρόεδρος[12] του Ιατρικού Συλλόγου Λαμίας. Το 1938 ήταν μέλος[13] του πρώτου 5μελούς Διοικητικού Συμβουλίου του νεοσύστατου Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας.

     Ακολούθησε ο πόλεμος 1940-41. Τα επόμενα χρόνια συνέχισε την άσκηση του ιατρικού του λειτουργήματος. Μεταπολεμικά, η Χειρουργική Κλινική του έκλεισε (το 1950) και με τη λειτουργία του Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας, ο Παναγ. Βακαλόπουλος το 1951 ανέλαβε τη θέση του πρώτου Διευθυντή της Β΄ Χειρουργικής[14] Κλινικής, που τότε ιδρύθηκε. Παραιτήθηκε την 1-10-1954 από τη θέση[15] αυτή για λόγους υγείας. 

     Απέκτησε περιουσία με ιδιόκτητα ακίνητα στην πόλη και κτήματα στον Άγιο Κωνσταντίνο.

     Ελλείπουν άλλα στοιχεία.

Μαιευτική-Γυναικολογική Κλινική Παν. Παναγιωτοπούλου

   Ο Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε το 1899 στη Λαμία. Ο πατέρας του λεγόταν Δημήτριος Ο Παναγιώτης σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι έγινε γιατρός. Απέκτησε την ειδικότητα του μαιευτήρα - γυναικολόγου. Από το 1923 κατείχε την άδεια άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος.

  Στις αρχές της δεκαετίας του ’30 δεχόταν[16] και εξέταζε ασθενείς στο τότε Φαρμακείο του Βασιλείου Καϊλάνη, στο Σταροπάζαρο (Πλατεία Πάρκου). Από το 1932[17] δημιούργησε τη Νέα Μαιευτική – Γυναικολογική Κλινική[18] στην ιδιόκτητη κατοικία του, στη Λαμία. Το 1932 η Κλινική ήταν έτοιμη και λειτουργούσε. Έγραψε σχετικά η εφημερίδα[19] Η ΕΠΑΡΧΙΑ :

«Ήρξατο των εργασιών της η νέα Μαιευτική Κλινική του κ. Π. Παναγιωτοπούλου εν τη ιδιοκτήτω οικία του.» 

       Μέχρι το 1937 διαφημιζόταν[20] στον τοπικό τύπο. Διέθετε κρεβάτια Α’, Β’ και Γ’ θέσεων. Στην Γ’ θέση μαζί με τη νοσηλεία, το έτος 1937, το κόστος ήταν 1.000 δραχμές.

      Στις 5-12-1938 ο Παν. Παναγιωτόπουλος έφυγε στην Αθήνα. Φυσικά η Κλινική έκλεισε (το 1938). Ακολούθησε ο πόλεμος και η Κατοχή. 

    Εργάστηκε για τον Ιατρικό Σύλλογο Φθιώτιδας και εκλέχθηκε μέλος του Δ.Σ. καταλαμβάνοντας τη θέση του Γραμματέα του Συλλόγου.

    Μεταπολεμικά, τη δεκαετία του ’50,  ο Παν. Παναγιωτόπουλος επέστρεψε κι έγινε γιατρός του ΙΚΑ. Το 1963 συνταξιοδοτήθηκε.

    Δεν είναι γνωστή η οικογενειακή του κατάσταση, όπως και η χρονολογία θανάτου του.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

---

[1] «Νικ. Ε. Αναστασίου, παθολόγος – Μαιευτήρ - Γυναικολόγος. Φαρμακείον Τομαρά». [Από διαφήμιση, εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ, φ. 20, 25-2-1928, Λαμία].

[2] Βλ. «Κατάταξη των επιτηδευματιών του 1934»,  στην εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ, 27 Μαρτίου 1934, Λαμία.

[3] είχε το ψευδώνυμο «Κολοστούπης».

[4] εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ, φ. 1104, σ. 4, 7-7-1936, Λαμία.

[5] «Ο ιατρός Ν. Αναστασίου, απολυθείς των τάξεων του στρατού όπου δι’ ολίγας ημέρας είχεν επιστρατευθεί, επανέλαβε τας εργασίας του και δέχεται ως και πρότερον εν τη Κλινική του.» [εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ, φ. 1383, σ.4, 5-10-1939]

[6] Στο ληξιαρχείο Λαμίας δεν υπάρχει οικογενειακή μερίδα.

[7] Από την  εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ, φ. 340, σ. 1, 7-4-1931, Λαμία : «O συμπαθέστατος μας ιατρός κ. Τάκης Βακαλόπουλος και η χαριτόβρυτος δις Αλεξάνδρα Χατζηρήγα έδωσαν αμοιβαίαν υπόσχεσιν γάμου.»

[8] «Τάκης Βακαλόπουλος &  Αλεξάν. Χατζηρήγα ετέλεσαν τους γάμους των την 12^ην τρέχοντος μηνός.» [εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ, 14-7-1931]

[9] Αριθ. άδειας λειτουργίας 30241/17-8-31.

[10] Η πληροφορία προήλθε από τον αείμνηστο Ανάργυρο Πιπιλίγκα, φαρμακοποιό Λαμίας.

[11] εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ, 27-3-1934, Λαμία.

[12] εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ, 4-12-1938 και 17-5-39, Λαμία.

[13] Μέλη ήταν ο Νικόλαος Δουδουμόπουλος τότε Δήμαρχος Λαμίας, ο γιατρός Π. Βακαλόπουλος, ο νομομηχανικός Χ. Καραμουσουλάκης, ο πρωτοδίκης Ιωάννης Ανδρουτσόπουλος και ο έμπορος Ισίδωρος Ανδρώνος. [Βλ. Δημ. Νάτσιου «Ιστορία του Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας  (1938-2007), Έκδοση Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας, 2007, Λαμία].

[14] το 1949 του χορηγήθηκε πιστοποιητικό ειδ. χειρούργου (απαραίτητο το πιστοποιητικό ειδικότητας).

[15] Τον αντικατέστησε ο Ι. Ζάχος.

[16] εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ, φ. 365, σ. 1, Σάββατο 6-6-1931, Λαμία.

[17] Με αριθμ. άδειας 24383/21-6-32.

[18] Από την εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ, φ. 454, σ. 2, 5-1-1932, Λαμία :  «Λίαν προσεχώς άρχεται των εργασιών της η Νέα Μαιευτική-Γυναικολογική Κλινική του Π. Παναγιωτοπούλου, εν τη ιδιοκτήτω κατοικία του».

[19] εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ, φ. 458, σ. 1, 16-1-1932, Λαμία.

[20] «Κλινική Μαιευτική – Γυναικολογική Ιατρού Παναγ. Δ. Παναγιωτοπούλου. Εν Λαμία. Κλινική Μαιευτική-Γυναικολογική, ιατρού Παναγ. Δ. Παναγιωτοπούλου, εν Λαμία. Κλίναι Α’, Β’, και Γ’ θέσεως. Εν τη Γ’ θέσει, οι τοκετοί μετά νοσηλείων εκτελούνται με δρχ. 1000.» [Από διαφήμιση στην εφ. Η ΕΠΑΡΧΙΑ, φ. 1223, σ.2, Σάββατο 20-11-1937]